Thursday, March 10, 2011

at traffic lights

Την ώρα που βρίσκεσαι σε κάποιο δρόμο της πόλης σου, μέσα σ' ένα αυτοκίνητο και κοιτάζεις έξω από το παράθυρό σου. Τη στιγμή που περιμένεις στο φανάρι για να ξεκινήσεις, σκέφτεσαι τη μέρα σου που πέρασες και προσπαθείς να ξεφύγεις μέσα στο λιγοστό της υπόλοιπο που απομένει. Επιθυμείς και ψάχνεις κάποιο σχέδιο διαφυγής. Μέχρι που φθάνεις στο επόμενο φανάρι. Ο χρόνος πιέζει και τα σχέδια εναλλάσσονται στα λίγα δευτερόλεπτα της αναμονής. Στην απόσταση που διανύεις μέχρι το επόμενο κάθε φορά φανάρι, αλλάζεις τις προοπτικές σου, μαζί με τους σταθμούς στο ραδιόφωνο. Θέλεις να τρέξεις, να κινηθείς πιο γρήγορα αλλά οι δρόμοι είναι γεμάτοι. Ενώ σκέφτεσαι διάφορα το βλέμμα σου αιχμαλωτίζει η διπλανή σου οδηγός. Οι ζωές σας κινούνται για λίγο παράλληλα. Μέχρι το επόμενο φανάρι. Μέχρι να χωρίσουν οι δρόμοι σας.

Labels:

15 Comments:

At 10/3/11 01:06 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Μου θύμισε λίγο από Ίστγουντ και Μέρυλ Στριπ,λίγο από ένα τραγούδι που ερμηνεύει η Αφροδίτη Μάνου,εκεί που οδηγεί και διασταυρώνεται νύχτα,στην Κηφισίας("στης Κηφισίας το φανάρι κάνω αριστερά..."),μ'έναν άγνωστο.
Καλή νύχτα,Caesar.

 
At 10/3/11 06:58 , Blogger Caesar said...

@ο/θ/π/κ,
Ναι, που στην τελική είμαστε εμείς οι ίδιοι στα καθημερινά μας δρομολόγια...

 
At 10/3/11 09:43 , Blogger fish eye said...

δλδ
ενα πηγαινε ελα η ζωη μας, με καποιες μικρες στασεις στα διαφορα φαναρια, λιγο κολλημα στην κινηση και λιγη φαντασιωση με την κυρια στο διπλανο τιμονι;

παλι καλα να λεμε, σκεψου να ηταν κυριος ;)))))******

καλημερες καλημερες

 
At 10/3/11 09:58 , Blogger Dee Dee said...

Εχω την τυχη να μενω λιγο εξω απο φαναρια και μποτιλιαρισματα. Και οταν, σπανιως πια, τυχαινει να κατεβω στο κεντρο της Θεσσαλονικης, την ευχαριστιεμαι λιγακι την κινηση.
Με την προυποθεση να μην βιαζομαι βεβαια.
Αλλα επειδη παντα ξεκιναω πολυ πιο νωρις δεν βιαζομαι σχεδον ποτε. Γενικα δεν ειμαι των μεγαλων ταχυτητων. Ακομα και αδειοι να ειναι οι δρομοι.

Ειναι φορες που εχεις αναγκη να ακουσεις καποιο συγκεκριμενο τραγουδι στο ραδιο. Δεν ξερεις ποιο. Αλλαζεις συνεχεια σταθμους ψαχνοντας το. Αν δεν το βρω χαλαει για λιγο η διαθεση μου.

Αποσπασματικες σκεψεις επειδη εχω δουλιτσα σε λιγο :)

Καλη σου μερα!!!

 
At 10/3/11 10:27 , Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Τα φανάρια είναι το μόνο αστικό σημείο που συναντιόμαστε τελικά...

 
At 10/3/11 11:44 , Anonymous Anonymous said...

... φευγαλέα...

Συμπληρώνω το παραπάνω σχόλιο του Δείμου.

Την καλημέρα μου.

 
At 10/3/11 23:27 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Ενα κομμάτι της ζωής μας "χάνεται" στο πήγαιν' έλα. Ίσως στο μακρινό μέλλον να βρεθούν άλλοι τρόποι, καλύτεροι. Ίσως & οι φαντασιώσεις να ...πραγματοποιούνται επιτόπου:)) Δες πχ την ταινια του Ντενις Αρκαν "Τα χρονια της μαυριλας"!!
Καλησπέρα.


