Αυγουστος

[ Στην εξοχή εκεί έχω αφήσει τη ψυχή / στη πολη αυτη, ουτε ελπίδα ούτε φιλί / Μες στο βυθό θα μείνω εκεί θα ξεχαστώ / σε μια στροφή, στην άσφαλτο άδειο κορμί ]

Αύγουστος, στην Αθήνα. Τρομερός μήνας. Σε όνειρα και σχέδια, σε προσδοκίες και απογοητεύσεις. Μια έξοδος, που ίσως καταστρώνεται και σχεδιάζεται ολόκληρο το χρόνο. Μάλλον και κάθε χρόνο. Μια άτυπη συμφωνία, απ' όλους μας για όλους. Για τη μεγάλη φυγή. Την ηρωική έξοδο. Την έσχατη. Οι τελευταίοι που παίρνουν τα πάντα μαζί τους.

Οι πόρτες των διαμερισμάτων κλείνουν και μαζί μ' αυτές τα όποια μυστικά. Μέχρι που κάποιος "διαρρήκτης" τα φέρνει στην επιφάνεια. Διαβάζει, βλέπει, ακούει εκείνα που δεν λέγονται εύκολα. Εκείνα που γίνηκαν έμμονες ιδέες. Οι δαίμονές μας. Που μας ακολουθούν σε κάθε σκέψη, σε κάθε βήμα, ακόμη και τώρα. Στις αποσκευές, στο αυτοκίνητο, στον συνεπιβάτη μας, στο δρόμο, στο πάρκιν, και να μας περιμένουν ήδη εκεί που θα τερματίσουμε...

[ Κι όλο ζητώ πανώ στο νήμα να σταθώ καρδιά μου, / Κι ακροβατώ από ένα θαύμα να πιαστώ Παναγιά μου, /
Φεύγει η ζωή μονάχη δίχως γυρισμό...]

Και να μή μπορούμε ν' απαλλαγούμε από τη βιασύνη, στις διακοπές, στη διασκέδαση, στο εστιατόριο, στο δρόμο, προπάντων εκεί, για να προλάβουμε όσα δεν καταφέραμε σ' όλο τον υπόλοιπο χρόνο...

Και το θαύμα, που κάθε χρόνο αναβάλεται. Θα γίνει τώρα; Θα το δούμε; Θ' αντέξουμε και φέτος ή θα διαλυθούμε; Kάθε χρόνο στο ίδιο έργο θεατές..

[ Μια φυλακή και πως να βγω μες από ΄κει / ποια να ΄ναι η αρχή έρωτας, λάθος ή αφορμή; / Πριν να χαθώ, μες απ΄το τίποτα που ζω, / θα γεννηθώ σε άλλο κόσμο να βρεθώ.]

Ένας έρωτας πεθαίνει για να ξαναγεννηθεί ένας καινούργιος.....

Οι φωτογραφίες είναι από την καταπληκτική ταινία "Δεκαπενταύγουστος" του Κ. Γιάνναρη και οι στίχοι του Τάκη Συρέλλη.