Friday, March 09, 2007

The pursuit of happiness



Πολλές φορές την αναζητούμε, άλλοτε με μανία, με πάθος με πείσμα, κι άλλοτε για την ίδια την επιβίωση. Μια αληθινή ιστορία που μεταφέρεται με επιτυχία στην οθόνη, χωρίς περιττά πράγματα. Ένας μαραθώνιος της καθημερινότητας, ένας διαρκής αγώνας στο ρίγκ της επιβίωσης, χωρίς ανάσα. Μια προσπάθεια που αξίζει να πετύχει γιατί τα δίνει όλα για όλα. Καταπληκτική ερμηνεία από τον Γουίλ Σμίθ στο ρόλο του Κρίς Γκάρντνερ που έφθασε στην κορυφή της Γουολ Στριτ.
Mια ιστορία που αξίζει να τη δεί κανείς !

Labels:

25 Comments:

At 10/3/07 01:45 , Blogger petalida said...

Αφου τη συστήνεις θα πάω να τη δώ :-) Η ιδεα και μόνο οτι παίζει ο Will Smith (και ο γιός του) μου δημιουργούσε αρνητική διάθεση...

 
At 10/3/07 11:52 , Blogger Caesar said...

@ petalida:
κι όμως εδώ είναι η έκπληξη. Πιστεύω ότι είναι άψογος στο ρόλο του :)

 
At 10/3/07 22:16 , Blogger dodo said...

Θα τη δω- μού πέρασες τον ενθουσιασμό σου!

 
At 10/3/07 22:54 , Blogger the BluElephant said...

ο ορισμός της ευτυχίας είναι θέμα φιλοσοφικής συζήτησης χωρίς τελειωμό.. η ταινία δεν μου είπε τίποτα!

 
At 11/3/07 08:21 , Blogger Caesar said...

@ dodos :
ναι, για τον ρεαλισμό της & την κοινωνική μας συμπεριφορά ;)

@ the bluelephant:
νομίζω πως αξίζει, μόνο & μόνο για την ασίγαστη προσπάθεια & αγωνία ενος ανθρώπου να ορθοποδήσει στη ζωή του !

 
At 11/3/07 17:32 , Blogger IdentityCafe said...

ok τοτε...

 
At 11/3/07 20:15 , Blogger candyblue said...

και γιατι όχι να βιώσει κι ολας

 
At 11/3/07 21:04 , Blogger Αίσθησις said...

Κι εμένα με ξεσήκωσες και έχω να σου προτείνω το water. Πιστεύω θα σ'αρέσει και ελπίζω να προβάλλεται στη θεσ/κη.

 
At 11/3/07 22:07 , Blogger Debby said...

Το έχω "κατεβάσει" αλλά δεν ξέρω γιατί, και εμένα με απέτρεπε ο πρωταγωνιστής για να το δω...

 
At 11/3/07 23:22 , Blogger Caesar said...

@ IdentityCafe :

;-)


@ candyblue :

αυτό κι αν είναι, σε όλο του το μεγαλείο !


@ Αίσθησις :

πές μου κάτι σχετικά με το water... :)


@ Debby :

δως του μια ευκαιρία ;))

 
At 12/3/07 09:57 , Blogger elena said...

Τώρα με ξεσήκωσες! ελπίζω να έρθει σύντομα και προς Λευκωσία μεριά !!! :-)

 
At 12/3/07 11:53 , Blogger Μαρω_Κ said...

To είχα στο πρόγραμμα.
Τώρα θα την δω σίγουρα.

 
At 12/3/07 12:39 , Blogger Caesar said...

@ elena:
η άδολη & συνεχής προσπάθεια & λαχτάρα είναι αυτή που ξεσηκώνει :)

@ maro_k :
ελπίζω να σου αρέσει, αν & η σύντροφός του κουράστηκε & τον εγκατέλειψε...

 
At 12/3/07 17:12 , Blogger Dawkinson said...

Έλα! Και δεν του έδωσα και πολλή σημασία! Να πάω!

 
At 12/3/07 19:53 , Blogger Sigmataf said...

Είναι στο πλάνο.

 
At 12/3/07 21:04 , Blogger Desposini Savio said...

