Los Abrazos Rotos

Ρημαγμένες αγκαλιές! Εδώ που τα λέμε, οι περισσότερες κάπως έτσι είναι. Ας προσπαθήσουμε να πάρουμε όμως όσο γίνεται τα πράγματα από την αρχή. Όχι όμως έτσι όπως αρχίζει ο Αλμοδοβάρ διότι ο άνθρωπος είναι μεγάλος δεξιοτέχνης.
Η ηρωίδα είναι γραμματέας & ερωμένη ενός ισχυρού ανδρός δλδ εύπορου & συνάμα κατα πολύ μεγαλύτερού της ώσπου, παίρνοντας μέρος ως ηθοποιός στα γυρίσματα μιας ταινίας, με παραγωγό τον σύζυγό της, ερωτεύεται σφόδρα τον σκηνοθέτη.
Η ζήλεια από τη μια πλευρά και ο έρωτας από την άλλη χτυπάνε κόκκινο σε ρυθμούς όπως, το φλογερό flamenco. Ανθρώπινα όμως όλα γι αυτό και κατανοητά. Οι ερωτευμένοι εξαφανίζονται κάπου σ' ένα ειδυλλιακό τοπίο, απολαμβάνοντας για λίγο το πάθος τους μέχρι που, έρχεται η καταστροφή. Όπως στην Πομπηία δύο χιλιάδες χρόνια πριν που η έκρηξη του ηφαιστείου & η λάβα απαθανάτισε ένα ανδρόγυνο αγκαλιασμένο, & έφεραν στην επιφάνεια οι αρχαιολόγοι, έτσι κι ο Αλμοδοβαρ φέρνει μεθοδικά στην οθόνη την ιστορία του.
Αυτό είναι ένα μέρος από το στόρι εν συντομία, αλλά ο κόσμος του κινηματογράφου & ιδιαίτερα του Αλμοδοβαρ - το τρομερό παιδί του ισπανικού σινεμά - χαρίζει τη μαγεία του, ξεδιπλώνοντας κάθε πτυχή της ανθρώπινης φύσης σε μια διαρκή εναλλαγή των συναισθημάτων αποκαλύπτοντας ή ανατρέποντας πολλά που έδειχναν προβλέψιμα, καταφέροντας να με ξεναγήσει μέχρι τέλος της ιστορίας από αναμονή σε έκπληξη, ακροβατώντας ανάμεσα στο χιούμορ και στο δράμα. Με αναφορές σε άλλες ταινίες, όπως η πτώση στη σκάλα που θυμίζει το "Ποτέμκιν" ή το "Ταξίδι στην Ιταλία" του Ρομπέρτο Ροσελίνι, κι ακόμη σε δικές του όπως "Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης" αλλά και με άλλα ευρήματα, δικαιώνει πλήρως τους οπαδούς του για τη φανταστική δουλειά του στη μεγάλη οθόνη.