Sunday, February 24, 2013

scream


Ποτε δεν φανταζομουν οτι θα βρισκοσουν καποτε εκει, χαμενος μεσα σ' ενα απιστευτο λαβυρινθο. Εκτος τοπου και χρονου, σ' ενα περιεργο σκοταδι του μυαλου, ναυαγος σε μια θυελλα που δεν λεει να κοπασει. Με σπασμενη πυξιδα βολοδερνεις σ' ατελειωτη περιδινηση, εκτεθειμενος περισσοτερο σ' ανυπαρκτους παρα υπαρκτους κινδυνους. Χανονται τα στηριγματα σου, η αλλαζουν μορφη, και δεν μπορεις να τ' αναγνωρισεις, μη ξεροντας ετσι απο που να πιαστεις. Χανεσαι ολοενα κι απομακρυνεσαι χωρις να μπορω να σε πλησιασω κι η φωνη μου φθανει αγνωριστη σ' αυτια σου.

2 Comments:

At 25/2/13 20:23 , Blogger prasino liker said...

Caesar ποσες φορες δεν βρεθηκαμε σε αυτη την θεση.Ολα αλυτα ,παγωμενα. Δυσκολα δεχομαστε την βοηθεια του αλλου.Μονο απογοητευση κυριαρχει.Πανικος και τρομος.Η λυση πολλες φορες ερχεται μονο απο τον ιδιο μας τον εαυτο.
Ανακουφιση μεχρι το επομενο εμποδιο.

 
At 25/2/13 22:18 , Blogger Caesar said...

Ειναι κάποιες θεσεις/καταστάσεις, Likeraki, τοσο δύσκολες & παρανο'ι'κες για όσους τις βιώνουν και τελικα εγκλωβίζονται εκει, απο τις οποιες χρειαζεται μεγάλη προσπάθεια & κοπο για να ξεφύγουν. Αν τα καταφερουν ομως, σιγουρα γινονται πιο ανθεκτικοί.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger