Sunday, March 16, 2008

της κυριακης


Είναι ένα πρωινό, μιας Κυριακής. Κάθομαι σ' ένα καφέ, στο τραπέζι δίπλα σ' ένα μεγάλο παράθυρο. Η εφημερίδα έχει πολλά ένθετα σήμερα. Ενισχυμένη, σαν σπέσιαλ χάμπουργκερ. Λόγω της ημέρας. Αργία. Για τους περισσότερους. Είμαστε διαφορετικοί σήμερα. Τουλάχιστον από τις άλλες ημέρες της εβδομάδος. Με άλλη εμφάνιση. Με άλλη διάθεση. Ξεκουραζόμαστε περισσότερο ή κουραζόμαστε περισσότερο. Τρώμε πιό πολύ, & πίνουμε. Βλέπουμε περισσότερο TV, & συγγενείς. Ισως διαβάζουμε και κάτι παραπάνω. Πάντως κάτι κάνουμε ή δεν κάνουμε, πιό πολύ. Τα πρόσωπα φαίνονται πιο όμορφα. Ο καφές πιό απολαυστικός, η κουβέντα πιο χαλαρή κι ή μέρα ζεστή & φιλική. Η συμπίεση της βδομάδας απορρυθμίζεται. Ακούω, διαφωνώ & συμφωνώ. Αναλύσεις εκτιμήσεις & προβλέψεις. Σε διαβάζω αυτά που γράφεις & είναι από τα λίγα κείμενα που μου αρέσουν στην εφημερίδα. Θέλω κάποτε να σου τα πώ κι από κοντά, vis-a-vis. Άλλο το γραπτό & άλλο το live. Eίμαι πολύ κοντά στις απόψεις σου, αλλά εσύ έχεις το θάρρος να τα γράφεις & να τα λές για δίκαια & τα άδικα της οικουμένης. Ο καφές τελειώνει, μαζί με την Κυριακή. Όχι όμως κι εμείς...

6 Comments:

At 17/3/08 12:46 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

H Κυριακή είναι για μένα η μέρα της εβδομάδας που αισθάνομαι να με κρίνει κατά κάποιο τρόπο.Και συνήθως με βρίσκει να μην έχω κάνει ό,τι θα ήθελα.Είναι μια μεγάλη κουβέντα αυτό...
Οι εφημερίδες διαβάζονται στα γρήγορα και συνήθως οι αγαπημένες μόνο στήλες.Πού να τα προλάβεις όλα;
Η φωτογραφία που επέλεξες μου έκανε τους σιελογόνους αδένες να ζωντανέψουν.Το υγρό δε μου φαίνεται για καφές αλλά για πυκνόρρευστη,υγρή,ζεστή σοκολάτα.Πόσο θα ήθελα τώρα να πιώ ένα ρόφημα!
Καλημέρα!

 
At 17/3/08 13:09 , Blogger fish eye said...

τα πρωινα της κυριακης,σ αυτη την φαση της ζωης μου,ειναι απο τα πιο χαλαρα,ομορφα και σπιτισια..θα μπορουσα να πω πως μυριζουν σπιτισια μαρμελαδα,φρεσκο βουτυρο και φρεσκοψημενες φετες ψωμιου,αν και πινω μονο ενα καφε για πρωινο..

και φυλλα εφημεριδας,πολλα φυλλα εφημεριδας..μ αρεσει να διαβαζω τις διαφορες συνεντευξεις αν και ξερω πως ισως ποτε δεν ειναι απολυτα πραγματικες..

τα πρωινα της κυριακης,σ αυτη τη φαση,θελω μονο να νιωθω χαλαρα και ομορφα..να μη σκεφτομαι τιποτα..
αντε το πολυ να αναλυω την σαββατοβραδυνη κινηματογραφικη ταινια..

θα ηθελά να βρισκομουν στο τραπεζακι διπλα σου,να μοιραζομασταν ενα καφε..
φιλια

 
At 17/3/08 14:13 , Blogger Caesar said...

@ όλα θα πάνε καλά...
..και πόσο γρήγορα τελειώνει, αφήνοντας πολλά στη μέση για την επόμενη φορά..

καλή συνέχεια λοιπόν!




@ φεγγαραγκαλιες
Είναι μάλλον η τυχερή σου μέρα έ!

Στην υγειά σου

 
At 17/3/08 16:46 , Blogger neutrino said...

Καλημερα και καλη εβδομαδα,
το τελευταιο απογευμα της Κυριακης δεν με βρηκε εκει που με βρισκει συνηθως. Κυριολεκτικα και μεταφορικα.
Τα απογευματα της Κυριακης, απο τοτε που θυμαμαι τον ευατο μου, θυμιζουν ενα πραγμα: μελαγχολια. μουντη ακινησια, ακομα κι αν με τυφλωνουν οι ακτινες του ηλιοβασιλεματος, ο κυριακατικος ηλιος μου δενει ενα κομπο στο λαιμο. Ακομα δε περισσοτερο οταν εχει συννεφια, σαν να σκεπαζουν τα συννεφα το ξενοιαστο σαββατοκυριακο που περασε. Ο καφες και οι εφημεριδες προσπαθουν να παραπλανησουν την εγνοια, αλλα αυτη καραδοκει, με την καινουργια βδομαδα..

Αυτη η Κυριακη ομως ηταν αλλιως. Σαν να μην τελειωνε τιποτα, αγκαλιαζα τον ηλιο μετα τη βροχη που βυθιζοταν πισω απο το λοφο της Μονμαρτης, πινοντας τον καφε μου στο "Le deux Moulins". Η μελαγχολια της Κυριακης βεβαια δεν εφυγε. Μετατραπηκε απλως σε μελαγχολια της Δευτερας. Απλα ειναι χαμογελαστη μελαγχολια. "Της Δευτερας.."

 
At 17/3/08 16:56 , Blogger ΑΝΑΣΑ said...

Η Κυριακή νομίζω ΄πως είναι για τους περισσότερους η μέρα με τις περισσότερες "μνήμες", ακριβώς γιατί μένουμε έστω και για λίγο στις σκέψεις μας, "μέσα μας"...και γιατί μπορεί να αγκαλιαστούμε, να γελάσουμε, λίγο παραπάνω..για τους τυχερούς...
καλημέρα και καλή εβδομάδα

 
At 17/3/08 22:45 , Blogger Caesar said...

@ νετρίνα ,
Κάπως έτσι λοιπόν ξορκίζει κανείς τα κυριακάτικα απογεύματα. Στα παριζιάνικα καφέ ;))
Πολύ ωραία, και βέβαια ήταν αλλιώς !
Χάθηκα, και δεν έχω & χάρτη να δώ πού βρίσκεσαι:))

"Στο σύννεφο το βυσσινί
θα πέσ' ο ήλιος να κρυφτεί.
Ψαλμός ακούγετ' η φωνή
του τελευταίου πραματευτή."
[Ζ.Π.]






@ ΑΝΑΣΑ ,
Ετσι είναι, μνήμες που έλκουν από τη μικρή ηλικία & συνεχίζουν ακόμη.
Ναί, είναι το καλύτερο, αυτό, το λίγο παραπάνω που γράφεις.
Ηδη, αισθάνομαι λίγο τυχερός :)
Καλή εβδομάδα.

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger