Sunday, January 17, 2010

σαν ξεναγός

Aνοίγω βιαστικά το βήμα μου στους έρημους & παγωμένους δρόμους. Παρασκευή αργά μεσημέρι κι έχω αφήσει πλέον πίσω μου τις εργασιακές υποχρεώσεις & αγκυλώσεις. Έπειτα από ένα μικρό γεύμα με συναδέλφους & μερικές δόσεις αλκόολ απολαμβάνω το περπάτημα έξω στον καθαρό και κρύο αγέρα. Καθυστερώ να επιστρέψω αμέσως για να παρατείνω κι άλλο αυτή τη μικρής διάρκειας ελευθερία κινήσεων & σκέψεων on the road. Σκέψεις που εναρμονίζονται με την κίνηση & το περιβάλλον νιώθοντας κι αυτές μια απεριόριστη ελευθερία. Ένα ξεμούδιασμα απο την πίεση που συσσωρεύεται καθημερινά & τις κρατά αιχμάλωτες. Σκέψεις που έχουν ανάγκη να αναπνεύσουν αισιοδοξία που έχουν ανάγκη να ακούσουν κάτι διαφορετικό που έχουν ανάγκη να χαλαρώσουν από τις ατέλειωτες εκκρεμότητες που δημιουργούμε γύρω μας. Νιώθω ευεργετικά την ψυχρή πνοή του αέρα κι αφήνω να με παρασύρει κάπου αλλού, κάπου διαφορετικά, εκεί που με οδηγούν οι λέξεις έτσι όπως τις αποτυπώνει μια γυναίκα, σαν ξεναγός της ψυχής μου, η Βέρα Πάβλοβα:
«Θα΄ναι χειμώνας, θαρρώ, όταν έρθει./ Από την αφόρητη λευκότητα του δρόμου/ μια κουκίδα θα φανεί, τόσο μαύρη που τα μάτια θα θαμπώσουν,/ και θα πλησιάζει για ώρα πολλή, πάρα πολλή/ αντισταθμίζοντας την απουσία του με τον ερχομό του,/ και για ώρα πολλή, πάρα πολλή κουκίδα θα μείνει./ Ένας κόκκος σκόνης; Ένα κάψιμο στο μάτι; Χιόνι,/ Τίποτα άλλο δεν θα υπάρχει, μόνο χιόνι,/ για ώρα πολλή, πάρα πολλή, τίποτα άλλο,/ κι αυτός το χιονισμένο πέπλο θα παραμερίζει,/ μέγεθος θα αποκτά και τρεις διαστάσεις,/ κι όλο και περισσότερο θα πλησιάζει.../ Αυτό είναι το όριο, δεν μπορεί να έρθει πιο κοντά. Μα αυτός συνεχίζει να πλησιάζει,/ και τώρα είναι τόσο πελώριος που δεν μπορείς να τον μετρήσεις...»
[Βέρα Πάβλοβα]

Labels:

8 Comments:

At 18/1/10 20:00 , Blogger fish eye said...

και οι μερες περνουν caesar.. κι η δευτερα ηρθε παλι.. για να ξανακυλισει η εβδομαδα γλυκα ως το αλλο σαββατοκυριακο..

ναι, τα σαββατοκυριακα την μετρουν αλλιως την απουσια..

μια λυση υπαρχει μα αμφιβαλλω αν λυση αναζητας.. εχει γινει τροπος ζωης πια σωστα;)

*γελαω μ αυτο το τελευταιο που σου ειπα στο προηγουμενο ποστ, οχι τιποτα αλλο μα το εχω επαναλαβει 2-3-4 φορες..

καλο βραδακι caesar
σε φανταζομαι μ ενα βιβλιο στα χερια κι ακουστικα στ αυτια..
ομορφο πολυ..

 
At 19/1/10 10:12 , Blogger ο δείμος του πολίτη said...

Σαν ξεναγός των σκέψεών σου, των αιτιάσεων προς τον εαυτό μας. Κι όμως το κρύο, το περπάτημα στο κρύο, ανοίγει το μυαλό. Μας επιτρέπει να σκεφτόμαστε καθαρότερα...

 
At 19/1/10 10:15 , Blogger Ioulita said...

" ...Το ξέρω πως καθένας μοναχός πορεύεται στον έρωτα, μοναχός στη δόξα και στο θάνατο. Το ξέρω, το δοκίμασα, δεν ωφελεί...", του Ρίτσου

 
At 19/1/10 12:42 , Blogger librarian said...

Ποιητική και λίγο μελαγχωλική διάθεση! Καλημέρα καλημέρα και έξω αν και κρύο έχει ήλιο!

 
At 20/1/10 00:19 , Blogger prasino liker said...

Kαι το χιονι χρειαζεται ξεναγο,ετσι για να βοηθησει την κατευθυνση μας αναλογα την διαθεση.Οσο πιο παχυ τοσο πιο ευκολα καθαριζει το μυαλο.Αναλαφρο ,παρατεινει την σκεψη.Ομορφη η μουσικη επιλογη σου.Ζαχαρωνει την ψυχη και γινεται πιο γλυκεια η καθημερινοτητα.
Καλο βραδυ Caesar.

 
At 21/1/10 22:29 , Blogger Caesar said...

@ ❤
Θα σου πρότεινα το "πάντα μόνος" που είναι πρόσφατη ταινία γυρισμένη στην κοσμοπολίτικη Κων/πολη, ένα σύγχρονο λαβ στόρυ χωρίς χάπυ έντ !


@ ο δείμος του πολίτη ,
Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα, περπάτημα στο κρύο για ένα φρεσκάρισμα των σκέψεων.

Δυναμικό, επίκαιρο κι ενδιαφέρον το μπλόγκ σου με θέματα που απασχολούν ή θάπρεπε να μας απασχολούν όλους. Αξιοποιείς πολύ επικοδομητικά τον χρόνο σου για το κοινωνικό σύνολο !


@ Ioulita
...Ἄφησέ με επιτέλους νἄρθω μαζί σου ;))



@ librarian,
Έχω την εντύπωση ότι όλα είναι θέμα μυαλού, ακόμη και η διάθεση αν θα είναι θετική, μελαγχολική, ρομαντική, αισιόδοξη κλπ.


@ Likeraki,
Πολλές φορές & χωρίς να το συνειδητοποιούμε γινόμαστε ξεναγοί σε άλλους ή και το αντίστροφο. Όμορφο συναίσθημα!

 
At 27/1/10 23:11 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

το χιόνι ζητάει πάντα ίχνη και θέλει πάντα ξεναγό για να μη χαθεί ο δρόμος.
Περπατώντας στο χιόνι,έχω κάνει διάφορες σκέψεις,τις περισσότερες φορές μελαγχολικές και απαισιόδοξες.

 
At 4/2/10 19:44 , Blogger Caesar said...

@ ο/θ/π/κ
Ίσως προέρχονται από την νεκρική σιγή (περπατούσε αργά στο απλωμένο σαν σάβανο χιόνι που εκτείνοταν στην απέραντη στέπα... κλπ)

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger