Νυχτερινο
Τα νυχτερινά ταξίδια, το καλοκαίρι στην εθνική οδό, Αθήνα-Θεσσαλονίκη, είναι μια ενδιαφέρουσα διαδρομή. Με τη δροσιά της νύχτας και την ελάχιστη κίνηση, δυό ώρες περίπου μετά τα μεσάνυχτα, συντροφιά με αγαπημένες μελωδίες,& η διαδρομή γίνεται απολαυστική. Ιδιαίτερα, όταν σε κάποιο σημείο θα συναντήσεις το ξημέρωμα της καινούργιας μέρας, τη στιγμή ακριβώς που γεννιέται. Σαν ν' ανάβει κάποιος ένα μεγάλο προβολέα κι εμφανίζεται το ντεκόρ πάνω σε μια σκηνή. Σαν ν' αφήνεις το σκοτάδι πίσω σου στο παρελθόν, τρέχοντας να συναντήσεις το μέλλον με ταχύτητα, ή ακόμη για να ξεφύγεις από το πεπρωμένο, σ' έναν άνισο αγώνα δρόμου της προσωρινής μας ύπαρξης, με το αιώνιο & ατέρμονο γύρισμα του χρόνου..........................
.......όπως σ' ένα τηλεοπτικό σήριαλ, με τίτλο "Αθήνα-Θεσσαλονίκη", & πρωταγωνιστές δύο εκλεκτούς ηθοποιούς, τη Φιλαρέτη Κομνηνού & τον Σ. Παπαδόπουλο, σε μια αισθησιακή/κοινωνική ιστορία. (Είναι 40-something, παντρεμένοι, ερωτευμένοι, προβληματισμένοι και από άλλες πόλεις. Οι δύο διαφορετικοί κόσμοι της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης παρουσιάζονται και συμφιλιώνονται μέσα από έναν αληθινό έρωτα ............)
Labels: διαδρομες
posted by Caesar @ 7/22/2007 07:05:00 PM
21 Comments
21 Comments:
πολλοί άνθρωποι γύρω μας φυλάνε μικρούς αλλά ανεκτίμητους θησαυρούς, ωστόσο εσύ διάλεξες να μοιραστείς έναν μάζί μας. το κείμενο σου, έχει μια λιτότητα που μ΄ ευχαριστεί και μ΄ εμπνέει να ανακαλύψω την ομορφιά της διαδρομής που περιγράφει.
θα σου πω σύντομα τις εντυπώσεις μου.
Καλημέρα.
Τόχω κάνει τόσες φορές, κι όμως ποτέ κοντά στο ξημέρωμα.
Ισως την επόμενη.
Ισως την μεθεπόμενη.
Ισως και ποτέ.
Οπως και τόσα άλλα πράγματα που σχεδιάζεις κι ύστερα προτιμάς να τα αφήνεις ανέγγιχτα.
Η ίδια ακριβώς διαδρομή, η ίδια ακριβώς ώρα, αλλά διαφορετικό το μέσο μεταφοράς. Το έχω κάνει με τραίνο κια μάλιστα κάποια στιγμή άρχισε να βρέχει και να βλέπεις σοτ θεσσαλικό κάμπο τους κεραυνούς να πέφτουν.... Απόλαυση....
Τις καλημέρες μου!
Ντρέπομαι γιατί εδώ και χρόνια έχω αφήσει τις φοβίες να λυμαίνονται ανεξέλεγκτα την ψυχή μου _και μια από αυτές (όχι χωρίς λόγους) είναι τα νυχτερινά ταξίδια στις εθνικές οδούς. Την απόλαυση που έχω αποδιώξει από αυτό το βίωμα, όμως, μου την ξαναχάρισες με το κείμενό σου και με την ήρεμη διατύπωση της γνώσης του άνισου αγώνα δρόμου της προσωρινής μας ύπαρξης, με το αιώνιο & ατέρμονο γύρισμα του .
Τhanx!