@ D.D.
Δεν μπορεί, κι εκεί που μένεις κάτι θα σου λείπει. Η κίνηση πχ όπως λες.
Το ραδ/νο πάντα θα εκπλήσσει, αν είναι και κάπως ποιοτικός ο σταθμός ακόμη περισσότερο.
Οι αποσπασματικές σκέψεις είναι συνήθως πιο άμεσες και αυθεντικές!


@ δείμε,
Είναι γεγονός. Αλλά, φευγαλέα όπως εύστοχα συμπληρώνει κι ο teleytaios...

 
At 11/3/11 00:06 , Blogger fish eye said...

ωωω μα τι σ εχει πιασει με τη μαυριλα.. νομιζω πως εχεις ξεπερασει μεχρι κι εμενα ;)))

οταν εχεις καλους φιλους σου ψιθυριζουν μυστικο στ αφτι, ειδα ομορφη και θετικη ταινια το ''eat pray love'' με την τζουλια ρομπερτς.. σου προτεινω να τη δεις..

εκει να δεις ατακες που θα εχεις μετα να γραφεις ;)))***

 
At 11/3/11 00:38 , Blogger prasino liker said...

Αναφερει ο Μισελ Φαις στον μονολογο του //Εν θερμω// Οτι //Ο μακρυτερος δρομος ειναι ο δρομος προς τον αλλον//
Μαλλον το κοκκινο στα φαναρια φταιει που η διαρκεια του κραταει περισσοτερο απο το πρασινο.Βεβαια μπορει και να εχει τα θετικα του, μια και προλαβαινουμε να τακτοποιησουμε τις σκεψεις μας.

 
At 11/3/11 08:05 , Blogger Unknown said...

Σκέψου τώρα να μην υπάρχουν φανάρια στη πόλη που ζεις ..
δεν υπάρχουν ούτε τυχαίες συναντήσεις ..
σαν να ζεις στο .. παράλληλο χάος ..

καλημέρα

 
At 11/3/11 08:55 , Blogger kovo voltes... said...

Και το φανάρι και οι στάσεις χρειάζονται...Σκέψου να βρεθεί ο διακτινισμός. Θα τη χάσουμε αυτή την επαφή!!

 
At 11/3/11 16:39 , Blogger Dee Dee said...

Δεν ειπα οτι δεν μου λειπει τιποτα. :) Πολλα μου λειπουν... πολυ λιγοτερα απο αυτα που μου ελειπαν καποτε ομως. :)
Η κινηση οχι, δεν μου λειπει :)

Ευχομαι ενα υπεροχο Σαββατοκυριακο!

 
At 12/3/11 08:03 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Ίσως την αδικεί ο τίτλος, αλλά μου άρεσε. "The age of ignorance / L' age des tenebres" ο αυθεντικός της τίτλος.


@ Likeraki,
Το "εν θερμώ" ήταν επεισοδιακό νομίζω εκεί. Ναί, μακρύς δρόμος πάντως, δεν έχει άδικο.
Στο "κόκκινο" & οι σκέψεις μας...


@ meggie,
Mε προβλημάτισες τώρα;)


@ k/v,
Kι εδώ, κάτι σαν διακτινισμός μου μοιάζει:))


@ D.D.
ok, ίσως υπερεκτίμησα κάπως την κατάσταση. Χρήσιμες πάντα οι διευκρινήσεις. Καλό σ/κ

 
At 12/3/11 11:10 , Blogger melian said...

buongiorno Caesar!

εμένα πάντως μου θύμισες αυτό το αγαπημένο τρυφερό τραγούδι

να έχεις ένα γλυκύτατο ανοιξιάτικο Σ/Κ

 
At 13/3/11 07:51 , Blogger Caesar said...

buongiorno Melian,
Ναι, η Μαριανίνα Κριεζή
εγραψε πολλά τραγούδια σαν στιχουργος. Πολλά & καλά, όπως κι αυτό που παραπέμπεις, με την Αρλέτα, (..κι αν δεν σ' έπιανε φανάρι...)
merci, γλυκύτατο μου έαρ :)

"Άνοιξη θρύψαλο μενεξεδί"

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger