ενος λεπτου σιγη

Εσείς που βρήκατε τον άνθρωπό σας
κι έχετε ένα χέρι να σας σφίγγει τρυφερά,
έναν ώμο ν' ακουμπάτε την πίκρα σας,
ένα κορμί να υπερασπίζει την έξαψή σας,
κοκκινίσατε άραγε για τη τόση ευτυχία σας,
έστω και μια φορά;
Είπατε να κρατήσετε ενός λεπτού σιγή
για τους απεγνωσμένους;

[Ντινος Χριστιανοπουλος "Ενός λεπτού σιγή"]

Οι στίχοι του Ν.Χ. νομίζω πως αγγίζουν κι εκφράζουν πολλούς ανθρώπους, ανεξάρτητα αν βρίσκονται στην μια ή στην άλλη πλευρά. Εννοώ με κάποια συντροφιά ή όχι. Γιατί υπάρχουν περιπτώσεις που είναι με παρέα αλλά, δεν είναι αυτή που θάθελαν... ή ακόμη χειρότερα οι πραγματικά απεγνωσμένοι συνάνθρωποί μας !
Όμως έχω την εντύπωση ότι ελάχιστοι έχουν βρεί το ψυχολογικό ανέβασμα ή το συναισθηματικό γέμισμα που θα μπορούσε να ικανοποιήσει αυτό το ...ανικανοποίητο που νιώθουμε, τουλάχιστον οι περισσότεροι.
Οπως κι αν είναι όμως η κατάσταση τις μέρες σαν κι αυτές γίνεται κάπως πιο έντονη.
Σε διαρκή αναζήτηση λοιπόν για το ξεδίψασμα της ψυχής μας, προσπαθούμε να βρούμε, να εντοπίσουμε, να ανιχνεύσουμε αυτό που θα μας κάνει να νιώσουμε την έκσταση όλων των αισθήσεων των απαιτήσεων & γιατί όχι και των παραισθήσεων...
Δεν ξέρω πόσοι το κατόρθωσαν αυτό. Δεν ξέρω αν το αντελήφθησαν καν ότι έφθασαν κάποια στιγμή πολύ κοντα σ' αυτό το σημείο.
Ας είναι όμως. Οι μέρες αυτές θα μας παρασύρουν. Είτε σε κάποιο όμορφο ταξίδι, είτε ακόμη καλύτερα σε κάποια ζεστή συντροφιά...;))