MANSLAUGHTER (DRABET)
(Ανθρωποκτονία)
Είναι μια πολύ ενδιαφέρουσα & συναρπαστική σε ψυχολογικό επίπεδο ιστορία, & εξαιρετική ταινία από τον Περ Φλι (Δανία) μέρος της τριλογίας του. Ένας καθηγητής κοινωνιολογίας, παντρεμένος, και μια φοιτήτρια ακτιβίστρια έρχονται κοντά με τις ιδέες τους και αναπτύσσεται μια σχέση που βάζει σε φοβερή δοκιμασία την οικογένεια, την καριέρα, τη φιλία, τον έρωτα, την ιδεολογία, τον κομφορμισμό, τις ανθρώπινες αντοχές. Δυνατές στιγμές εκτυλίσσονται σαν αρχαία τραγωδία από έναν σύγχρονο σκηνοθέτη, που σε καθηλώνουν βάζοντας σε συνεχώς σε δίλημμα για τις επιλογές των ηρώων της ιστορίας & για τις ανθρώπινες σχέσεις. Μια διαδρομή που φθάνει και ξεπερνάει τα όρια του εαυτού μας. Είμαστε, άραγε πάντοτε κυρίαρχοι των αποφάσεών μας & πιστεύουμε ότι μπορούμε να ελέγχουμε τον εαυτό μας κάτω από οποιεσδήποτε συνθήκες ; Πολύ αμφιβάλλω γι αυτό;)) Αλλά, πιστεύω ότι αξίζει τον κόπο, έστω και μέχρι εκεί που μπορεί ο καθένας μας, γιατί είναι στη φύση μας, γιατί ο άνθρωπος θα είναι πάντα ανήσυχος...
ΓΙΕΣΠΕΡ ΚΡΙΣΤΕΝΣΕΝ , ΠΕΡΝΙΛΑ ΑΟΥΓΚΟΥΣΤ , ΜΠΕΑΤΕ ΜΠΙΛΕ , ΣΑΡΛΟΤΕ ΦΙΧ
άλλωστε, [τη ζωή τη βιώνουμε ατενίζοντας προς τα εμπρός, αλλά την κατανοούμε κοιτάζοντας προς τα πίσω]
Σ.Κίρκεργκορ
Labels: cinema
posted by Caesar @ 3/28/2007 10:40:00 AM
9 Comments
9 Comments:
Την ταινία δεν την έχω δει, αλλά μου κίνησες την περιέργεια να την αναζητήσω.
"Κυρίαρχοι" των αποφάσεών μας; Θεωρητικά μιλώντας, είμαστε πάντα. Το θέμα είναι ότι οι αποφάσεις (δηλαδή οι επιλογές) δεν είναι ποτέ θεωρητικές, δεν είναι ποτέ in vitro και, κυρίως, τα αποτελέσματά τους _κάποτε οριακά_σπανίως αφορούν μόνο εμάς τους ίδιους.
Έχεις δει την "Εκλογή της Σοφί"; του Άλαν Πάκουλα (με μια εκπληκτική Μέριλ Στριπ); Ήμουν πολύ νέα όταν την είδα και είχα συγκλονιστεί. Το δίλημμα που της τέθηκε το θεωρώ ό,τι πιο οριακό στη ζωή ενός ανθρώπου (και ειδικότερα μιας μάνας), αλλά, θεωρητικά, ήταν κυρίαρχη της απόφασής της. Μόνο που δεν νομίζω να υπάρχει ανθρώπινη ύπαρξη που να επιθυμούσε, σε αυτή την περίπτωση, μια τέτοια κυριαρχία!
Σε χαιρετώ
Ειμαστε δεσμιοι της λογικης, της ιδεολογιας μας ή εντελει μονο του ερωτα; Ενας αριστερος "ιδεολογος" (πλουσιος αστος) καθηγητης, μια ακτιβιστρια φοιτητρια και μια παθιασμενη σχεση. Και η υποκωφη εκρηξη. Και ο κατηφορος για τον καθηγητη ξεκινα..
Στην αρχη ενθερμος υποστηρικτης της αντιδρασης, της "ελευθερίας δρασης", της ιδεολογικης επαναστασης. Μα στη συνεχεια, ο φοβος της απωλειας, η αναγκη του να περιφρουρησει την σχεση του (για την οποια πριν δεν ειχε διστασει να αψηφησει καθε ειδους "κοινωνικες συμβασεις" και να αφησει γι'αυτην συζυγο, παιδια και δουλεια), τον κανει να αποδεχτει καθε ειδους ηθικες (αλλα και συναμα ιδεολογικες) εκπτωσεις. Μεχρι την απολυτη παρακμη.
Το συγκλονιστικο ομως ειναι πως ο Περ Φλι δεν θελει να υπονοησει πως ο πρωταγωνιστης του "πληρωνει" κατα καποιο τροπο για τις προηγουμενες επιλογες του- η οπτικη του δεν ειναι τοσο μανιχαϊστικη, γι'αυτο και η κριτκη του τοσο αδυσπωητη.
Οι επιλογες ειναι συνειδητες. Συνειδητη και η ιδεολογικη του ασυνεπεια (που πριν, στα "ευκολα" φανταζε ανηκουστη). Η μεταστροφη γινεται σιγα σιγα, μα ειναι απολυτη και γινεται μεσα απο μια σειρα επιλογων, που για τον καθηγητη μοιαζουν απολυτα διακιολογημενες -αφου γινοναι στο ονομα του νεου ερωτα, του οποιου ταχθηκε φρουρος (τι ειρωνεια, "φρουρος", οπως ακριβως το θυμα της "ανθρωποκτονιας"...).
**συνεχομενα ποστς για εξαιρετικες ταινιες! (το οτι το κειμενο σου θα ειναι εξαιρετικο ειναι αυτονοητο;))
just me,
πράγματι, συγκλονιστική "Η επιλογή της Σόφι" από το ομώνυμο βιβλίο του
William Styron !!
Εδώ, πρόκειται για κάτι διαφορετικό και το σχόλιο της neutrino είναι ακόμη πιο διαφωτιστικό...
neutrino !
υποκλίνομαι στον περιεκτικότατο & αντικειμενικό σχολιασμό σου και για αυτήν την καταπληκτική ταινία !
όσο για την ρητορική σου ερώτηση, μάλλον είμαστε δέσμιοι του έρωτα ;)
Από τα αγαπημένα μου:'Life is lived forward, but is only understood backward'.
Θα δω και την ταινία, μετά απ' όλα αυτά.
@ Dawkinson :
και πάλι λίγα είπαμε ;)
Kαλημέρα.
Την είχα στα υπόψι.
Θα την δω.
Εχετε τον τρόπο σας να με πείθετε.
maro,
καλημέρα
κι εσύ έχεις τον τρόπο σου ;)
αφου δεν μπορουμε να ζουμε μονο το παρον, ουτε μονο να ατενιζουμε το παρελθον ας ζησουμε με την ελπιδα του αυριο...
elena,
το αύριο δεν υπάρχει, κι είμαστε υποχρεωμένοι να σερνόμαστε στο διαρκές παρόν ;))
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home