συνθεσεις
Μια μελωδία σχεδόν τρέχει κάπου κοντά μου.
Κάτι μου φέρνει στο μυαλό, διαπερνώντας άυλα τις αισθήσεις παρασέρνει τη σκέψη μου μακρυά από τα καθημερινά.
Όλα παίζονται σε μια ζαριά. Σε μια λέξη. Όχι. Ακόμη περισσότερο στο πώς θα πεις τη λέξη.
Στην έκφραση, στον τόνο, στο ύφος. Ακούς, βλέπεις, αισθάνεσαι και αντιδράς.
Όπως ένα μουσικό κύμα έρχεται απο μακρυά. Η αρμονία του αιχμαλωτίζει κι ανοίγει διάπλατα δρόμους μυστικούς, ξεχωριστούς, διαφορετικούς, υπερβατικούς.
Δρομοι που οδηγούν πάντα κοντά σου...
posted by Caesar @ 4/24/2009 02:09:00 PM
9 Comments
9 Comments:
Μαγικές οι μελωδίες σαν αυτην του Rene Aubry...δεν ειναι εκπληκτική η επίδρασή τους πάνω μας ;
Καλό Σ/Κ Caesar :)
Aπογειωτική θα έλεγα & μεθυστική επίδραση Melian !
Τον γνώρισα από το υπέροχο κομμάτι "apres la pluie" που το είχε ως μουσικό σήμα μια ραδιοφωνική εκπομπή.
« Η μουσική, λέει ο ίδιος, ανήκει στη σφαίρα των αισθήσεων, κυριολεκτικά μας βοηθάει να ζήσουμε. Αν την αφαιρέσουμε από τον κόσμο, είναι σχεδόν σα να αφαιρούμε την αγάπη».
Απαραίτητη η συνοδεία της λοιπόν, για να τα βγάζουμε πέρα, όπως & η δική σου παρουσία:)
Η μελωδια μας σωζει.Ειναι η ανεξηγητη δυναμη που δινει πνοη στον τροπο ζωης μας.Πεταμε και ονειρευομαστε.Για το καλυτερο ,το ομορφοτερο το πιο αληθινο.
Καλη Κυριακη Caesar.
Ισως μια ανεξήγητη δύναμη που πηγάζει μέσα από τα βάθη του απέραντου σύμπαντος και διαχέεται παντού στο στερέωμα.
Μελωδία που μπορεί να εκφράζεται ή να συντονίζεται ακόμη κι ανάμεσα στους ανθρώπους, στην καθημερινότητα της ζωής τους.
Μελωδία που προκύπτει κι από τον ήχο μιας αγαπημένης φωνής, ή την στιγμή της ανάγνωσης των λέξεων που μεταφέρουν την αόρατη παρουσία κοντά μας, στον προσωπικό μας χώρο.
Πετάξαμε μαζί αυτήν την Κυριακή prasino likeraki:)
Καλημέρα από μια πολύ συννεφιασμένη και αρκετά κρύα Αθήνα!
Όλα παίζονται στο πώς θα πεις τη λέξη...συμφωνώ...πόσο συμφωνώ!
Μπορείς να πεις το ίδιο πράγμα με τόσα διαφορετικά λόγια και να προκαλέσεις διαφορετικά κάθε φορά συναισθήματα.
Το Apres la pluie είναι το αγαπημένο μου και μου θυμίζει αρκετά Μάνο Χατζιδάκι,δεν ξέρω γιατί,εκείνον σκέπτομαι κάθε φορά που το ακούω κι όχι τον Aubry!
Καλησπέρα ο/θ/π/κ,
Εμείς όμως δεν πρέπει να επηρεαζόμαστε, ναί;) Ούτε από τον καιρό αλλά ούτε & απο τους ανθρώπους, ή μήπως όχι. Δύσκολο το βλέπω!
Πολλοί έχουν επηρεαστεί από τον Μάνο, γιατί όχι & ο R.Aubry. Σε νιώθω πάντως. Ίσως όμως έτσι προχωράνε τα πράγματα. Πατώντας σε γερά πρότυπα.
Δεν ξερω αν εχεις παρατηρησει αλλα ολες οι μελωδιες του Ωμπρυ ειναι ανθρωποι που τρεχουν. Που τρεχουν για καπου/καποιον/κατι. Οταν τις ακουω, βαζω στη φαντασια μου αυτους τους ανθρωπους ποτε να φτανουν εκει και ποτε οχι, αναλογα με την περισταση. Ολα, εξαλλου, οι περιστασεις τα ρυθμιζουν.
:)
@ Nelly,
Ίσως επειδή οι μελωδίες του έχουν γρήγορο ρυθμό. Όπως είναι άλλωστε ο έντονος ρυθμός της ζωής στις σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Όλα & όλοι παρασύρονται με βιασύνη. Διαρκής & αέναη κίνηση. Με τα γρήγορα μέσα αυτοκίνησης, με τα σύγχρονα μέσα επικοινωνίας τα sms και τα email κλπ.
Ας τρέχουν τουλάχιστον για ευχάριστα γεγονότα:)!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home