Sunday, March 30, 2008


Την ώρα μας τη σπρώξαμε μαζί με τις ζωές μας. Μαζί με τις εποχές. Εκείνες που φεύγουν όμως δεν ξαναγυρίζουν. Κι είναι πολλές. Πώς αντέχω να μη σ' έχω! Μου είναι αρκετό όμως που ξέρω πως είσαι κάπου. Πως υπάρχεις έστω και μακρυά. Θάταν άραγε προτιμότερο αν δεν συναντιώντουσαν οι πορείες μας; Όχι δεν το νομίζω. Άλλωστε λίγα είναι αυτά που αξίζουν στη ζωή μου. Ένα πολύτιμο είσαι κι εσύ. Πως θέλω να μαθαίνω νέα σου. Μου λείπεις...
"Στο πρωινό τσιγάρο, καίω τα πάθη μου...
Σβήνω τα λάθη μου,
Φτιάχνω καφέ και πίνω τις ντροπές μου...
Στο πρωινό τσιγάρο, καλώ τον ήλιο μου...
Τον ψεύτη φίλο μου,
Με τη φωνή του λύνω τις σιωπές μου...

Λείπεις τρελαίνομαι, σε μια καύτρα καίγομαι...
Με φυσάς μαγεύομαι, που σε θέλω ντρέπομαι...

Στο πρωινό τσιγάρο, γυναίκες φλέγονται...
Πληγές γιατρεύονται,
Και τ’ άδεια δίχτυα, πνίγουν κρύα βράδια...
Στο πρωινό τσιγάρο, τα χέρια τρέμουνε...
Φόβοι πεθαίνουνε,
Μόνες καρδιές χάνονται στα σκοτάδια..."

[ Μάτα Μπαλτά]

10 Comments:

At 30/3/08 17:32 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Kαλησπέρα.

Την γνωρίζω από το "Σε βαρέθηκα να φεύγεις",με τον Λάκη Παπαδόπουλο.
Κι έχω την εντύπωση ότι το επώνυμό της τονίζεται στην παραλήγουσα.

Νομίζω πως είναι και οι δύο τυχεροί που διασταυρώθηκαν οι ζωές τους.

 
At 30/3/08 17:33 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Συμπληρωματικά:

αναφερόμουν σε αυτό που γράφεις εσύ,δε μιλώ για τις ζωές των στιχουργών!
:)

 
At 30/3/08 19:57 , Blogger Caesar said...

@ όλα θα πάνε καλά...
Το έχω δεί τονισμένο & στις δύο εκδοχές ! Μόνο η ίδια γνωρίζει τη σωστή:)

Πολλές φορές, όταν συναντώνται δυό ζωές γίνονται πιό όμορφες. Στην καλύτερη περίπτωση.
Σε άλλες πάλι, ίσως να υπάρχει μια "βασανιστική" & εκμαυλιστική σαγήνη, της μιας επί της άλλης;)
Αλλά τίποτε δεν νομίζω ότι διαρκεί πολύ. Τουλάχιστον με την ίδια ένταση.
Κι ίσως έτσι είναι κι η ίδια η ζωή.

 
At 30/3/08 20:22 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

@caesar:

Έτσι μάλλον είναι.

 
At 31/3/08 21:31 , Blogger prasino liker said...

Ετσι ειναι.Ολες οι μουσικες, τα τραγουδια ,ολοι αυτοι που ειναι η ονομαζονται ερωτευμενοι,ολη η ζωη πρεπει να περασει και απο αυτη την διαδικασια.

 
At 31/3/08 23:43 , Blogger Caesar said...

@ prasino liker,

[..πάντα το ασύμπτωτο ερωτευμένο μ΄ένα άλλο
πάντα εμείς μ΄αυτό ερωτευμένοι..]
γράφει η Κ.Δημουλά,

κι εγώ βρίσκω εξ ίσου ενδιαφέρον το δικό σου : [..που είναι ή ονομάζονται.. ] !

 
At 1/4/08 13:20 , Blogger onlysand said...

Mμμ...

Δεν ξέρω αν είναι η προηγούμενη ή η
επόμενη φάση, το εξαίσιο δίστιχο
του Μιχάλη Γκανά:
"...κλαίω γιατί σε ξέχασα
και όχι που δεν σ' έχω..."

Καλό μήνα! :)

 
At 1/4/08 23:13 , Blogger Caesar said...

Σαν την 'Αρτεμις, εύστοχη πάντα καλή μου onlysand :)

Μα, ακριβώς αυτές είναι οι φάσεις που αξίζουν στη ζωή μας !

Καλό μήνα :) Έστησ΄ ο Έρωτας χορό με τον ξανθό Απρίλη... ;)

 
At 2/4/08 04:43 , Blogger neutrino said...

"Απρίλης με τον Έρωτα χορεύουν και γελούνε", λεει ο Δ.Σ. σε άλλο σχεδίασμα, και χαμογελώ κι εγώ μαζι σου, χορεύοντας με τον καινούργιο παιχνιδιάρικο μήνα που μόλις μπήκε.

[Μακριά πολύ μακριά να ταξιδεύουμε
κι ο ήλιος πάντα μόνους να μας βρίσκει
Εσύ τσιγάρο CAMEL να καπνίζεις ναι
κι εγώ σε μια γωνιά να πίνω Whiskey]

 
At 2/4/08 10:29 , Blogger Caesar said...

Πόσο μ΄αρέσουν τα φευγάτα ;))

"Οι πολιτείες ξένες να μας δέχονταν
οι πολιτείες οι πιο απομακρυσμένες
Κι εγώ σ’ αυτές απλά να σε εσύσταινα
σαν σε παλιές γλυκές μου αγαπημένες" !

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger