Νυχτα
Η νύχτα έχει τις δικές της αναλογίες. Τις δικές της απαιτήσεις. Δεν σου ανοίγεται εύκολα. Πρέπει να βρείς τους μυστικούς της κώδικες και δρόμους. Να περπατήσεις στ' ασημένια καλτερίμια της για να τη νιώσεις κοντά σου, δίπλα σου, δικιά σου, ανάσα σου. Με τους μοναχικούς διαβάτες και τους αγαπημένους εραστές της. Το μακρύ ταξίδι μεσ΄στη νύχτα. Με τη τρομπέτα του Λούις Άρμστρογκ και τα μπλούζ μιας ζαλισμένης φιγούρας που λυκνίζεται στο ρυθμό μιας γλυκιάς μελωδίας που ξεχύνεται από τις χαραμάδες των ονείρων σου....
[Τη νύχτα έρχονται οι μεγάλες αποφάσεις /
Τη νύχτα πλάϊ στην αγαπημένη /
Στους γλυκούς δρόμους πρίν από τη συνουσία /
............................... ]
(Μ. Αναγνωστάκης)
posted by Caesar @ 2/26/2007 11:37:00 PM
29 Comments
29 Comments:
Τη νύχτα έρχονται και οι σκέψεις οι πιο κρυφές, οι πιο επικίνδυνες...
Θα συμφωνήσω με τον Αναγνωστάκη αν και χρονικά τοποθετώ τις αποφάσεις αλλού... Όχι πριν. Αλλά μετά την συνουσία.
Πρόσωπα της νύχτας. Νυχτερινά γυμνάσια και φροντιστήρια που σχολούν.
Τα βαμπίρ της νύχτας. Η δωδέκατη νύχτα,το τελευταίο νυχτερινό τραμ,οι νυχτερινές παραστάσεις,οι γυναίκες της νύχτας. Η νύχτα του ασθενούς,του γήρατος,των μοναχικών ψυχών που σκούζουν με το στόμα κλειστό,οι δύσκολες ώρες είναι πάντα τη νύχτα. Η νύχτα των θεατρικών ηρώων,η νύχτα του «Υπογείου» του Ντοστογιέφσκι.
Η νύχτα στο κέντρο της Αθήνας,η νύχτα των επαιτών ,οι νυχτερινές τύψεις.
Τα νυχτερινά όνειρα, ο ύπνος τη νύχτα, οι νυχτερινές σκοπιές των φαντάρων. Τα νυχτερινά επαγγέλματα,τα ταξί τη νύχτα,τα φαρμακεία που διανυκτερεύουν. Οι νυχτερινές βόλτες σε άλλες πόλεις,η νύχτα στη Βαγδάτη,οι νυχτερινές δολοφονίες,οι νυχτερινές βόμβες,οι νυχτερινές πυρκαγιές, ο πόλεμος τη νύχτα,η δημοσιογραφική κάλυψη τη νύχτα,η νυχτερινή βάρδια 5-1 Τα νυχτερινά γυρίσματα ταινιών, ο τυφλός έρωτας τη νύχτα στο πίσω κάθισμα του αυτοκινήτου,τα νυχτερινά φιλιά. Ο χωρισμός τη νύχτα.
Η «Νύχτα» του Αντονιόνι. Η νύχτα μέσα μου.
Η νύχτα χωρίς εσένα. Το κλάμα τη νύχτα. Ο χειμώνας και η νύχτα,η νύχτα του θέρους που ξεσκονίζει τα σανδάλια της,η νύχτα στο δωματιό μου με αναμμένη την τηλεόραση-πορτατίφ,το γαλάζιο φως. Τα νυχτερινά σονέτα,η νύχτα του σεισμού,η νύχτα του νου,η νύχτα η δικιά μου ψάχνει να βρει τη νύχτα τη δικιά σου.
Το προσωπό σου τη νύχτα.
@ elena :
[...το μόνο που θέλαμε να κάνουμε ήταν να καθόμαστε ένα γύρο και να συζητάμε για βιβλία και λογοτεχνία και να βάζουμε στα ποτήρια μας κι άλλο κρασί. Ηταν το μόνο πράγμα που είχε κάποιο νόημα για μας...]
