Η μάσκα

[Pablo Picasso Harlequin] Έψαχνε για τη μάσκα του. Ανεβοκατέβαινε σκάλες και ανοιγόκλεινε ντουλάπια & συρτάρια με μανία. Σε όλο το σπίτι, σε κάθε πιθανό σημείο που θα μπορούσε να την είχε τακτοποιήσει για την επόμενη χρονιά. Η ώρα περνούσε για το πάρτι που ήθελε να πάει. Εύρισκε διάφορα άλλα ξεχασμένα σχεδόν πράγματα, που κάθε φορά έλεγε πως θα τα πετάξει, ν' αδειάσει κι ο χώρος λίγο, κι όλο το ανέβαλε. Η ώρα περνούσε κι η μάσκα του δεν φαινόταν πουθενά. Ήταν μια όμορφη κι αγαπημένη του μάσκα κι ήξερε πως δεν θα εύρισκε άλλη οπουδήποτε τέτοια ώρα. Το πήρε απόφαση κι εγκατέλειψε την αναζήτηση. Απογοητευμένος κατευθύνθηκε στο λουτρό κι άναψε τα φώτα για να φρεσκαρισθεί. Το βλέμμα του καρφώθηκε στον καθρέπτη, αρκετά δευτερόλεπτα, όσα χρειάστηκε για να συνειδητοποιήσει ότι φορούσε τη μάσκα. Μάλιστα. Αυτό ήταν λοιπόν. Του είχε αρέσει υπεβολικά μάλλον, ώστε δεν την είχε ξαναβγάλει ποτέ από το πρόσωπό του. Συνήλθε γρήγορα και αφού σκέφτηκε ότι οι περισσότεροι ποτέ δεν εμφανίζονται με το αληθινό τους πρόσωπο, συνέχισε χαρούμενος για το πάρτι με τις μάσκες... χωρίς τη μάσκα του, βέβαιος ότι δεν θα τον αναγνώριζαν.