time after time...

"Όταν αρνούμαστε τον εσωτερικό μας χρόνο ακυρωνόμαστε. Ακρωτηριάζουμε δηλαδή ένα κομμάτι του εαυτού μας όταν με το πέρασμα του χρόνου βλέπουμε σαν αυταπάτες τις αλλοτινές μας αλήθειες"
(απόσπασμα από συνέντευξη του Α. Ταμπούκι στην Αθήνα το 2009)

Η έλευση του νέου χρόνου ή, ενός άλλου χρόνου φαντάζει σαν το πρώτο δρομολόγιο του τράμ στο Σαν Φρανσίσκο. Ας ετοιμαζόμαστε για μια διαδρομή ακόμη. Γιατί, δεν ξέρω πως αλλά σαν διαδρομή μου φαίνεται κάθε χρονιά, με προορισμό σε γνωστά & άγνωστα μέρη. Μικρή μεγάλη δεν έχει σημασία, ούτε μπορούμε να την ορίσουμε. Λένε πως το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να απολαμβάνουμε τη διαδρομή. Σας ταξιδιώτες, σαν θεατές αλλά & συμμετέχοντες στα δρώμενα του ταξιδιού. Δεν νομίζω ότι μπορούμε να αποκτούμε κάτι άλλο παρά μόνο εντυπώσεις από το ταξίδι. Εντυπώσεις & εμπειρίες που μοιραζόμαστε με τους συνταξιδιώτες. Ούτε έχω καταλάβει άν έχει κάποιο σκοπό αυτό το ταξίδι. Μέχρι σήμερα τουλάχιστον δεν έχει αποδειχθεί κάτι γι αυτό. "Περνώ συνεχώς απο την αμφιβολία στην αλήθεια , και πάλι στην αμφιβολία" έλεγε ο Νορμπέρτο Μπόμπιο κι εγώ παίρνω ήδη τη θέση μου για τη συνέχεια της διαδρομής παρατηρώντας & κρατώντας σημειώσεις σ'ότι μου προξενεί ενδιαφέρον...