ανοιξιατικες ιστοριες
[Sue-ching You] ("morning coffe")
"Αυτη τη μερα
αφησε να σου εμπιστευθω την ιστορια μου:
Μελαγχολικος της ζωης ανεμος ειμαι
που νυχτωθηκα κι απομεινα σ'ενα χθες αναλγητο"
[Κ.Δημουλα]
Ειχε αναγκαστει να περπατησει πολυ, σχεδον καθημερινα, ολες αυτες τις ηλιολουστες μερες. Ετσι, περα απο το υποχρεωτικο του περπατηματος απολαυσε για λιγο το ανοιξιατικο περιβαλλον, τις παρεες που απολαμβαναν κι εκεινες τον ανοιξιατικο ηλιο στις καφετεριες διπλα στη θαλασσα, αλλα και την πεζοπορια στην αγορα. Χωρις να το καταλαβει τον ειχε "αρπαξει" ο ηλιος, παιρνοντας εκεινο το μελαχρινο χρωματακι που τον εκανε καπως ανθρωπο της φυσης και οχι του κλειστου χωρου εργασιας, γραφειου κλπ. Πραγμα που του θυμιζε αλλες εποχες, ξεγνοιαστες με περισσοτερο ελευθερο χρονο εξω, στην υπαιθρο, στις εκδρομες στην περιπλανηση γενικα & αοριστα. Τωρα εδειχνε σαν εκεινους που απευχοταν να γινει μεγαλωνοντας. Επνιξε για λιγο αυτες τις αναμνησεις στον παγωμενο του καφε και η ηλεκτρονικη ροη των γεγονοτων που διαβαζε τον επανεφερε αστραπιαια στο παρον. Αυτο που μονο υπαρχει τελικα. Κατεβασε πιο χαμηλα το μπορ του καπελου του, ανεβαζοντας με την ακρη του δεικτη του τα σκουρα γυαλια του για να προστατευτει καλυτερα απο τον ηλιο καθως αντανακλουσε πανω στην επιφανεια της θαλασσας και κοιταξε παλι γυρω του αυτο το υπεροχο ανοιξιατικο απογευματινο που ετυχε να βρισκεται παρων.
4 Comments:
Σαν να είσαι Θεσσαλονίκη ένα πράγμα...Καίσαρα είσαι εδώ και δε το λες????
no more...
αλλά:
"η πόλις θα σε ακολουθει"
Δηλαδή είχες έρθει?? α....Καίσαρα μου νομίζω ότι θα παρεξηγηθώ...;)
Μα οχι βεβαια, τελευταια φορα που ειχα ερθει δεν ειχες γεννηθει ακομη:))
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home