d. day...

Νωρίς νωρίς το πρωι τη ωρα που χαράζει, τα φωτάκια που είναι ακόμη κρεμασμένα στα μπαλκόνια αργοσβήνουν στο ρυθμό της ξέπνοης πια γιορτής που τέλειωσε και χαμηλώνουν το φώς τους μπροστα στην επερχόμενη μέρα. Η συμμετοχή τους τελειώνει πιά κι όσο η μέρα μεγαλώνει εκείνα θαμπώνουν λες και το όνειρο ξεθωριάζει μπροστά στην πραγματικότητα.
Ενας ζεστός καφές που κρατώ ανάμεσα στα χέρια μου απλώνεται σιγα σιγά μέσα μου για να διαλύσει και τα τελευταία υπολείμματα των ονείρων μου.
Η μέρα ξεκίνησε πρέπει να τρέξω....