Δεν είναι αμερικανιά ε Κάιζερ; Τότε ναι, θα πάω να τη δω! :)

 
At 12/3/07 22:22 , Blogger Αίσθησις said...

Διαδραματίζεται στην Ινδία το 1938, όπου οι γυναίκες παντρεύονταν 7 ετών και όταν ο άνδρας τους πέθαινε, τις πηγαιναν σε ένα άσυλο για χήρες, σε οικονομική και κοινωνική στέρηση. Το θέμα συνδέεται με την κουλτούρα, τη θρησκεία και τις προκαταλήψεις του λαού, οι ερμηνείες εξαιρετικές και τα τοπία της Ινδίας νοσταλγικά. Αναφέρεται και στην επίδραση των ιδεών του Γκάντι.

 
At 12/3/07 22:24 , Blogger Άγνωστη said...

Έχω καιρό να πάω κινηματογράφο...και ξέρεις είναι μια από τις ταινίες που σκεφτόμουν να δω :)

 
At 12/3/07 22:34 , Blogger Caesar said...

@ Dawkinson :
& βέβαια θα πάς & θα τα ξαναπούμε :)


@ Sigmataf :
...& να παραμείνει !


@ Desposini Savio :
όχι βέβαια, κι ο σκηνοθέτης είναι Ιταλός (Γκάμπριελ Μουτσίνο)
άλλωστε το προτείνει & ο Δανίκας ;))


@ Αίσθησις :
άψογη ! σ΄ευχαριστώ, θα το προσπαθήσω...

 
At 12/3/07 22:37 , Blogger Caesar said...

@ Άγνωστη :
είναι από τις ιστορίες εκείνες, που μάλλον θα σου αρέσουν :)

 
At 12/3/07 23:46 , Blogger nakupenda said...

Πω... με αγχώνουν τέτοιες ταινίες! (αλλά στο τέλος πάντα τις βλέπω!)

Αγαπητέ, ετοιμάσου για μια πρόσκληση που θα δεχτείς σύντομα.... ;-)

 
At 13/3/07 09:03 , Blogger Caesar said...

@ nakupenda :

φαντάσου να βρισκόμασταν & στη θέση του πρωταγωνιστή...

όχι άλλες προσκλήσεις, δεν προφθάνω ...:))

 
At 13/3/07 14:27 , Blogger Athanassios said...

Ενδιαφέρουσα ακούγεται η ταινία θα πάω να τη δω.
Σου έχω πάλι μια πρόσκληση στο juke-box, αν έχεις κέφια να γράψεις μια εκθεσούλα... ευχαριστώ και να είσαι καλά!!

 
At 13/3/07 18:23 , Blogger neutrino said...

με αυτα που λες, πολυ στενοχωριεμαι με τον εαυτο μου που μπηκα στη διαδικασια και την εκρινα τοσο αυστηρα, οταν εγραψα γι'αυτη την ταινια. ουφ! που καταντησα, να βλεπω τις γλυκες ταινιες με τοσο επικριτικο βλεμμα. :/

οταν την ειχα δει, δεν καταφερε να με αγγιξει γιατι μου φανηκε φορτωμενη στα κλισε και στη "χρυσοσκονη" (κι ας "βασιζεται σε πραγματικα γεγονοτα"). και δεν καταφερε να με συγκινησει..
οριστε, θα με κανεις να την ξαναδω. :)

 
At 14/3/07 10:13 , Blogger Caesar said...

@ Athanassios:
ναι, κι εγώ νομίζω ότι θα σου είναι ενδιαφέρουσα ιστορία :)
όσο για την έκθεση όπως προείπα μου είναι κομματάκι δύσκολο, αυτό το κυνηγητό/κρυφτούλι με τον χρόνο με κάνει ερείπιο, αλλά πάλι ποτέ μη λές ποτέ :))

@ Νετρίνα:
μου θυμίζεις την συντρόφισά του που τον εγκατέλειψε :((
όσο για τη χρυσόσκονη & τα κλισέ, κάθε άλλο, όπως έγραψε & ο μεγάλος Δ.Δ. Μια αλήθεια γυμνή, ανθρώπινη και πειστική !

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger