the rhythm of the river

Θα παρει το μηνυμα μου και ξερω οτι θα το διαβασει. Ξερω ακομη, οτι δεν θα απαντησει ποτε συντομα, αλλα τελικά θα ερθει μολις μπορεσει. Και τοτε θα τηλεφωνησει και θα με ρωτησει: μπορω να ερθω τωρα; Και γνωριζει οτι ποτε δεν θα απαντησω αρνητικα η, οχι τωρα η, αργοτερα, η θα δουμε και διαφορα αλλα τετοια. Τελικα χρειαζεται υπομονη και κατανοηση για να καταλαβαινομαστε. Κι υστερα ολα ακολουθουν το δρομο τους. Σαν ενα ποταμι που στο περασμα των χρονων χαραξε τη διαδρομη του, πηρε το σχημα του και κυλαει ηρεμα πλεον στον ρυθμο του. Κι οι οχθες του, σαν δυο διαφορετικοι ανθρωποι, το κρατουν στην αγκαλια τους και τις δροσιζει. Καπως ετσι ολα ακολουθουν εναν ρυθμο. Αρκει να τον αφουγραστουμε, να τον ακουσουμε, να τον νιωσουμε, να τον αντιληφθουμε, να τον δουμε. Κι υστερα, ν' αφεθουμε σ' αυτον τον ρυθμο χωρις πολλες ανουσιες κινησεις κι αντιδρασεις. Γιατι δεν εχουμε πολυ χρονο παρα ελαχιστο η και καθολου, κι ισως δεν θα το μαθουμε ποτε.