(Χένρι Τσινάσκι)
@ debby :
μετά αλλάζουν τα δεδομένα ... ;))))
@ candyblue :
"Tα σταυροδρόμια της ψυχής" αυτά και μόνον αυτά. Ξανά και ξανά και πάλι από την αρχή μέχρι να λιώσει το DVD....
νυχτα με τη σονατα του σεληνοφωτος.
δεν ειναι σχολιο, ειναι γεγονος..
το μακρυ ταξιδι της μερας μεσα στη νυχτα-να με φωτιζει μονο ενα φεγγαρι για τους καταραμενους και το φως της λαμπας.
και το επαναλαμβανομενο μοτιβο της καταραμενης σονατας να μου υπενθυμιζει τα επαναλαμβανομενα λαθη της μερας που περασε. και το ταξιδι της να συνεχιζεται μεσα στη νυχτα. μπορω να κοιμηθω για να τελειωσει;
το σχολιο σου candyblue, ποιημα.
@ neutrino :
[Είναι καλό το φεγγάρι, - δε θα φαίνεται
που άσπρισαν τα μαλλιά μου. Το φεγγάρι
θα κάνει πάλι χρυσά τα μαλλιά μου. Δε θα καταλάβεις]
(Γ. Ρ.)
αλλο εψαχνα, αλλο βρηκα (το ποιημα αυτο δεν το ηξερα, ειναι ομως στο πνευμα του ποστ, το αντιγραφω):
"ΜΙΑ ΝΥΧΤΑ
Χτες τη νύχτα ο άνεμος φύσαγε τόσο δυνατά
που έλεγα πως θάρριχτε χάμω
τα χαρτονένια βράχια.
Κι όλη την ώρα μεσ΄στα σκοτάδια τα ηλεκτρικά
φώτα
Εκαίγανε ωσάν καρδιές.
Απάνω στον τρίτο μου ύπνο ξύπνησα κοντά σε μια λίμνη
Όπου έρχουνταν και χύνονταν τα νερά δυο ποταμών.
Γύρω στο τραπέζι οι γυναίκες διαβάζανε.
Κι ο καλόγερος σιωπούσε χωμένος στη σκιά.
Αργά πέρασα το γεφύρι και στον πάτο των σκοτεινών νερών
Είδα να περνούν αργά μεγάλα μαύρα ψάρια.
Ξαφνικά βρέθηκα μέσα σε μια πόλη μεγάλη
και τετράγωνη.
'Ολα τα παράθυρα είτανε κλειστά, παντού
βασίλευε σιωπή.
Παντού βασίλευε στοχασμός.
Κι ο καλόγερος ξαναπέρασε από πλάγι μου.
Ανάμεσα απ΄τις τρύπες του σάπιου ράσου του
είδα την καλλονή του σώματός του:χλωμό και
άσπρο σαν ένα άγαλμα του έρωτα.
Σαν ξύπνησα η ευτυχία κοιμόταν ακόμη
κοντά μου."
Giorgio de Chirico
(μετάφραση Νίκος εγγονόπουλος, ανέκδοτη μετάφραση)
αυτο εψαχνα, για να σου απαντησω:
"το ξερω πως κανεις μοναχος πορευεται στον ερωτα, μοναχος στη δοξα και στο θανατο/ το ξερω, το δοκιμασα, δεν ωφελει/αφησε με να'ρθω μαζι σου"
η νυχτα μου περασε. καλημερα!
Αχ, το ασημί της 'σονάτας'...
Νύχτα και όνειρα!
Το Mullholland Drive του Λυντς.
Κι ύστερα βότκες και μουσικές τζαζ κι ατέλειωτες συζητήσεις.
Και γέλια και κλάματα και ηδονές.
Έπαθα πλάκα κ με το ποστ κ με τα σχόλια. Μπράβο
ceasar-VOX?
VOX? το θερινό σινεμα στα εξάρχεια?
Αν σ'αρεσει ομως μπορεις να την κανεις φιλη σου...να την φερεις κοντα σου!Και μετα...!
Δεν ξερω;)
Καλη νυχτα λοιπον...
καλο μηνα;)
@ Dawkinson :
καμια φορά είναι καλύτερο κι από το χρυσό ;))
@ maro_k :
ε, ναί :))
@ zoi20 :
μικροαπολαύσεις της ζωής ;))
@ petalida :
σύμπτωση !
