Για τη Μαρια...

Για τη Μαρία, που ανιχνεύει τις διαθέσεις πίσω από τα γράμματα & τις λέξεις, που βλέπει πέρα από το προφανές & ξέρει να εκτιμά σαν παλιός χροσοχόος το ακριβό συναίσθημα που εκπέμπει κάθε στίχος, κάθε γραμμή σ' ένα κείμενο.
Για τη Μαρία που την ξαφνιάζει & την αναστατώνει ευχάριστα μια γλυκειά απάντηση σ' ένα σχόλιο. Που ψάχνει το νόημα στις στιγμές για να ζεί το παρόν. Που προσπαθεί να ξεφύγει από τον παραλογισμό της λογικής, ψάχνοντας μια παγκόσμια ψυχή.
Για τη Μαρία που ξέρει να δίνεται και δεν σταματά στο αδιέξοδο μιας σχέσης προκειμένου να νιώσει την ένταση, το πάθος, την αγωνία & τον φόβο της απώλειας. Που ταλαντεύεται ανάμεσα στον Φάουστ & στον Μεφιστοφελή
Που επιμένει να τους βλέπει όλους & όλα μέσα από το συναίσθημα πέρα από το καλό ή το κακό, το ηθικό ή το ανήθικο, το σωστό ή το λάθος
Για τη Μαρία που βρίσκει όμορφη & πολύ ενδιαφέρουσα μια ανάλυση, μια μικρή φιλοσοφία του έρωτα, από τον Αλαίν ντε Μποτόν !
Για τη Μαρία που ανακαλύπτει την κρυμμένη γοητεία σ' αυτή την επικοινωνία πίσω από τη σιωπηλή οθόνη
Που θέλει συνεχώς να ταξιδεύει με ορμή & μανία για να προλάβει να νιώσει όσο περισσότερα μπορεί.
Ας είμαστε ολομόναχοι μαζί, Μαρία...