Σταθμοι
Σε μιά αποβάθρα ενός σταθμού. Κρύο, συννεφιά κι ένας ήλιος που καταρέει. Κάποιοι να περιμένουν την άφιξη & κάποιοι την αναχώρηση. Δεν ξέρω τί είναι καλύτερα. Ο χρόνος τρέχει με διαφορετική αίσθηση για τον καθένα. Κάποιους θα ενώσει & κάποιους θα χωρίσει. Πρόσωπα χαρούμενα & λυπημένα. Πρόσωπα αδιάφορα & αναστατωμένα. Αργά & δυνατά πλησιάζει ο συρμός, σαν το πεπρωμένο. Σε λίγο καθένας θα πάρει τον δρόμο του...
Ανεβαίνω & βρίσκω μια θέση δίπλα στο παράθυρο. Παρατηρώ τις τελευταίες κινήσεις & ετοιμασίες για την αναχώρηση. Μια μικρή αναστάτωση. Ετσι είναι πάντα οι αποχαιρετισμοί....
Μ'ένα δυνατό κι επίμονο σφύριγμα, για να ξεκινήσει το ταξίδι. Η πόλη χαλαρώνει σιγά σιγά την αγκαλιά της και μας αφήνει για κάπου αλλού.
Ενα ταξίδι πάνω στις ράγες κι ανάμεσα στις γραμμές ενός βιβλίου σου που ξεφυλίζω.
Μια ανταύγεια, τα χαρακτηριστικά του προσώπου σου, σχηματίζονται στο παράθυρο σαν αντανάκλαση. Μ' ακολουθείς ή σ' ακολουθώ; Το ταξίδι αρχίζει ή τελειώνει;
[Χτες το βράδυ κάποιο τραίνο / στο σκοτάδι χάθηκε / μού ’πες να σε περιμένω / κι η καρδιά ζεστάθηκε / Μού ’πες να σε περιμένω / μα δεν ήσουνα στο τραίνο / όνειρό μου αγαπημένο..]
(Ν.Γκατσος)
Labels: διαδρομές
posted by Caesar @ 2/17/2008 12:12:00 PM
23 Comments
23 Comments:
Έχω όρεξη να κάνω ένα ταξίδι με τραίνο. Αλλά δεν αντέχω άλλους αποχωρισμούς. Μόνο το ταξίδι θέλω. Γίνεται;
@ 3 parties a day,
Eτσι ξεκινάνε όλα τα ταξιδάκια αλλά στην πορεία καταλήγουν σε αποχωρισμούς!
Αλλωστε, έτσι έχουν ακόμη περισσότερο ενδιαφέρον;)
Σταθμοί, αποβάθρες λιμανιών, αεροδρόμια: αυτοί οι ου-τόποι, αυτό το ανάμεσα ανάμεσα σε δύο έστω ελάχιστα διαφορετικές εκδοχές της ζωής μας ή σε δύο εντελώς διαφορετικές ζωές, αυτό το ούτε μαζί ούτε χώρια... ποτέ δεν θα γλιτώσω από τη σκοτεινή υποβολή τους, ακόμη κι αν πρόκειται για τη διαδρομή Μαρούσι-Ομόνοια, ας πούμε.
Καλό σου βράδυ, ελπίζω ν' απολαμβάνεις το χιόνι!
Ε, αυτό κι αν είναι τάιμινγκ!!!!
;)
(εγώ, η ορθολογίστρια, αγριεύτηκα!!!)
:)))
Ανάμεσα, just me, στην πραγματικότητα & στη φαντασία, ανάμεσα στην επιθυμία & στη δυνατότητα για την εκπλήρωση. Ανάμεσα στις λέξεις & στο νόημά τους, στο ρεαλισμό & στον ρομαντισμό, στο θέλω & στο μπορώ, Ανάμεσα σε δυό ζωές...
Ομορφο το τάιμιγκ ;))
Αλήθεια πού χάνεται τόσο λευκό όταν λιώνει το χιόνι :)
"...Tου εαυτού μου επιμένει μόνον
ένα μακρινό κλάμα από τρένα,
ψυχών που απομακρύνονται/
Κι εκεί πανάλαφρη πετάς,
χάνεσαι μες στο βράδυ" λεει ο Βιτόριο Σερένι, μελαγχολικος, εστιαζοντας στον αποχωρισμο που μπορει να σημαινει το ταξιδι. Μα για μενα οι σταθμοι και τα τρενα, δεν ειναι μονο αποχωρισμος -μπορουν να σημαινουν και συνδεση ή και επανασυνδεση ή νεες εμπειριες σε νεους προορισμους.
Το γουργουριστο τσαφ τσουφ, δεμενο πανω στις ραγες, μα ελευθερο να σε ταξιδεψει οπου τραβαει η ψυχη σου, για μενα σημαινει ελευθερια ανακατεμενη με νοσταλγια, ηρεμια μπερδεμενη με ενθουσιασμο.
Η θεση διπλα στο παραθυρο ειναι κρατημενη.. Το κεφαλι μου γερνει πανω στο τζαμι. Σε λιγα λεπτα θα θολωσει απο την ανασα μου. Τα τοπια διπλα μου αλλαζουν σαν φιλμ που τρεχει και τα ματια μου καρφωμενα, σαν σε οθονη ακολουθουν μαγνητισμενα τις εικονες που δεν περιμενουν.
Για που το βαλαμε αυτη τη φορα; Οπου μας βγαλει ο δρομος... Καλο ταξιδι
"Ετσι απομακρυσμένοι ερχόμαστε ο ένας προς τον άλλον..." συνεχίζει ο Β.Σ.
