Saturday, February 13, 2010

διαχρονικος

[edward hopper]
..................................................................................
"Να σου γλείψω τα χέρια, να σου γλείψω τα πόδια –
η αγάπη κερδίζεται με την υποταγή.
Δεν ξέρω πως αντιλαμβάνεσαι εσύ τον έρωτα.
Δεν είναι μόνο μούσκεμα χειλιών,
φυτέματα αγκαλιασμάτων στις μασχάλες,
συσκότιση παραπόνου,
παρηγοριά σπασμών.
Είναι προπάντων επαλήθευση της μοναξιάς μας,
όταν επιχειρούμε να κουρνιάσουμε σε δυσκολοκατάχτητο κορμί."

[Nτ. Χριστιανοπουλος] (Ερωτας)
---------------------------------------------------------------------------------------------
Δεν πιστεύω να υπάρχει κάτι πιο συγκλονιστικό άμα και επίμονο ενδιαφέρον στον άνθρωπο από το ερωτικό ένστικτο.
-------------------------------------------------------------------------------------
Απαλλαγμένοι από το άχθος της κτητικότητας και ηρωικούς εγωισμούς, χωρίς ιδιοτέλεια & διλήμματα αφήνω να γλυστρήσει απαλά μέσα από τα χέρια μου η κλωστή του πολύχρωμου χαρταετού για να νιώθει πάντα την ελευθερία των επιλογών του.
Κι είσαι τώρα πια κουκίδα μακρινή που δεν διακρίνω ούτε τα χρώματα της ψυχής σου.
Μόνο που δεν θυμάμαι αν ήμουν εγώ κάποτε στην απογείωση του χαρταετού ή άν έπεσε κάποια στιγμή στα χέρια μου πετώντας χαμηλά.
Όπως και να'χει πάει καιρός τώρα πια.
----------------------------------------------------

Labels:

7 Comments:

At 14/2/10 01:44 , Blogger penny said...

Μόνο όταν μάθουμε να απολαμβάνουμε την μοναξιά μας ,τότε θα μπορούμε να απολαύσουμε και το δώρο της συνεύρευσης.Οι μνήμες και οι προσδοκίες κάνουν το καινούριο ,ήδη παλιό .
Ξημερώνει...

 
At 14/2/10 14:08 , Blogger prasino liker said...

Caesar εσυ ησουν στην απογειωση του χαρταετου ,εφθασες μεχρι εκει που μπορουσες ,για να την αρπαξεις και να την οδηγησεις εκει που ολα τα σκοτεινα πραγματα, μπροστα της θα αποκτουσαν λαμψη.
Οσο για τον Χρονο ,ειπαμε ειναι ψεματα.
Καλη Αποκρια.Καλη Καθαρη Δευτερα(Δεν τις συμπαθω καθολου αυτες τις ημερες)μα πανω απολα να εισαι παντα ερωτευμενος και ευτυχισμενος οποιαδηποτε στιγμη, σε οπιοδηποτε χρονο.

 
At 14/2/10 14:11 , Blogger prasino liker said...

Oρθογραφικο λαθος.Οποιοδηποτε χρονο.Μην το παρεις σαν Οπιο δηποτε αν και αυτο θα μας εκανε να λησμονουμε η να ονειρευομαστε.

 
At 14/2/10 19:55 , Blogger Caesar said...

@ penny
Φοβάμαι πως ο άνθρωπος δεν είναι ικανοποιημένος ποτέ για μεγάλο χρονικο διάστημα με κάτι.
Είτε αυτό είναι μοναξιά με ότι θετικά συνεπάγεται, είτε στη συνεύρεση, συμβίωση, επίσης με τα όποια θετικά της.

Μνήμες & προσδοκίες, συνδυασμός εμπειρίας & ωριμότητας.



@ likeraki,
Δεν ήξερα ότι τα "λάθη" σου είναι τόσο γοητευτικά!
Είπαμε, οι μέρες που συμπαθούμε είναι οι καλοκαιρινές. Ας εντοπίζουμε όμως σε κάθε περίπτωση οτιδήποτε όμορφο, ευχάριστο & γοητευτικό.
Κι αν όχι ας το δημιουργούμε:)

 
At 15/2/10 09:51 , Blogger fish eye said...

''παει καιρος τωρα''
ποσος καιρος caesar;
οχι αρκετος για να ξεχασεις..

γιατι ξερεις, συμβαινει κι αυτο, ξεχναμε ακομη κι αν ηταν τα καλυτερα, ομως ποτε δεν ηταν τα μοναδικα..

με οπλα τις εμπειριες σου, χρις κτητικικοτητα, χωρις εγωισμους κι ιδιοτελεια τωρα πια.. ποσο πιο ομορφα;

κι αυτο που δε θυμασαι, ειναι εκεινη η μαγικη στιγμη, που ουτε εσυ ησουν πολυ χαμηλα, ουτε ''αυτη''πολυ ψηλα..

κι οταν πια θα απαλλαγεις απο ολο αυτο, και θα εισαι ανοιχτος, θα δεις πολλες τετοιες μαγικες στιγμες..

 
At 15/2/10 14:40 , Blogger penny said...

Για τον πίνακα αυτόν του Χόπερ στο βιβλίο του Αλαίν ντε Μποττόν "Η Τέχνη του ταξιδιού" αναφερονται εκτός των άλλων:"..Στους Πίνακες του Χόπερ επικρατέστερο θέμα είναι η μοναξιά.. η γυναίκα αυτή προσκαλεί τον θεατή να πλάσει με την φαντασία του μιά ιστορία προδοσίας ή απώλειας.Ο πίνακας θρίβει από θλίψη αλλά δεν μας την μεταδίδει.Στο πλαίσιο ενός κοινόχρηστου χώρου το αίσθημα απομόνωσης γίνεται λιγότερο έντονο...Ολοι αυτοί οι χώροι αναδεικνύονται ως άσυλα για τις ψυχές που ο Μποντλαίρ θα αποκαλούσε με τον τιμητικό τίτλο "ποιητικές"...

 
At 15/2/10 22:18 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Δύσκολο ν' απαλλαγεί κανείς εντελώς από την προσωπική διαδρομή του.
Πάνω σ' αυτήν είναι - είμαστε όλοι διαμορφωμένοι, χτισμένοι & πλασμένοι...
"Ο χρόνος γλύπτης των ανθρώπων παράφορος"




@ penny,

"...προσπαθεί να μη δείξει ότι
το χέρι της τρέμει καθώς φέρνει το φλιτζάνι στα χείλη της. Θα είναι γύρω στις έντεκα το βράδυ, Φεβρουάριο μήνα, σε μια μεγαλούπολη της Βόρειας Αμερικής..."


Τον Alain de Botton είχα την τύχη να τον "γνωρίσω" μέσα από τα υπέροχα "Essays in love" και θεώρησα ότι έκλεισα με τον συγγραφέα.
Με αφορμή όμως το σχόλιό σου, διαπιστώνω με ικανοποίηση ότι έχει αρκετά ακόμη να μας δώσει, εξίσου υπέροχα & ενδιαφέροντα κείμενα.
Με μια μικρή διερεύνηση που έκανα & βλέποντας τις αναφορές του στους Χόπερ & Μποντλαίρ, σπεύδω να το προμηθευτώ το συντομότερο!

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger