Petites coupures
Ενα μικρό οδοιπορικό, συναντήσεων με τις γυναίκες της ζωής του, ενός άνδρα που διανύει την ηλικία της πνευματικής ωριμότητάς του.
Πόσο μοιρασμένος όμως μπορεί να είσαι σαν άνθρωπος, χωρίς απώλειες & πληγές. Μάλλον δύσκολο αλλά όχι & ακατόρθωτο. Η μια απώλεια οδηγεί στην άλλη. Η μια πληγή στην επόμενη. Κι όμως, έτσι παραμένεις ακόμη ζωντανός. Παγιδευμένος εκούσια μέσα σε λαβύρινθο συναισθημάτων κι αφήνοντας τον εαυτό του να παρασύρεται χωρίς όρια από τον αυθορμητισμό & τον παρορμητισμό του, που πηγάζουν ελεύθερα.
Σχεδόν τρέχοντας, ασθμαίνοντας, κυνηγώντας να προλάβει τη ζωή, ή καλύτερα την πηγή της ζωής. Να προλάβει να πιεί & να γευτεί απ' αυτή όσο περισσότερο μπορεί. Παραμερίζοντας τα όποια εμπόδια, περνώντας απο το μυστικό μονοπάτι των απόλυτων αισθήσεων. Γιατί το τέλος είναι πάντα κοντά μας. Και το φθινόπωρο ante portas ;))
Καταπληκτική η τελευταία σκηνή της ταινίας ...
Από τον Πασκάλ Μπονιτσέρ, κορυφαία προσωπικότητα στη δεκαετία του '70 του περιοδικού «Les cahiers du Cinema»,με τους Ντανιέλ Οτέιγ, Κριστίν Σκοτ Τόμας, Λουντιβίν Σανιέ.
Labels: cinema
posted by Caesar @ 9/09/2007 10:12:00 AM
19 Comments
19 Comments:
Για να υποδεχτείς σε πολλά ντεσιμπέλ τη χαρά...
ίσως
Αν και το γαλλικό σινεμά εξακολουθεί να με απογοητεύει επι σειρά ετών, μονον και μόνο για τον Daniel, θα της κάνω την χάρη της ταινίας.
@ paranoia,
με Pavaroti ίσως σε πολλά dc ;))
@ μαρω_κ,
ας είναι, πράγματι φανταστικός στον ρόλο του :)
αλλά & οι γάλλοι, ιδανικοί για "menage a trois"
Άντε πάλι, είμαι εγώ τώρα για τέτοια;
(εγώ φταίω, όμως, όλο λέω να μη σε διαβάζω τόσο συχνά... αλλά φοβάμαι μην το πάρεις προσωπικά)
:)))
Καλό σου φθινόπωρο
Δεν το έχω δει.. θα το δω όμως.. η προτάσεις σου είναι πάντα πολύ προσεγμένες!! :-)
Daniel Auteuil,είπατε;
Θα το δω οπωσδήποτε.Και μένα με απογοητεύει το γαλλικό σινεμά(δεν είναι το μόνο!)αλλά αυτός δεν είναι λόγος να πιστέψουμε ότι μπορεί να μην αξίζει καθόλου.Ίσως αυτή η ταινία να αποτελεί εξαίρεση.Δεν είναι κακό να ελπίζουμε...
:)
Καλησπέρα,Καίσαρα.
μ αρεσει πολυ η κριστιν..και ο γαλλικος κινηματογραφος!!
φιλι
τωρα καταλαβα ποιος ειναι ο ντανιελ..ναι με τρελλαινει!!
@ just me,
Kι όμως, αφού μας αρέσει, μάλλον είμαστε μέσα ;))
...........
Ας υποδεχθούμε λοιπόν & το φθινόπωρο με τις δικές του ομορφιές :)
@ sunshine,
Κι εγώ τυχαία το είδα σε DVD, και με αιχμαλώτισε το στόρι του...
Είναι όμως υποκειμενική υπόθεση, πάντα, μήν το ξεχνάς ;))
@ όλα θα πάνε καλά...
Δεν ξέρω γιατί σας απαγοητεύει ο γαλλικός κινηματογράφος,και "Οι μικρές πληγές/Petites coupures" δεν νομίζω ότι είναι κάποια σημαντική ταινία, απλώς βλέπει τις ανθρώπινες σχέσεις από την πλευρά ενός δημοσιoγράφου που στην κρίση της μέσης ηλικίας αντιμετωπίζει μια σειρά από ερωτικές περιπέτειες, στωικά θάλεγα, με «μικρές πληγές» όμως στην ψυχή και το σώμα.