Για να βρούμε τις χαμένες αναμνήσεις αλά Γ. Καρ Γουάι, μέσα από παράλληλες ιστορίες της μνήμης μας, ενώ το τρένο 2046 τρέχει ιλιγγιωδώς σ' ένα μέλλον, απ' όπου ποτέ δεν υπάρχει, όπως μας αναφέρει κάποια στιγμή μια φωνή, επιστροφή.
"Φεύγω απ’ τον έρημο σταθμό
και βάζοντας το χέρι στην τσέπη,
ενώ στην ουσία ψάχνω το δικό σου,
είναι σαν να θέλω να φυλάξω
τη φωτογραφία της ζωής μου."
Όλοι οι 'σταθμοί' κάνουν ανάγλυφο
(ή επιτακτικό) το ταξίδι προς τα μέσα... ;)
Μα, το εσωτερικό ταξίδι είναι εξ΄ισου ενδιαφέρον και απρόβλεπτο, πολλές φορές ;)
"Ό,τι από σένα τώρα έχει μείνει
σε μια φωτογραφία της στιγμής
είναι αυτό που δεν τολμούν τα χείλη
σ' εκείνο το τοπίο της βροχής"
[Μ.Ελευθεριου]
This comment has been removed by the author.
"Η μαρκίζα" !
το πιο αγαπημένο μου
απ' τα τραγούδια τού Μάνου Ελ. :)
"...εσύ που ξέρεις όσα η βροχή..."
(με δικά μου λόγια!;)
κρίμα που δεν θυμάμαι τώρα τους υπόλοιπους στίχους... \
Και για μένα, onlysand , με την υπέροχη μουσική επένδυση του Γ. Σπανού !
.......
Όλα μου λεν πως έχεις κιόλας φύγει
κι ας λάμπει η ξενοιασιά της εκδρομής.
Εσύ όπου να πας, σ' όποιο ταξίδι,
σε λάθος στάση θα κατεβείς.
Χρόνια μετά και κάτω απ' τη μαρκίζα
σε βρήκα που 'ρθες για να μη βραχείς,
ίδια η βροχή τα μάτια σου τα γκρίζα
μα τίποτα, όπως πάντα, δε θα πεις.
Μονάχα εγώ ρωτώ χωρίς ελπίδα
πού μένεις, πού κοιμάσαι και πώς ζεις,
κι εσύ που ξέρεις όσα η καταιγίδα
δεν έχεις κάτι για να μου πεις.
... τη «Μαρκίζα», το πιο σημαντικό και για τον ίδιο τραγούδι του......
Σε μια εκπομπή μου, μάλιστα, μου είχε πει ότι το δεύτερο μισό το έγραψε σε απόσταση αρκετών μηνών από το πρώτο, το οποίο είχε δείξει στον Σπανό κι εκείνος επέμενε να το ολοκληρώσει...
Ναι, είναι καταπληκτικό τραγούδι - μεγάλο ρόλο βέβαια παίζει και η μουσική σ' αυτό.
ευτυχής συγκυρία! :)
Σου αρέσουν τα τραίνα ε;; Κι εμένα.. ειδικά όταν είμαι πάνω τους και φεύγω.. όταν γυρίζω λιγότερο.. Την καλημέρα μου!!
Οτιδήποτε σε ταξιδεύει ηλιαχτίδα, άνθρωποι, σκέψεις, κείμενα & μέσα :)
Καλημέρες
δες κάποια στιγμή το "Before Sunrise".. εάν δεν το έχεις δει.
μια ιστορία σε ένα τραίνο. όμορφη
Ενα ταξιδι για οσο κρατησει σε κανει να σκεφθεις,να νοσταλγησεις ,να μελαγχολησεις.Αναλογα μετα καλεις τον ανεμο να σε βοηθησει να τρεξεις η να σταματησεις.
@ Desposini Savio,
Oχι, αν και είδα το sequel, σ' ευχαριστώ που μου το υπενθύμισες, θα το αναζητήσω :)
@ prasino liker,
Σαν τον Οδυσσέα λοιπόν. Εκείνο κι ήταν ταξίδι !
Κάτι μου λέει πως άν σε γνώριζε δεν θα ξανάφευγε εύκολα για την πατρίδα του:)
Σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλα το ταξίδι, έτσι δε λένε; :)
@ Άγνωστη
Μάλλον έτσι πρέπει να είναι. Ειδικά εσύ, νομίζω ότι το ξέρεις καλύτερα ;)
Αχ οι σταθμοί... Τόπος διασταύρωσης για άλλους που ξεκινούν και άλλους που τελειώνουν. Πάντα με μεγάλα ρολόγια, να θυμίζουν πως ταξιδεύεις στον χώρο, αλλά σε ταξιδεύει ο χρόνος. Το θέμα είναι να συχρονιστούμε στο ίδιο βαγόνι...
O ήλιος δεν "καταρρέει" ποτέ.Μόνο δύει για λίγο μέχρι να ανατείλει πάλι και να λάμψει.Κατανοώ βέβαια την ποιητική αδεια...
@ theachilles,
Οι σταθμοί μου και οι διασταυρώσεις έχουν βέβαια και την αλληγορική τους έννοια...
Ας είναι όμως, έστω κι έτσι το προσεγγίζεις εύστοχα !
@ όλα θα πάνε καλά...
Έτσι μπράβο, να την κατανοείς και να την επαυξάνεις, για να πάνε όλα καλά και καλύτερα :)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home