Le Τemps qui Reste
Πόσο δύσκολο είναι ν' αντιμετωπίσεις & να διαχειριστείς τον ελάχιστο χρόνο που σου απομένει στην ίδια σου τη ζωή. Βαρύ φορτίο, όταν βρίσκεσαι στην καλύτερη ηλικία της επαγγελματικής και δημιουργικής επίδοσης & απόλαυσης. Χρόνος που πιέζει, για ν' αποφασίσεις για τον ίδιο σου τον εαυτό, για το αν θα ακολουθήσεις ή όχι τις ιατρικές οδηγίες. Για να προσαρμοστείς στη νέα πραγματικότητα. Για ν' αποχαιρετίσεις ό,τι αγαπάς σ΄αυτόν τον κόσμο. Για να συνειδητοποιήσεις το πεπερασμένο. Για να χαρίσεις μια νέα ζωή λίγο πρίν τη δική σου αναχώρηση. Κάθε λεπτό, σαν μια σταγόνα που πέφτει σε αργή κίνηση δημιουργώντας τους μικρούς ομόκεντρους κύκλους μέχρι να σβήσει κι ο τελευταίος...
Από τις ωραιότερες στιγμές η συνάντηση με την Jeanne Moreau στο ρόλο της γιαγιάς και με την Valeria Bruni Tedeschi στο ρόλο της σερβιτόρας !
Ρεαλιστικό & ανθρώπινο με τις αδυναμίες & τις αναπόφευκτες μελαγχολικές σκηνές προσπαθεί να δώσει την δυσκολότερη μάχη που μπορεί να δώσει ένας νέος άνθρωπος στη ζωή του.
Του Francois Ozon, με αναφορές που θυμίζουν τις "Αγριες Φράουλες" και το "Θάνατο στη Βενετία", με τους Melvil Poupaud, Jeanne Moreau, Valeria Bruni Tedeschi, Daniel Duval, Marie Riviere, Christian Sengewald.
Labels: cinema
posted by Caesar @ 6/02/2007 09:55:00 PM
17 Comments
17 Comments:
Ομορφο κειμενο Καισαρα.
Πως να απαντησεις σε τετοια ερωτηματα οταν νομιζεις οτι ως νεος εισαι ατρωτος...
Τον Οζον τον εκτιμησα ιδιαιτερως με το 5χ2... πανεμορφη ταινια...
This comment has been removed by the author.
Τι ειρωνεια, να παιρνεις την αποφαση να ζησεις τη στιγμη που μαθαινεις (συνειδητοποιεις μαλλον) οτι προκειται να πεθανεις. Και πως αξιοποιεις το χρονο που απομενει; Τα προσωπεια πεφτουν, η ψυχη αποκαλυπτεται και μενουν μονον οι πραγματικες επιθυμιες: Εξομολογησεις στους μονους ανθρωπους που πραγματικα αξιζουν την εμπιστοσυνη μας, φωτογραφιες των μονων στιγμων που αξιζουν που τις ζησαμε.
Ο χρονος που απομενει μπορει να ειναι η ελαχιστη στιγμη που κρατα το κλικ μιας φωτογραφιας ή η αιωνια στιγμη ενος ηλιοβασιλεματος στην παραλια. Το ζητημα ειναι να μπορεις να επιλεξεις πως θα τον διαχειριστεις...
@ identitycafe
Αυτά είναι τα δύσκολα !
@ Netrina,
πάλι εστίασες στα σωστά καρέ του φίλμ !
τί θα έκανα χωρίς εσένα ;)
Σαν να μην είναι να τελειώσει ποτέ θα τον διαχειριστείς. Πως αλλιώς;
Ομως θα πρέπει να περιλαμβάνει μονο τον εαυτό και να μην αφήνει και τους άλλους μετέωρους.
"Οι ώρες"."Αναζητώντας τον χαμένο χρόνο"."Les feuilles mortes".Η αντίστροφη μέτρηση.
Και η συνακόλουθη αγωνία.
Ωραίο το κείμενό σου,Καίσαρα.
Δεν έχω δει αυτήν την ταινία (ευκαιρία να τη δω) αλλά μου θύμισε μια άλλη παλαιότερη με το Γουίλιαμ Χαρτ να πρωταγωνιστεί ως επιτυχημένος γιατρός που ανακαλύπτει ότι ο ίδιος πάσχει από καρκίνο του φάρυγγα.Μου'χει μείνει η φράση του:"Η αρρώστια μου έδωσε ελευθερίες που δεν ήξερα ότι είχα"
Καλή σου μέρα!