ταξιδια με τρενο, αυτοκινητο και το μυαλο. Αθηνα Θεσσαλονικη μες στη χειμωνιατικη νυχτα, ενα ανοιξιατικο πρωινο, ενα φθινοπωρινο απογευμα. υπο βροχην, με ηλιο, με συνεφφα ακομα και χιονι. με τον ηλιο να σηκωνεται πισω απο τον Ολυμπο και να πεφτει κουρασμενος πισω απο τον καμπο. οι πιο ομορφες διαδρομες..
αλλα για την ωρα επιτρεψτε μου να μοιραστω μια αλλη διαδρομη, σε ενα αλλο ξημερωμα.. αποχαιρετωντας το απεραντο γαλαζιο της Αμοργου και το πλοιο φευγει, με τον ηλιο να ξεπροβαλλει μεσα απο τη θαλασσα..
καλως σας ξαναβρηκα.
Τα νυχτερινά ταξίδια μου αρέσουν γιατι νιώθω πως κερδίζω χρόνο.
Το χάραμα δε θέλω να με βρίσκει στο δρόμο. Προτιμάω να φτάσω λίγο πιο πριν, να ξεπακετάρω και να ξημερωθώ με φρέσκο καφέ και ραδιόφωνο στο μπαλκόνι.
Κι όταν φωτίσει για καλά, σίγουρη ότι η μέρα είναι πλέον δική μου, να πέσω για ύπνο μέχρι να με καλήμερίσει η πρωινή φασαρία του τόπου που ξυπνά.
@ μίλησα έσχι ,
Πολλοί μικροί θησαυροί βρίσκονται γύρω μας & περιμένουν να τους ανακαλύψουμε... Κάτι σαν μαγική εικόνα, που όμως, ίσως απαιτεί λίγη προσπάθεια & προσοχή παραπάνω...
@ Μαρω,
Έχεις ενα ιδιαίτερο τρόπο να προσεγγίζεις τα πράγματα & τις καταστάσεις... που μ' αρέσει :)
@ Ηλιας....Just me!
Τα τραίνα έχουν τη δική τους ιστορία ! Είναι κάτι σαν φετίχ.
Σαν να έρχονται από το μακρινό παρελθόν με το Οριαν Εξπρες μέχρι το TGV & το Silver train....
Ισως κάποια στιγμή να πούμε περισσότερα για τα ταξίδια με το τραίνο :)
@ just me ,
Δεν έχεις άδικο, τα πράγματα μερικές φορές δεν είναι τόσο εύκολα όσο τη μέρα. Αλλά το καλοκαίρι είναι κάπως καλύτερα. Μικρότερη διάρκεια της νύχτας, στεγνοί δρόμοι, καλύτερες καιρικές συνθήκες, και φυσικά το όχημα να είναι πάντα σε καλή κατάσταση, αν όχι σε αρίστη :)
@ neutrino ,
Ταξιδεύεις όπως τα νετρίνα, δεν σε σταματά τίποτε, διαπερνάς τα πάντα & δημιουργείς τη λάμψη "Τσερενκόφ" :)))
Να αναμένουμε λεπτομέρειες από την Αμοργό !?
Ήδη η πρώτη εικόνα που περιγράφεις μας ανεβάζει.
Χαίρομαι που ξαναγύρισες κοντά μας :)
@ passer-by ,
Πάλι ρεαλιστικά το πιάσαμε το θέμα, έ ;))
Λοιπόν, αν ακούσεις τον Δημ. Μητροπάνο να ερμηνεύει τους στίχους του Αλκη Αλκαίου:
[... Στις ανθισμένες κορυφές
ζήτησες τη ζωή σου
στ' άστρα της γης και τ' ουρανού
το φως του παραδείσου
χαράζει η μέρα σαν γυαλί
στην κόψη κόβεις βόλτες
παρέα με λαθρόβιους
πότες και μηχανόβιους
παράταιρους ιππότες...]
...........
σου το αφιερώνω :))
Τα πιο ωραία πράγματα έρχονται εκεί που δεν τα περιμένεις... που λέει και το γνωστό τραγούδι :)
@ Άγνωστη ,
Πράγματι, όσο κι αν τα κυνηγάς δεν τα φθάνεις, κι εκεί που δεν το περιμένεις, εμφανίζονται ;)))
τωρα ειδα στο προφιλ σου το Αθηνα-Θεσσαλονικη..
