ισημερια

Kάτι για παγκόσμια ημέρα ποίησης ακούστηκε & χάθηκε στην τύρβη της καθημερινότητας όπως τόσα & τόσα άλλα. Η μέρα ισορροπεί με τη νύχτα για λίγο κι εγώ με τον εαυτό μου. Η κ. Ελένη Ζιώγα έγραψε αυτούς τους υπέροχους στίχους για να μας ταξιδέψει στον όμορφο κόσμο της. Σ' αυτόν τον κόσμο που βρίσκεται πολύ κοντά μας κι όμως δεν μπορούμε να τον δούμε εύκολα, παρά μόνο με οδηγούς & ξεναγούς, τους στιχουργούς & τους ποιητές. Ας τους ακούσουμε κάποτε έστω & για λίγο κι ας αφεθούμε στις μαγικές τους λέξεις που έχουν τόσα να μας πούν:
Πες μου θάλασσα
τόσα μυστικά σου
απ' τον κόσμο κρύβεις
και μες τη σιωπή στα βαθιά
χρόνια τα κλείνεις

Ποια ναυάγια
λάθη αλλοτινά σου
λάφυρα της μνήμης
με μαργαριτάρια ακριβά
χρόνια τα ντύνεις

Θάλασσά μου σαν και σένα κάποτε
φουρτούνες σήκωνα και γω
Στα νερά μου τ' αγριεμένα αγάπες
αδικούσα δίχως να σκεφτώ
κι έστειλα πολλές φορές καράβια
στης καρδιάς μου το βυθό
ίδια εγώ με σένα.

Θάλασσα μου σαν και σένα τώρα
με ναυάγια ζω και γω παλιά,
για όσες χάθηκαν ζωές στην μπόρα
το μετάνιωσα μα είναι αργά
και 'χω κάνει πια τα λάθη δώρα
δυο κοράλλια αληθινά
στην καρδιά κλεισμένα
ίδια εγώ με σένα.

Πες μου θάλασσα,
πόσα μυστικά σου,
λάφυρα της μνήμης
με μαργαριτάρια ακριβά
χρόνια τα ντύνεις.

[ Ελένη Ζιώγα ]