moments II
Μ' αρέσει αυτή η μέρα που ο χρόνος κυλάει επάνω της αργά, όπως είναι κάποιες κυριακές. Σαν να τον ανακατεύεις μέσα σε λίμνη που ξέρεις ότι τα νερά της θα μείνουν πάντα εκεί, σταθερά. Το πολύ ν' αλλάζουν χρώμα, ανάλογα με το φως της ημέρας που επικρατεί κάθε στιγμή. Σε αντίθεση με τα νερά ενος ποταμού που κινούνται συνεχώς... Αλήθεια, δεν ξέρω ποιο είναι καλύτερο. Η σταθερή κατάσταση μιας όμορφης λίμνης ή το διαρκώς μεταβαλλόμενο ποτάμι... Il neige sur le lac Majeur.
6 Comments:
το μονο σιγουρο ειναι πως αγαπαμε τις εναλλαγες..
κουραζομαστε τοσο γρηγορα και απο το ενα και απο το αλλο ;)))
κυριακατικοφιλια !
Ειδικά το μουσικό κομμάτι τα λέει όλα. Είναι από τα αγαπημένα μου γαλλικά τραγούδια.
@ ❤
Χρειαζόμαστε & περιόδους ήρεμης διαβίωσης..
αλλά πάλι όπως λες είναι απαραίτητες κι οι εναλλαγές στη ζωή μας.
Συνδυαζονται ομως αρμονικα ?
@δειμε,
Ναι, από τον Mort Shuman
Άλλοτε η ψυχή μας θέλει την ηρεμία της λίμνης κι άλλοτε τη γρήγορη κίνηση. Και τα δυο έχουν τη χάρη τους. Και τα δύο είναι απαραίτητα στη ζωή...
@teleytaios,
Συμφωνώ, αρκεί να συμπίπτουν χρονικά οι επιθυμίες της ψυχής με τις απαιτήσεις της ζωής;)
μη μου βαζεις δυσκολα caesar ;)))
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home