Ιδανικες φωνες
.jpg)
Κάθομαι για λίγο. Mια ανάσα. Μια μικρή ανάπαυλα. Μια μικρή παρένθεση στο γύρισμα της μέρας. Στις ώρες που σπρώχνουν η μία την άλλη κι εμάς μαζί σαν μπίλιες του μπιλιάρδου. Σε άκουσα χθές το βράδυ στο δείπνο μιλώντας μαζί σου στο τηλέφωνο με την ευκαιρία μιας γιορτής. Προσπαθούσα να σε κρατήσω στη γραμμή όσο περισσότερο, μιλώντας για όσα θέματα μου έρχονταν στο μυαλό εκείνη τη στιγμή κι η φωνή σου ζεστή & πληθωρική έσκαγε σαν κύμα στο μυαλό μου μεθώντας με περισσότερο κι από το κρασί. Τελικά οι μικρές αναλαμπές πάντα θα σκίζουν τα σύννεφα στο βάθος του ορίζοντα διατηρώντας άσβεστες ελπίδες...
" Κύμα το κύμα η πέτρα λιώνει
του ονείρου η αύρα μας ενώνει"
( Ζήκας Γιώργος)
posted by Caesar @ 1/07/2010 10:23:00 PM
4 Comments
4 Comments:
παντα θα συμβαινει..
μια φορα το χρονο ισως, στη διαρκεια ενος τηλεφωνηματος, που μερες τωρα περιμενες να ερθει η στιγμη, να θες να ξεχειλωσεις τον χρονο..
μα πιο πολυ
πιο πολυ
αυτο που θες
ειναι απο την αλλη μερια του τηλεφωνου, ενα σπασιμο της φωνης, ενα ξεσπασμα, μια αδυναμια που θα σου αποδειξει πως τιποτα δεν εχει ακομη τελειωσει..
ακομη κι αν ολο αυτο, ειναι μια ακομη σκηνοθεσια, ενα ακομη παρηγορο κατασκευασμα του νου..
Γιατί δεν είστε μαζί;
@ ❤
Κάπως έτσι θα έλεγα ότι έχουν τα πράγματα. Κάθε περίπτωση έχει τις ιδιαιτερότητές της & τις ομορφιές της που, παρατηρούμε, αναμένουμε θαυμάζουμε, γευόμαστε, όσο μας επιτρέπουν οι συνθήκες και οι συγκυρίες.
@ Αννα,
Γιατί δεν είναι μαζί;
Στην συγκεκριμμένη περίπτωση -ενσταντανέ- συμβαίνει να ζούνε σε διαφορετικές πόλεις με τις δικές τους φαμίλιες.
Τηλεφώνησε λοιπόν κατά τη διάρκεια ενός δείπνου για να ευχηθεί στη γυναίκα του που είναι φίλες καλές και τη γνώρισε μέσου του ιδίου.
Κάποτε, στο παρελθόν κατοικούσαν & στην ίδια πόλη όπου είχε γνωρίσει υποτίθεται τον άνθρωπό της & τον παντρεύτηκε.
Η ίδια μάλιστα μετακόμισε από τη γενέτειρά της αφήνοντας γονείς κλπ για τον αγαπημένο υποψήφιο σύζυγο.
Όμορφη Γυναίκα αλλά ατύχησε στον πρώτο της γάμο.
Κατάφερε με πολλά βάσανα ν' απαλλαγεί από τον άστοργο σύζυγό της και μετακομίζει μακριά του όπου γνωρίζει τον δεύτερο & καλύτερο για την ίδια & ξαναπαντρεύεται.
Ο κρυφός πόθος για τη φίλη λοιπόν της γυναίκας του διατηρείται άσβεστος, στο διηνεκές παλεύοντας κάθε φορά με τον εαυτό του για να μην υπερβεί τα εσκαμμένα & περιοριζόμενος στην ευχάριστη αναστάτωση κάποιας, σποραδικής επικοινωνίας.
αχ...και πόσο γρήγορα τελειώνουν αυτού του τύπου τα τηλεφωνήματα!Και πόσο τελειώνουν κάποια στιγμή όλα αυτά που εφευρίσκουμε να ρωτήσουμε,να πούμε,να σχολιάσουμε,κλπ,μόνο και μόνο για να ακούσουμε λίγο ακόμα την "ιδανική φωνή κι αγαπημένη" στο τηλέφωνο!
Σε καταλαβαίνω,Καίσαρα...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home