Τέσπα, όπως είπαμε είναι υποκειμενικές μου εντυπώσεις, που συγγενεύουν κάπως με τον τρόπο που "είδε" & ο σκηνοθέτης την ιστορία, γι αυτό τα μεταφέρω εδώ & χαίρομαι που τα μοιράζομαι μαζί σας :)
Καλησπέρα,λοιπόν
@ φεγγαραγκαλιες,
Να & κάποια που της αρέσει ο γαλλικός κινηματογράφος, και ναί έχουν ενδιαφέρον οι διάλογοι της Κριστίν & του Ντανιέλ ;)
περιμενα να δω πρωτα την ταινια και μετα να σου αφησω ενα σχολιο, αλλα τα κοντινα μου βιντεοκλαμπ στην Αθηνα με απογοητευσαν. το σημειωσα (κι αυτο), αλλωστε τον Ντανιελ τον αγαπω με τα το Cache ο,τι κι αν κανει. Παριζιανικος αερας στις αιθουσες αυτες τις μερες με το Dans Paris, και το 2 days in Paris. και τα δυο συμπαθη, εξοχως "γαλλικα" (με την καλη εννοια για εμας που αγαπαμε ακομα και την προσφατη γαλλικη παραγωγη, κακη γι'αυτους που τους απογοητευει..)
bisous, caesar!
"..c'est l' amour qui flotte l' air a ronde.." netrina ;))
όταν λέμε ''αντρική περίοδο ωριμότητας'' τί ακριβώς εννοούμε; πως και κυρίως που θα μπορούσαμε να την τοποθετήσουμε μέσα στη ροή της ιστορίας του ανθρώπινου γένους;
"We must be at pains to understand this" [πρέπει να δεινοπαθήσουμε για να το κατανοήσουμε αυτό] γράφει σε κάποιο σημείο, ο Philip Roth στο βιβλίο του "Εveryman" και σε άλλη παράγραφο: "Όταν είσαι νέος, σε νοιάζει πώς είναι το σώμα σου, πώς φαίνεται απ' έξω. Όταν γεράσεις, σημασία έχει αυτό που είναι μέσα, και κανείς δεν δίνει δεκάρα για την εμφάνισή σου"
Πάντως, στην ιστορία του ανθρώπινου γένους, δύσκολα θα βρούμε περίοδο ή περιόδους ωριμότητας...
Ίσως ακόμη διανύει την περίοδο της ανωριμότητας..
YΓ: ας είμαστε ο εαυτός μας, αλλά κι αυτό μάλλον δεν είναι & τόσο εύκολο;))
Καλές βροχές, πτώσεις φύλλων κ.λπ Καλή σχολική χρονιά... και σε λίγο θα λέμε καλό χειμώνα :)
Προς το παρόν, βρέχει ψηφοδέλτια nakupenda :)
Άφησα τα ψηφοδέλτια να πέφτουν και ήρθα να ακούσω το Sound of silence,caesar...αγαπημένο πολύ κι ίσως για σήμερα ό,τι πιο κατάλληλο ;...Καλό σου βράδυ caesar!
Τα ψηφοδέλτια έπεσαν...
H νύχτα έπεσε..
Η σιωπή ηχηρή.
Αγαπημένο κομμάτι ναί, πολύ, σταθερή αξία & διαχρονική.
Σ'ευχαριστώ, elmelissa :)
Και αμέσως μετά...άλλο αγαπημένο:-)
Beatles...
Να την αγαπάς,caesar...και να μας θυμίζεις αγαπημένα μας τραγούδια
Ελπίζω να μην ενοχλώ, με τη δεύτερη επισκεψη
Καλη σου νύχτα!
H παρουσία σου είναι που έκανε τη νύχτα φωτεινή, η παρουσία σου σαν ένα αστέρι που συγκεντρώνει όλα τα χρώματα. Σαν ένα αστέρι που μ' ακούει & με διαβάζει από μακρυά. Που με ταξιδεύει στα μονοπάτια του νυχτερινού ουρανού μέχρι τα ξημερώματα που θα χαθούμε στο φώς της μέρας...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home