Wednesday, July 29, 2009

Rapa Nui


Αδειάζει η πόλη, οι δρόμοι τα σπίτια, οι πλατείες. Αδειάζει και το μυαλό μου. Οι σκέψεις μου σκορπίζουν, χάνονται, παίρνουν τους δρόμους πάνω σε μηχανές, εξαφανίζονται στα σπλάχνα των καραβιών, σερφάρουν πάνω στις λευκές ράχες των κυμάτων. Μ' αφήνουν εδώ, άδειο, σαν τις ξεχασμένες μορφές των νησιών του Πάσχα να κοιτάζω χωρίς να βλέπω την αέναη αναχώρηση προς το άγνωστο.
Δεν ξέρω γιατί αλλά πάντα οι σκέψεις βιάζονται. Θέλουν να ξεφύγουν από τα στενά πλαίσια που τις έχουμε εγκλωβισμένες, καταπιεσμένες. Δεν αντέχουν τα όρια και τα περιθώρια. Εμείς έχουμε συνηθίσει αλλά αυτές όχι.
Κι έτσι κάθε φορά που βρίσκουν ευκαιρία δραπετεύουν. Σαν δεσμοφύλακες που χαλαρώνουμε από την καλοκαιρινή ραθυμία βρίσκουν ευκαιρία για να εξαφανιστούν αθόρυβα. Δεν ξέρω αν συναντώνται κάπου, αλλά μάλλον έτσι πρέπει να συμβαίνει. Θα υπάρχει κάποιο μέρος που τους αρέσει πιο πολύ. Ίσως κάποια φορά βρεθούμε τυχαία κι εμείς εκει.

8 Comments:

At 31/7/09 04:53 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

πόσο παρήγορο,πόσο ωφέλιμο που οι σκέψεις μας μπορούν και δραπετεύουν πότε-πότε από τον περίκλειστο κόσμο μας...Σχεδόν συγκινητικό,όπως όταν παρατηρείς το πέταγμα των πουλιών στο βάθος του ορίζοντα το ηλιοβασίλεμα ή την αυγή.
Καλημέρα!

 
At 31/7/09 08:46 , Blogger Caesar said...

Καλημέρα o/θ/π/κ,

Κάποιες, ελάχιστες φορές, δραπετεύω εγώ από αυτές:)
Δύσκολο όμως να φθάσω μέχρι τα νησιά του Πάσχα!

 
At 31/7/09 11:33 , Blogger librarian said...

Καλημέρα, πάντα είχα ένα παράπονο, ποτέ δεν μπορούσα να ελέγξω τη σκέψη μου. Πέταγε, έφευγε μακριά, την έχανα, ίσως να μη γύριζε και ποτέ, έμενε αλλού, κοιμόνταν αλλού.
Τώρα πια τη ζηλεύω, ας είναι τουλάχιστον αυτή ελεύθερη, αφού εγώ δεν μπορώ.

 
At 31/7/09 14:31 , Blogger Caesar said...

Είναι η μόνη που παραμένει ακόμη ελεύθερη Librarian !

 
At 31/7/09 15:13 , Blogger melian said...

Καλησπέρα Caesar

πρόσφατα ειδα (στις 5 Ιουνιου, ημερα περιβάλλοντος) αυτό το ντοκυμαντέρ, το home
http://www.youtube.com/watch?v=jqxENMKaeCU

και αναγκάστηκα να συνειδητοποιησω πόσο ανεπανόρθωτα έχουμε βλάψει το σπίτι μας τη γη, πόσο συνυπεύθυνοι είμαστε καθημερινά όλοι για την καταστροφή της.
Ίσως η ιστορία του νησιού του Πασχα, να μας φαινεται μακρινη και άσχετη με το δικό μας παρόν. Ίσως όμως να μην είναι και τόσο άσχετη.

Ειναι καιρός να αφυπνιστούμε και να φερθούμε με περισσότερη σοβαρότητα απέναντι στο σπίτι μας. Τον παράδεισό μας, στην τελική

Δεν ξέρω πού ταξιδεύουν οι σκέψεις σου, Caesar, ο πλανητης μας είναι γεμάτος ομορφιές. Αλλες κοντα μας , άλλες μακρια. Σημασια έχει να μπορούμε να τις βλέπουμε και να τις εκτιμούμε


Καλό, ξεκουραστο και χαλαρό Σ/Κ

:)

 
At 31/7/09 16:38 , Blogger Caesar said...

@ Melian,
Η θεωρία που πιστεύω κι εγώ για την θλιβερή ιστορία της νήσου του Πάσχα, είναι η υπεράντληση & καταστροφή των φυσικών του πόρων. Ισως λοιπόν αποτελεί μια μικρογραφία για το μέλλον ολόκληρου του πλανήτη μας. Πρόσφατα μάλιστα δόθηκαν στη δημοσιότητα και φωτογραφίες που δείχνουν το λιώσιμο των πάγων σε μεγάλο ποσοστό!
Η αποδόμηση (deconstruction) του παραδείσου μας δυστυχώς συνεχίζεται.

Σπουδαίος καλλιτέχνης η φύση. Καταπληκτικές οι εικόνες στο "Home" !

Οι σκέψεις μου τρέχουν σ'αυτές τις φυσικές ομορφιές που δημιουργούν & την ψυχική αρμονία που έχουμε τόσο μεγάλη ανάγκη, σαν το καθαρό οξυγόνο.

Καλό Σ/Κ :)

 
At 26/8/09 11:12 , Blogger Ioulita said...

Τι μας κρατάει και δεν πάμε; Φύγαμε!

 
At 26/8/09 18:56 , Blogger Caesar said...

@ Ioulita,

Ποιος είν' τρελός από έρωτα;
Ας κάνει λάκκους την αυγή

Να πάμε εκεί να πιούμε
τη βροχή


[Γ. Σαραντάρης]

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger