by bus
Πέρασε κιόλας ένας μήνας. Ο πρώτος μήνας του χρονιάς πέρασε ήδη στο παρελθόν. Χάθηκε. Πέρασα από μέσα του χωρίς να το πολυκαταλάβω. Τί μένει άραγε από αυτόν το μήνα. Τί διάολο μένει άραγε από τόσα χρόνια. Σαν να είναι τρύπιες οι τσέπες μου πέφτουν από μέσα οι μέρες και οι μήνες και χάνονται σκορπάνε, διαλύονται στο άγνωστο. Πώς μπορεί ένας σύγχρονος άνθρωπος της πόλης να βιώσει τη ζωή του έξω από χρονικά όρια και περιθώρια; Αδιανόητο. Ο επόμενος μήνας έρχεται πάντα στην ώρα του. Σαν ένα λεωφορείο που δεν αργεί ποτέ να περάσει από τη στάση του. Ας ανέβω λοιπόν...
Labels: συνοπτικά
posted by Caesar @ 2/03/2010 06:43:00 PM
6 Comments
6 Comments:
εχεις κι εσυ το ιδιο συναισθημα, αυτο με τις τρυπιες τσεπες ε;
εγω εχω ενα ακομη.. πως τα κερματα που χανονται ειναι και καλπικα..
να ηταν τουλαχιστον διαμαντενιες οι στιγμες, κι ας σκορπιζαν..
caesar!
*και ναι.. πολλες φορες το ξυπνητηρι αργει πολυ να χτυπησει.. οσο μεγαλυτερη η αναγκη κι η επιθυμια για υπνο..
*ειδα το time
κι εχω το ''ο νταν που εφαγε κολλημα''
δεν εχουμε απολυτα κοινα γουστα στις ταινιες caesar μα οσες ειδα μετα απο δικη σου προταση μου αρεσαν.. απλα ισως καποιες δεν θα ηταν απο την αρχη δικη μου επιλογη..
Δεν φταίει ο χρόνος, φταίει που εμείς τον φορτώνουμε με πολλές προσδοκίες, φταίει που ο Φλεβάρης είναι τόσο κοντά στον Δεκέμβρη και τον Γενάρη!
Eιναι και δυοροφο.Το σωζει οτι ειναι Αγγλικο.Εχει μια αλλη αισθηση.Αλλη μυρωδια οποτε θα βοηθησει αυτον τον μηνα να περασει πιο αισιοδοξα.Δυο οροφοι γεματοι απο ομορφες εικονες.Εκει να χωθεις...Δεν χρειαζεται να μενει τιποτα απο αυτα που περνανε.Πλεον τελειωσαν οτι και να ειναι αυτα.Πηγαινε στην σωστη σταση.Μην ξεχασεις, εκει οδηγουν αντιθετα.
Ξέρεις τι μου ήρθε τώρα στο μυαλό,Caesar;Εκείνο της Βίκυς Μοσχολιού...:"εσύ όπου να πας,σ όποιο ταξίδι,σε λάθος στάση θα κατεβείς...".Τι φοβερά λόγια!
Δεν ξέρω πού πηγαίνουν οι μέρες και οι μήνες που φεύγουν.Πλέον μου φαίνεται πως τρέχουν με ιλιγγιώδη ταχύτητα.
@ ❤
Σκέφτομαι πως αν είναι κάλπικα, ας χάνονται, τί είχαμε τί χάσαμε, απαλλαγήκαμε κιόλας:)
Εννοώ ως ξυπνητήρι οποιαδήποτε προειδοποιητική φωνή ή σήμα κινδύνου ή κάτι τέτοιο!
Το "time" είναι σε αρκετά διαφορετικό μήκος κύματος από τον "Ντάν..." αλλά και τα δύο έχουν τη φιλοσοφία τους!
@ Ioulita,
Ναί, όλα στο μυαλό μας είναι. (Μεγάλες προσδοκίες) αλλά και ο στίχος του
Γ. Νικολάου "Δε φταίω εγώ που μεγαλώνω
Χτυπάει πισώπλατα ο χρόνος κλπ" παρηγορητικός. Όπως & η τέχνη γενικά, είναι θεραπαινίδα της ψυχής
"Τα φάρμακά σου φέρε Τέχνη της Ποιήσεως,
που κάμνουνε -για λίγο- να μη νιώθεται η πληγή".
@ Likeraki,
Mα δεν επέλεξα τυχαία όχημα μαζικής μεταφοράς. Με νιώθεις όμως:)
Πού βρίσκεται η σωστή στάση όμως;)
Nα οδηγούν κι αντίθετα στο χρόνο, έ;
@ο/θ/π/κ
Ναι η κα Μοσχολιού το απογείωσε αλλά το αεροδρόμιο ή το αεροσκάφος ή ο στιχουργός ή ο ποιητής ή ο εμπνευστής είναι ο Μάνος Ελευθερίου. Από τα καλύτερά του!
Όλα τρέχουν με ταχύτητες μεγάλες σε σχέση με το παρελθόν ή έτσι μου φαίνεται;
ps:
κι αν το τσικνήσετε απόψε καλά να περάσετε!
@caesar:
Ναι,φυσικά ο μεγάλος Μάνος Ελευθερίου!...
Και ναι(δεύτερο ναι),όσο περισσότερο μεγαλώνουμε,τόσο οι εποχές αλλάζουν όλο και πιο γρήγορα.Πότε,λέω,έφτασε άνοιξη - ακόμα θυμάμαι σαν χθες το φθινόπωρο...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home