Αισιοδοξία

Είναι από τις ειδήσεις που χαίρομαι να διαβάζω στην εφημερίδα.
[Βραβείο στην 11χρονη Φωτεινή, στο αμφιθέατρο του Πανεπιστημίου Μακεδονίας, την περασμένη Τετάρτη, κατά τη διεξαγωγή του 6ου Διεθνούς Συνεδρίου Προσομοίωσης των Οργάνων των Ηνωμένων Εθνών, της Ευρωπαϊκής Ένωσης & του ΝΑΤΟ. Εκπρόσωποι διεθνών οργανισμών, καθηγητές, φοιτητές υποκλίθηκαν στην 11χρονη μαθήτρια του Πειραματικού Σχολείου Θεσσαλονίκης, Φωτεινή Δερβίση για την έκθεσή της αναφορικά με τα δικαιώματα του ανθρώπου και τη φτώχεια. "Σ'ένα πολυσύχναστο δρόμο της Θεσσαλονίκης ζει ένας άντρας στην είσοδο ενός καταστήματος. Άνθρωποι περνούν από 'κεί κάθε μέρα, κανείς όμως δεν σκέφτεται πόσο δύσκολο κι επικίνδυνο είναι να ζει κάποιος εκεί. Ο άντρας αυτός δεν έχει αρκετό νερό, ζεί μέσα στο κρύο. Το κρεβάτι του είναι φτιαγμένο από χαρτόκουτα, μ΄ένα στρώμα πάνω σ'αυτά, κι έχει τα πράγματά του σε πλαστικές σακούλες" περιγράφει στην έκθεσή της η μικρή Φωτεινή και απευθύνει έκκληση: "Πρέπει να κάνουμε κάτι γι΄αυτόν! Κάθε άνθρωπος δικαιούται να έχει όλα όσα χρειάζεται για να μην αρρωστήσει και να μην πεινάει, έχει το δικαίωμα να έχει ρούχα και σπίτι. Ετσι λέει το άρθρο 25 της Οικουμενικής Διακήρυξης των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου" τονίζει παρακάτω θυμίζοντας γλαφυρά σκηνές της καθημερινότητάς μας κι ένα καθήκον που έχει χαθεί...Τα χειροκροτήματα κατακλύζουν το αμφιθέατρο το οποίο φωτίζει η παρουσία του 11χρονου κοριτσιού...]
Ο κόσμος των μεγάλων και ο κόσμος των παιδιών. Η διαφορά πασιφανής. Πόσο διαφορετικός θα ήταν αν ακουγόντουσαν τα παιδιά. Ο τρόπος που βλέπουν τη ζωή, τις ανισότητες και τις αδικίες. Η χαρά τους με τα απλά πράγματα, και η αντικειμενική τους ματιά σε όλα.
"Αιών παίς εστί παίζων, πεσσεύων' παιδός η βασιληίη"