της κυριακης

Είναι ένα πρωινό, μιας Κυριακής. Κάθομαι σ' ένα καφέ, στο τραπέζι δίπλα σ' ένα μεγάλο παράθυρο. Η εφημερίδα έχει πολλά ένθετα σήμερα. Ενισχυμένη, σαν σπέσιαλ χάμπουργκερ. Λόγω της ημέρας. Αργία. Για τους περισσότερους. Είμαστε διαφορετικοί σήμερα. Τουλάχιστον από τις άλλες ημέρες της εβδομάδος. Με άλλη εμφάνιση. Με άλλη διάθεση. Ξεκουραζόμαστε περισσότερο ή κουραζόμαστε περισσότερο. Τρώμε πιό πολύ, & πίνουμε. Βλέπουμε περισσότερο TV, & συγγενείς. Ισως διαβάζουμε και κάτι παραπάνω. Πάντως κάτι κάνουμε ή δεν κάνουμε, πιό πολύ. Τα πρόσωπα φαίνονται πιο όμορφα. Ο καφές πιό απολαυστικός, η κουβέντα πιο χαλαρή κι ή μέρα ζεστή & φιλική. Η συμπίεση της βδομάδας απορρυθμίζεται. Ακούω, διαφωνώ & συμφωνώ. Αναλύσεις εκτιμήσεις & προβλέψεις. Σε διαβάζω αυτά που γράφεις & είναι από τα λίγα κείμενα που μου αρέσουν στην εφημερίδα. Θέλω κάποτε να σου τα πώ κι από κοντά, vis-a-vis. Άλλο το γραπτό & άλλο το live. Eίμαι πολύ κοντά στις απόψεις σου, αλλά εσύ έχεις το θάρρος να τα γράφεις & να τα λές για δίκαια & τα άδικα της οικουμένης. Ο καφές τελειώνει, μαζί με την Κυριακή. Όχι όμως κι εμείς...