το θυμαμαι το σηριαλ..
εμπειριες ολα!!
@ φεγγαραγκαλιες ,
Ακριβώς !
τα ταξιδια στο μεταιχμιο νυχτας-μερας η μερας-νυχτας εχουν κατι το μυστικιστικο...οι ωρες αυτες ειναι διαφορετικες απο τις αλλες...
Καλημερες
@ IdentityCafe ,
Μεταίχμιο, πέρασμα, δρασκελιά ή όπως αλλιώς & να το περιγράψεις, είναι η πιο ενδιαφέρουσα φάση.
Οχι μόνο σε ταξίδια, αλλά & σε οποιεσδήποτε καταστάσεις που μεταβάλλουν, πολύ ή λίγο, ευχάριστα ή δυσάρεστα τη ζωή μας.
Και φυσικά είναι είναι αυτό που μετατρέπει τις στιγμές σε ξεχωριστές...
Καλημέρα
This comment has been removed by the author.
καλημέρα..
την ξέρω την αίσθηση. εκείνου του ταξιδιού που δε μοιάζει με τ'άλλα. νύχτες και ξημερώματα στην εθνική.
τις τελευταίες 1-2 φορές ήταν χωρίς να το ξέρει κανείς άλλος. ή για την ακρίβεια σχεδόν κανείς άλλος...
δεν είναι μόνο η αίσθηση του ταξιδιού. κυρίως είναι η αίσθηση της διεκδίκησης μιας ζωής , που επειδή μπορώ και κυρίως επειδή θέλω, τη φέρνω στα μέτρα μου διεκδικώντας τον άνθρωπό μου κι εμένα.
Πόσες φορές αυτό το πάνω-κάτω caesar.Πόσες φορές. Αλλοτε με χαρά, άλλοτε με θλίψη, συνήθως αδημονώντας την γρήγορη άφιξη στον προορισμό, μετρώντας το αργό αργό κύλισμα του χρόνου και των χιλιομέτρων.
Να σου ευχηθώ καλο καλοκαίρι ήθελα. Το διάβασα και το "Μετάξι".Πανέμορφο , όπως το περιέγραψες. Elmelissa (ναι,μικροαλλαγές)
@ Monaliza ,
Αυτή την αίσθηση που περιγράφεις αναζητούμε σαν ...χρυσοθήρες :)
Μόνο που με ανησυχεί κάπως αυτό που γράφεις "χωρίς να το ξέρει κανείς άλλος"
Να προσέχεις ;)
@ melenia,
Yποθέτω πως η αδημονία για γρήγορη άφιξη στον προορισμό συμβαίνει όταν πρόκειται για κάτι ευχάριστο & το αντίθετο όταν είναι για κάτι θλιβερό !
Το "Μετάξι" λες & γράφτηκε για σένα ;))
Όμορφο και το Μelenia !
To καλοκαίρι ήδη έχει σαρώσει τα πάντα, ελπίζω να είσαι καλά όμως :)
ναι,υπήρξαν φορές που δεν το ξερε κανείς άλλος.
κι άλλες πάλι που για το ταξίδι μου ήξερε μόνο εκείνος που έπρεπε.κανείς άλλος.
κι άλλες πάλι που ακριβώς επειδή ήξερε,δεν γινόταν το ταξίδι.ούτε αυτό όυτε κανένα άλλο.
τί τα θες..μπερδεμένες ιστορίες και αναπάντητες. εμένα μου αρκεί αυτό που διάβασα.
καλημέρα Caesar!
(να μπορούσα να στείλω ένα χαμόγελο χωρίς γραφικά θα΄ταν αλλιώς... αλλά ας είναι. προς το παρόν λοιπόν :-) )
Δε θυμάμαι αν σ'το πα.. Καλά ταξίδια, με όλες τις αισθήσεις!
@ Monaliza
το βλέπω ήδη :))
@ nakupenda ,
....με όλες τις αισθήσεις σε εγρήγορση !
That this weekend is good for twirls the people Greek and without fires.
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home