Before Sunrise

Είδα & το απόλαυσα, με την προτροπή της Desposini Savio, [δες κάποια στιγμή το "Before Sunrise".. εάν δεν το έχεις δει.μια ιστορία σε ένα τραίνο. όμορφη].....
Πράγματι λοιπόν πολύ όμορφη ιστορία. Η γνωριμία μέσα σ΄ένα τρένο και η περιπλάνηση που ακολουθεί στους δρόμους της Βιέννης για ένα 24ωρο περίπου, μέχρι το ξημέρωμα, και ο αποχωρισμός στον σιδηροδρομικό σταθμό. Μια εφήμερη ιστορία που όμως στη μικρή διάρκειά της, στο οδοιπορικό τους, δένει έντονα τους ήρωές της. Χωρίς φλυαρίες με ενδιαφέροντες διαλόγους, σαν να βρισκόμαστε κοντά τους παρακολουθούμε κι εμείς με παρόμοια αισθήματα τις αντιδράσεις τους. Ομορφες & ατέλειωτες συζητήσεις και διάλογοι, με γνήσια ευαισθησία, χιούμορ, ρομαντισμό
[-Ξέρεις, πιστεύω πως αν υπάρχει Θεός τελικά... δεν βρίσκεται μέσα μας, ούτε σ' εμένα, ούτε σ' εσένα... αλλά σ' αυτό το διάστημα που υπάρχει μεταξύ μας. Αν υπάρχει λίγη μαγεία στον κόσμο, πρέπει να είναι στην προσπάθεια να καταλάβεις κάποιον, να μοιραστείς κάτι.. Το ξέρω πως είναι σχεδόν αδύνατον να το πετύχει κανείς αλλά ποιός νοιάζεται αλήθεια; H προσπάθεια είναι που μετράει.]
Σίγουρα, όλοι έχουμε κάτι να μας θυμίσει αυτή η μικρή σε διάρκεια αλλά αρκετά μεγάλη σε ένταση ιστορία των δύο νέων ανθρώπων.
Ενα ακόμη όμορφο στιγμιότυπο της περιπλάνησης είναι σε κάποιο σημείο δίπλα στο ποτάμι με έναν στιχοπλόκο κλοσάρ:
"Μεσημβρινή παραίσθηση / Ατέλειωτες βλεφαρίδες / Μωρό μου με το γλυκό σου πρόσωπο / Δεν δάκρυσες όταν με είδες; / Κοίτα με τα μεγάλα μάτια σου / Δες τί σημαίνεις για μένα / Τούρτα κεράσι & μιλκσέϊκ / Είμαι ένας άγγελος με παραισθήσεις / Μια φανταστική παρέλαση / Θέλω να ξέρεις πια τί σκέφτομαι / Δεν θέλω να μαντεύεις πλέον / Δεν έχεις ιδέα ποιός είναι ο προορισμός μας / Σπίτι μας είναι η ζωή / Σαν τα κλαριά στον ποταμό / που τα πήρε το ρεύμα & κυλούν / Θα σε κουβαλήσω, θα με κουβαλήσεις / Μόνο έτσι μπορεί να γίνει / Δεν με ξέρεις; / Δεν με ξέρεις πιά;