σελ. 123
«Η ανάγνωση για εμένα υπήρξε, και παραμένει, η υπέρτατη απόλαυση», εκμυστηρεύεται ο συγγραφέας Μάριο Βάργκας Λιόσα,.
και απο την αγαπητή Νετρινα. η πάσα, για ένα μικρό απόσπασμα από κάποιο βιβλίο, στη σελ. 123, περίοδοι 6-8 περίπου...
[ Αυτή ήταν η πρώτη του εντύπωση όταν την είδε κι όταν συνειδητοποίησε, όχι δίχως να εκπλαγεί, πως είχε ανοίξει το στόμα του και της μιλούσε. Τον στενοχώρησε λιγάκι που δεν ήταν τόσο όμορφη όσο θα έπρεπε κι όσο την ήθελαν αλλόκοτα σημάδια, παράξενα όνειρα και διάσπαρτες στο παρελθόν φαντασιώσεις. Συμφιλιώθηκε ωστόσο με την πραγματικότητα κι άρχισε να λησμονεί τα ασαφή της πρωτότυπα, κι ένιωσε έπειτα καθησυχασμένος και περήφανος για το ότι εκείνη βρισκόταν μαζί του και του μιλούσε, και σπαταλούσε την ώρα της μ' αυτόν και του χαμογελούσε, και ήταν ένα αληθινό πλάσμα, ένα ζωντανό πρόσωπο....]
Vladimir Nabokov - The Defense
Από τις εκδόσεις Μεταιχμιο,
σε μετάφραση του εξαιρετικού Γ. Ι. Μπαμπασάκη.
Labels: Books
posted by Caesar @ 3/01/2008 02:08:00 PM
11 Comments
11 Comments:
Πολύ όμορφο απόσπασμα της δικής σου 123...
[κάτι πολύ δικό μου μου θυμίζει...;)]
Να 'χεις μια όμορφη άνοιξη, αγαπημένε Caesar!
:)
Εδώ είμαι & πάλι, η έφοδος της άνοιξης παρασέρνει τα πάντα μαζί της, στην ηρωική της έξοδο από τον χειμώνα:)
πολυ ομορφο αποσπασμα..φαινεται αξιολογο βιβλιο..
elmelissa & φεγγαραγκαλιες,
ναι, κι εγώ έτσι πιστεύω, το βιβλίο έχει γυριστεί και ταινία με πρωταγωνιστές τους Τζον Τορτουρο & Έμιλι Γουότσον «Τhe Luzhin Defence»
[Το μόνο εμπόδιο ανάμεσα σ΄εμάς και τον αληθινό έρωτα, είναι οι φόβοι μας]
«Δεν έχω κανέναν κοινωνικό σκοπό, δεν μεταφέρω κανένα κοινωνικό μήνυμα, δεν διακατέχομαι από κάποια αντίληψη γενικής φύσεως, αλλά μ' αρέσει να συνθέτω γρίφους και να βρίσκω περίτεχνες λύσεις στους γρίφους που συνθέτω ο ίδιος»
λέει κάπου ο Nabokov.
Ειναι ακριβως αυτη η ελλειψη της προσωπικης εκτιμησης.Μας οδηγει στο να ειμαστε επιφυλακτικοι ,και να αρνουμαστε να ονειρευτουμε και να απολαυσουμε εστω και το εφημερο.
//Bιβλια κι αναμεσα μια γατα.Φιλοι για καθε εποχη που αν λειψουν αδεια η ζωη//Απολινερ.
@ prasino liker,
Ωραίος ο Γκιγιόμ :)
Αλλωστε ο καθένας μας προσπαθεί να βρεί μια στοιχειώδη ισορροπία στη ζωή του με τον ένα ή με τον άλλο τρόπο...
Άξιζε περισσότερο τώρα,που είδε το πραγματικό της πρόσωπο,κι ας ήταν κάπως διαφορετικό απ ό,τι εκείνο της φαντασίωσης.Ήταν τουλάχιστον αληθινό.
Καλησπέρα.
όλα θα πάνε καλά...
..είναι το αληθινό που αξίζει, ή το αντίστροφο, δημιουργώντας μια άλλη ιστορία, διαφορετική απ΄ότι η πραγματική ;)
Καλημέρα
Καλησπέρα γλυκέ καισαρα από το βροχερό μεσαιωνικό Λουξεμβούργο -νομίζεις πως μέσα από τα σοκάκια αυτού του παραμυθένιου κάστρου-πόλης θα ξεπηδήσουν από στιγμή σε στιγμή παρασημοφορημένοι ιππότες πάνω στ'αλογά τους..
Ακόμα και το απόσπασμα που τυχαία άνοιξες χάρη στο μπλογκοπαίχνιδο, μοιάζει να είναι βγαλμένο μέσα από τις σκέψεις σου. Όμορφο και ταιριαστό καθώς παίζει μέσα από εικόνες του μυαλού και πραγματικότητες χειροπιαστές.
Θυμάμαι είχα ανοίξει τυχαία την τηλεόραση, μα με κέντρισε και με παρέσυρε αμέσως ο ημιπαράφρονας Τζον Τορτούρο που παθιασμένος και βυθισμένος στον μαγικό κόσμο του σκακιού απομακρυνόταν ασυναίσθητα από τον έρωτα..
"It sounds like such a lonely battle"
πέρασα για καλησπέρα
μου λείψατε :)
neutrino ,
Χάθηκα για λίγο κι εγώ μαζί σου, στο χρόνο και στο χώρο διαβάζοντας την περιγραφή σου!
Εκλεκτικές συγγένειες λοιπόν ;))
Tα πιό ωραία γεγονότα είναι τα τυχαία, ή μήπως η χρονική αλληλουχία των γεγονότων που προηγείται οδηγεί ακριβώς εκεί, που εμείς το λέμε τυχαίο:)
Να περνάς καλά & να προσέχεις,
πολλά φιλιά:)
elen ,
σ'ευχαριστώ:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home