@ Ανατολή :
??
Η νύχτα είναι σαγηνευτική και μυστηριώδης, κρύβει μέσα της τη μεταμόρφωση.
Συμβολίζει τη γυναίκα, όπως και η σελήνη.
@ Αίσθησις :
...και μάλιστα η σκοτεινή & αθέατη πλευρά της σελήνης
"Τhe dark side of the moon"
[Pink Floyd]
Τη νύχτα οι σκέψεις τρέχουν γρηγορότερα και σε περίεργα μονοπάτια...
@ Agnwsth :
Ασθμαίνοντας προσπαθώ να τις προλάβω πριν ξημερώσει και χαθούν
H monh eikona pou mou erxetai einai vradynh volta sto stolidi tou Biarritz... periergo mias ki ekei perasa mono ena vrady, hremo, ths zwhs mou...
Oi megales apofaseis tou vradiou einai eniote paraplanhtikes...milane oi ormes skepazontas alla polla...
Η νύχτα θέλει έρωτα κατά το λαϊκόν άσμα, αλλά κι η σονάτα του σεληνόφωτος νομίζω ταιριάζει απόλυτα στο ποστ σου... εξαιρετική η παραπομπή σου στο ασημένιο φεγγάρι που κρύβει τα άσπρα μαλλιά...
κάνοντας μια βόλτα, προς αναζήτηση νέου ποστ, λέω να σπάσω το φράγμα των 19 :) καλησπέρες πολλές
@ IdentityCafe :
Νομίζω, ότι είναι μια τελείως διαφορετική ζωή, η νυχτερινή...
Όπως και οι τυχόν επιλογές/αποφάσεις :)
@ Athanassios :
Ναι, Αθανάσιε, κι ο έρωτας άλλωστε έχει τις σκοτεινές πτυχές του !
[Η νύχτα θέλει ν' αγαπιέται και από έρωτα χτυπιέται
Καπνίζει, βρίζει και διαβάζει, κλαίει σαν παιδί κι αναστενάζει...],
όπως εύστοχα, έγραψε & η γλυκιά Αφροδίτη !
@ elen :
μ' αρέσουν οι βόλτες σου...:)))
& για τα φράγματα, ας δοκιμάζουμε τις αντοχές τους. κάπου-κάπου....
καλησπέρες πολλές
είμαι παιδί της μέρας. η νύχτα πάντα με μπέρδευε. αποζητώ το φως
καλημέρα
...ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον
Αχ αυτή η νύχτα!Εκεί οι μεγάλες αποφάσεις, εκεί και οι καθοριστικές συνειδητοποιήσεις
@ Ioanna :
Το ταξίδι μας είναι νυχτερινό σε μια κουκέτα του τραίνου με νανούρισμα το ρυθμικό χτύπο στις ράγες...
Τη νύχτα διηγόταν κι η Σαχραζάτ τα παραμύθια της...
@ 3 parties :
Ιδανική περίπτωση :))
Ωραίος ο Αναγνωστάκης.Τη νύχτα τη λάτρεψα,ακόμα και σε στιγμές που μού φανερώθηκε δύσκολη ή και αβάσταχτη.Την είδα σα φίλη και σαν αγκαλιά που με καθησύχαζε ότι "όλα θα πάνε καλά,το ξημέρωμα βλέπουμε!".Αλλά,μέχρι να δούμε,έλα να σε αγκαλιάσω μέσα μου και να κοιμηθείς γλυκά,έτσι νομίζω πως μού ψιθυρίζει ακόμα.Τη μέρα πριν κηδέψουμε τη γιαγιά μου πίστεψα ότι η νύχτα θα μπορούσε λίγο να με παρηγορήσει.Και νομίζω πως έγινε.
Η νύχτα μού δίνει ασφάλεια και υπόσχεση.
Παιδί της νύχτας - πού γυρίζεις και πού πας;
στην σκοτεινή και την μεγάλη πολιτεία
..............................
Παιδί της νύχτας
πού'χεις μέσα σου καρδιά
μοιάζεις πουλί
που'χει χαθεί μες στον νοτιά
[N.M.]
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home