Αναζήτηση
Χρόνια ο ουρανός ήτανε ένα δύσκολο χαρτί κρυμμένο μεσ' στην τσέπη μου / και μεσ' στον κήπο μου φύτρωνε όλη τη μέρα αίμα / γιατί βροχή πέφταν οι πέτρες απ' τον άλλο ουρανό / τσακίζοντας κρέατα & κόκκαλα / Έτσι σαν ήθρε η Ανάσταση ντυμένος μαύρα μ' ένα κόκκινο κερί / βγήκα τρελός στους δρόμους ήμουνα ένα κίτρινο πουλί σαν κι αυτά που ζωγράφιζε ο Modigliani / Ποτέ μου / ποτέ μου δεν είχα γεννηθεί...
[Μ. Σαχτούρης]
Ξεχωριστές μέρες, χρωματισμένες από την εξοχή και την ανταύγεια των κεριών και γεμάτες απο τον απόμακρο ήχο της καμπάνας, γεμάτες ανυπομονησία για το διαφορετικό, για το ευχάριστο. Με τη άνοιξη να επιμένει και να πολιορκεί τα πάντα και την αισιοδοξία να σε τραβάει απ' το μανίκι. Έστω και για λίγο, μα που πάντα θα είναι αρκετό όταν είναι από σένα.
Δεν αναζητώ το αληθινό, ούτε το ψεύτικο. Αλλά το υποσυνείδητο. Το μυστήριο της ανθρώπινης ψυχής.
[Α. Μοντιλιάνι]
posted by Caesar @ 4/07/2007 06:53:00 PM
19 Comments
19 Comments:
Όμορφα αποσπάσματα...
Α! Και Χρόνια Πολλά!
Ο Σαχτούρης είναι ο αγαπημένος μου!
Καλημέρα χρόνια πολλά!
debby,
όμορφα αποσπάσματα για όμορφα αποσπάσματα στη ζωή μας, κόντρα στην πολιορκία της καθημερινότητά μας ;))
stavro,
από τα λίγα διέξοδα της κουραστικής μας πραγματικότητας,
χρόνια πολλά
This comment has been removed by the author.
Πολύ όμορφο το blog σου Καίσαρα!!
doratsirka,
Χρόνια πολλά, ο Σαχτούρης με οδήγησε στον Αμεντέο & το ωραίο φύλο στην επιλογή του πίνακά του ;))
seaina,
thx, ελπίζω να μην αναφωνήσω κι εγώ σαν τον Νέρωνα: Qualis artifex pereo :)))
παρα την ασχημη αρχη, αυτο το Πασχα η αισιοδοξια ηρθε τελικα και με τραβηξε απο το μανικι. Και εγω δεν ηθελα πολυ για να την ακολουθησω...
σου αφιερωνω την πιο ομορφη πασχαλιατικη εικονα: επαρχιακος δρομος πνιγμενος στο πρασινο, ηλιουλουστη μερα, μεγαλη ταχυτητα, το κεφαλι εξω απο το παραθυρο με τα ματια κλειστα, ο αερας να μπερδευει τα μαλλια, οι μυρωδιες -ανακατα χαμομηλια και ανθισμενες πορτοκαλιες- να μεθανε, και απο πισω, στο παλιο ραδιοκασετοφωνο του αυτοκινητου να οργιαζει το "valse d'amelie"...
νετρίνα, γιατί ??
μ'έλιωσες...
Δεν γνώριζα τα λόγια αυτά του Σαχτούρη.. υπέροχα! Αλλά και να μη θέλεις, δεν γίνεται, αισθάνεσαι καλύτερα κοιτώντας γύρω σου.. τον ουρανό, τον ήλιο, την άνοιξη! Χρόνια πολλά!!
xρόνια πολλά και φωτεινά sunshine !
"...την αισιοδοξία να σε τραβάει από το μανίκι"...
Αυτό με συγκίνησε στ' αλήθεια, Καίσαρα! Είναι η μόνιμη συνθήκη της ψυχής μου, τα τελευταία (πολλά) χρόνια. Και η ζυγαριά ταλαντεύεται ανάμεσα στην "αισιοδοξία" και στο "τραβάει", ανάλογα με τους καιρούς και τις εκάστοτε αντοχές μου.
(Και ο Σαχτούρης με συγκλονίζει τόσο, ώστε τον διαβάζω πια αραιά και πού, για να αντέχω).
Καλή εβδομάδα.
Καλησπέρα.
Αχ αυτή η ποίηση.
Αβάσταχτη που μοιάζει ώρες, ώρες.
Σαν την ζωή την ίδια
ΕΠιστρέψαμε.
ενα κιτρινο πουλι σαν αυτα του modiliagni??
καλο βραδυ..και χρονια πολλα..
just me,
Eίναι κι οι μέρες καμιά φορά που σε βοηθάνε να ξεφύγεις & να μή θέλεις να επιστρέψεις...
Καλή εβδομάδα.
maro_k,
έτσι είναι, να δούμε πού θα μας βγάλει ;)
Καλησπέρα.
φεγγαροαγκαλιασμενη,
αυτά έψαχνα, αλλά δεν τα έβρισκα, μήπως τα πήρες εσύ ;))
χρονια πολλα
"Με τη άνοιξη να επιμένει και να πολιορκεί τα πάντα..."
Είδες τί δυνατή που είναι;
dodos,
το είδα, το είδα, αφού αναρριχήθηκε μέχρι τον 3ο όροφο ;))
Πολύ όμορφο απόσπασμα !!!!
Καλημέρα και χρόνια καλά σου εύχομαι ..
Όνειρα γλυκά !
τί έκπληξη, thx :)
χρόνια πολλά & καλά.
Κράτα γερά & δυνατά, το έχεις αποδείξει άλλωστε !
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home