@ passer-by
Μερικές φορές δεν μας αρκούν ούτε τα Σ/Κ μας :(
@ gitsaki,
Μας έχουν στοιχειώσει αυτές οι "Ωρες" με την Βιρτζίνια και τον ανεπανάληπτο Fhilip Glass. Υπέροχες όμως και η Meryl Streep, Julianne Moore & Nicole Kidman...
.................
Mais la vie sépare ceux qui s'aiment,
Tout doucement, sans faire de bruit
........
Ωραίο το σχόλιό σου, Γιτσάκι !
sweet elmelissa,
Ο ελληνικός τίτλος σε DVD είναι: "Ο χρόνος που απομένει"
...........
Δεν έχω δεί το φίλμ που αναφέρεις. Για τη φράση που μνημονεύεις, θαρρώ πως κάτι παρόμοιο είχε πεί & ο Νίτσε...
αχ αυτός ο Οζόν...
ή που θα μου αρέσει πολύ (στο 5 times 2) ή καθόλου (στο Angel). μυστήριο τραίνο...
για τη συγκεκριμένη που περιγράφεις δεν έχω άποψη.
Όντως πολύ καλή ταινία , αν και με σόκαρε στο τέλος το γεγονός της κλασσικής ευρωπαϊκής αποξένωσης του παιδιού με τους γονείς του , αυτός πέθαινε και κανείς δεν ήξερε τίποτα παρά ΄΄εκανε πλακίτσες γαλλικές με τον πατέρα του. Καλή ταινία όμως. Νύχτες πρεμιέρας πρόπερυσι , Δαναός , έξω τρελλή βροχή του Σεπτέμβρη , τότε έβρεχε ακόμα , παρουσία του Πουπώ που σχολίαζε τον καιρό στην αίθουσα. ...Καλή εβδομάδα
Αν και νομίζω πως στον κόσμο των αρρώστων είναι αδύνατον να μπούμε όσοι είμαστε υγιείς, ο συδυασμός Ζαν Μορώ και Θάνατου στη Βενετία μ' έπεισε... Θα πάω να το δω.
Desposini Savio,
Όλη την αγωνία, το θυμός, τον προβληματισμό, την ένταση, την απελπισία κλπ, που προκύπτουν με τον κεραυνό που δέχεται κάποιος, για τα περιθώρια της ζωής του, διαπραγματεύεται το φίλμ.
celsius33
Νομίζω οτι ο ίδιος, ο πρωταγωνιστής δεν επιθυμούσε να ενημερώσει κανέναν. Εκτός αν εννοείς ότι λόγω της αποξένωσης έπραξε & ίδιος κάπως έτσι.
celsius, στην ιδια προβολη ημασταν, μονο που εγω μετα εκανα το λαθος να παρασυρθω απο το ωραιο παρουσιαστικο του Μελβίλ και να παω την επομενη μερα στο Γαλλικο Ινστ. να δω κατι μικρου μηκους του. Μεγα λαθος. Μεγα! ;)
Kαλημέρα.
Καλή βδομάδα.
Κι όμως ποτέ δεν ξέρεις πόσος χρόνος σου έχει μέινει πραγματικά.
Γι αυτό πρέπει να είναι όλα ειπωμένα ανα πάσα στιγμή.
Μήπως και φύγεις ξαφνικά κι η απουσία συντρίψει τις εναπομείνασες παρουσίες!
... γεμάτο ελπίδα για τη ζωή που μπορεί να ανατραπεί στη στιγμή..
Δεν την είδα ακόμα..
καλή βδομάδα :)
3 parties a day,
Πράγματι είναι αδύνατο, ακόμη & για ιάσιμες περιπτώσεις, να τους νιώσουμε, όσο είμαστε υγιείς !
neutrino,
γι αυτό να μήν παρασύρεσαι μόνο από το ωραίο παρουσιαστικό :)))
Μαρω_Κ ,
Σωστό & συνετό. Μόνο που όταν γίνεται ξαφνικά δεν είναι καθόλου βασανιστικό γι'αυτόν που "φεύγει"
Καλή βδομάδα.
Άγνωστη,
γι αυτό και είσαι/είμαι/είμαστε μοναδικοί. Άλλη ζωή δεν έχουμε.
**
nai to teleftaio pou ennoeis ennow kai gw ceasar , arketi apoxenwsi trigyrw pou ton odigise se tetoies epiloges .
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home