προσεγγισεις

Mια ξεχωριστή μέρα μπορεί να είναι η οποιαδήποτε. Η στιγμή που προσφέρει την διαφορά μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε. Αυτή είναι που αξίζει περισσότερο από κάθε γιορτή & επέτειο, που έχουν πιο πολύ χαρακτήρα ανάμνησης. Πριν όμως από το γεγονός υπάρχει συνήθως μια προεργασία. Μια έντονη αλλά και ενδιαφέρουσα κατάσταση είναι λοιπόν η αναμονή πριν το γεγονός. Επιδιώκοντας κάτι και προσπαθώντας να το αποκτήσουμε, οι αισθήσεις μας γεμίζουν με όλες τις πιθανές επιλογές και περιπτώσεις που μπορούν να οδηγήσουν στην τελική έκβαση. Η προτεραιότητα που δίνουμε γι' αυτό, παράλληλα με τις άλλες υποχρεώσεις μας στις καθημερινές μας ασχολίες, χρωματίζει ιδιαίτερα την ατμόσφαιρα με δικά μας όνειρα, γύρω από το συγκεκριμένο ενδιαφέρον μας. Μιλάμε πάντα για κάτι ξεχωριστό, για την αναμονή που δημιουργείται από έντονα συναισθήματα και πάνω από τα συνηθισμένα. Ιδιαίτερα για 'κείνα που γεννιούνται εξ' αιτίας ενός ερεθίσματος που πηγάζει από ένα συνδυασμό προσωπικών μας αναζητήσεων και επιλογών. Η αναμονή αυτή δεν κουράζει, αντιθέτως ενεργεί θετικά συντηρώντας, επικεντρώνοντας & αυξάνοντας το ενδιαφέρον μας σ' αυτό που θέλουμε πολύ να συμβεί. Σαν μια ουσία που ντοπάρει τη σκέψη στα όρια μιας ηδονικής πνευματικής εξάρτησης. Το μυαλό μας φαίνεται να ανεβάζει στροφές & να λειτουργεί πιό ξεκάθαρα, επινοώντας λύσεις & προσεγγίσεις για να ξεπερνιούνται τα όποια εμπόδια στη διαδρομή. Η αδημονία & η λαχτάρα, όσο επιμηκύνεται η προσέγγιση, παίρνουν διαστάσεις ασυνήθιστες που εξιτάρουν τα γεγονότα και η καθημερινότητα βιώνεται διαφορετικά. "Είμαστε ερωτευμένοι με ό,τι μας λείπει" αλλά εγώ θα έλεγα ότι είμαστε ερωτευμένοι με μια διαρκή αναζήτηση σε μια ατέλειωτη διαδρομή. Πιστεύω τελικά ότι οι στιγμές που προηγούνται έχουν, προκαλούν, της ίδιας έντασης συναισθήματα, άν όχι ακόμη πιο έντονα, με το τελικό γεγονός. Ακριβώς γιατί είναι τελικό.
"Και ονειρευόμαστε μια θεία ώρα που θα μας πρόσφερε τα πάντα. Οχι την πλήρη ώρα, αλλά την ακέραιη ώρα. Την ώρα όπου όλες οι στιγμές του χρόνου θα χρησιμοποιούνταν από την ύλη, την ώρα όπου όλες οι πραγματωμένες μέσα στην ύλη ώρες θα χρησιμοποιούνταν από τη ζωή, την ώρα όπου όλες οι ζωντανές στιγμές θα ήταν αντικείμενο αίσθησης, αγάπης, σκέψης..."
[Gaston Bachelanrd, L' Intuition de l' isntant]