Gone with the Wind

"Έπαιζε με τον πέπλο της φιλώντας το κορμί της
τ' αγέρι του βραδιού.
Τ' ανάβλεμμά της χάιδεμα της νιότης' η φωνή της ρυθμός του τραγουδιού."
[Κωστής Παλαμάς]

Ιούλιος & καλοκαίρι, όμορφη κι ευχάριστη εποχή για όσους μπορούν να την απολαύσουν, κοντά σε μια θάλασσα σε κάποιο νησί, ή οπουδήποτε μπορεί να σε οδηγήσει αυτός ο ...άνεμος της ελευθερίας που περνάει μέσα από κάθε χώρο που μας κρατά αιχμάλωτους των επιλογών μας.

"Βρίσκω ότι ο άνεμος ταιριάζει ιδιαίτερα στη γυναίκα,
με τα μακρυά λυτά μαλλιά της που κυματίζουν αγέρωχα πάνω σε μια μηχανή ή στο ανοιχτό αυτοκίνητο καθώς τρέχει στο δρόμο,
με το ανάλαφρό της ένδυμα του καλοκαιριού που προσφέρεται σπονδή στις διαθέσεις μιας απογευματινής αύρας,
κρατώντας το καπέλο της τη στιγμή του αποχαιρετισμού στο κατάστρωμα ενός πλοίου που σε λίγο θα διασχίσει το πέλαγο..."

Όταν φυσάει ανοίγω το παράθυρο, μαζεύοντας κάπως τα χαρτιά μου αλλά συνήθως κάποιο από αυτά θα ξεφύγει & θα το πάρει μαζί του ο αέρας. Το αφήνω χωρίς να το εμποδίσω & το βλέπω όπως απομακρύνεται από ψηλά χορεύοντας στα ρεύματα που το παρασύρουν κάπου αλλού, ίσως καλύτερα από εκεί που βρισκόταν.