ΜΕΤΑΞΙ

[Ο Ερβέ Ζονκούρ δεν είχε ξαναδεί ποτέ του εκείνη την κοπέλα, ούτε και την είδε ποτέ εκείνη τη νύχτα πραγματικά. Μέσα στο χωρίς φως δωμάτιο, ένιωσε την ομορφιά του κορμιού της και γνώρισε τα χέρια και το στόμα της. Την αγάπησε επί ώρες, με κινήσεις που δεν είχε ξανακάνει ποτέ του, αφήνοντας τον εαυτό του να μάθει μια βραδύτητα που δε γνώριζε. Στο σκοτάδι, δεν ήταν τίποτα να την αγαπήσει και να μην αγαπήσει εκείνη. Λίγο πριν την αυγή, η κοπέλα σηκώθηκε, φόρεσε το λευκό κινομό κι έφυγε...]
........................
Πρόκειται για μια ιστορία του 19ου αιώνα, απαλή, αέρινη σαν μετάξι & δυνατή σαν όλα τα στοιχειά της φύσης.
.................
[..Η Γαλλία, τα ταξίδια με πλοίο, το άρωμα της μουριάς στο Λαβιλλεντιέ, τα ατμοκίνητα τρένα, η φωνή της Ελέν..]
.........................
[..Ο Ερβέ Ζονκούρ αναχώρησε για την Ιαπωνία στις αρχές Οκτώβρη. Πέρασε τα γαλλικά σύνορα κοντά στο Μέτς, διέσχισε τη Βυρτεμβέργη και τη Βαυαρία, μπήκε στην Αυστρία, έφτασε με το τρένο στη Βιέννη και στη Βουδαπέστη, για να συνεχίσει μετά μέχρι το Κίεβο. Διέτρεξε πάνω σε άλογο δύο χιλιάδες χιλιόμετρα ρωσικής στέπας, πέρασε τα Ουράλια, μπήκε στη Σιβηρία, ταξίδεψε επί σαράντα μέρες μέχρι να φτάσει στη Λίμνη Βαϊκάλη, την οποία οι ντόπιοι ονόμαζαν : η τελευταία. Ξανακατέβηκε τον ποταμό Αμούρ, ακολουθώντας τα κινεζικά σύνορα μέχρι τον ωκεανό, και όταν έφτασε στον ωκεανό, σταμάτησε στο λιμάνι του Σαμπίρκ για δέκα μέρες, μέχρις ότου ένα πλοίο Ολλανδών λαθρέμπορων τον πέρασε στο Ακρωτήρι Τεράγια...]
Eκείνη την εποχή η Ιαπωνία, πράγματι βρισκόταν στο τέλος του κόσμου...
..........................
Και να σκεφθεί κανείς πως ... ο Ερβέ Ζονκούρ ήταν, από τους ανθρώπους που αγαπούν να παρευρίσκονται στη ζωή τους, θεωρώντας ανάρμοστη οποιαδήποτε φιλοδοξία να τη ζήσουν..
Θα έχετε παρατηρήσει πως αυτοί οι άνθρωποι παρατηρούν τη μοίρα τους με τον τρόπο που, οι περισσότεροι, συνηθίζουν να παρατηρούν μια βροχερή μέρα...]
...............
Αλλά...πόση απαντοχή & υπομονή μπορεί να δώσει μια οπτασία εκατοντάδες χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά, για να γίνει & να ξαναγίνει το ταξίδι αυτό !

Το "ΜΕΤΑΞΙ" είναι του Αλεσσάντρο Μπαρίκκο, τον οποίο γνώρισα από ένα post τηςLittle Miss Sunshine. Είναι ένα μικρό διήγημα που σε συντροφεύει & σε ταξιδεύει στα σύννεφα Εlmelissa !.
Mπορεί να το διαβάσει κανείς την ώρα που απολαμβάνει τον απογευματινό του καφέ σε μια πλακόστρωτη αυλή στη σκιά ενός μεγάλου δένδρου σ' ένα ήσυχο αιγαιοπελαγίτικο νησί ή ταξιδεύοντας με το πλοίο, το τρένο....ή αφήνοντας να σε ταξιδέψει ο μάγος Alessandro Baricco
Όλες οι ιστορίες έχουν τη μουσική τους.. μια μουσική παράξενη, μερικές φορές σε αναστατώνει... Είναι σαν ν' ακούς να παίζουν τη σιωπή, και αυτούς που τη χορεύουν καλά τους κοιτάζεις και μοιάζουν ακίνητοι...