η ωρα του διακοπτη

Είναι απίστευτο αυτό μου συμβαίνει. Εδώ και μέρες ενημερωνόμαστε και προετοιμαζόμαστε για να σβήσουμε όλοι τα φώτα για μια ώρα από τις οκώμιση. Εδω θυμίζει Φελίνι για τους σινεφίλ. Έχοντας λοιπόν αφομοιώσει και αποδεχθεί πλήρως το μήνυμα για το καλό του πλανήτη μας, περίμενα με ανυπομονησία τη μεγάλη στιγμή. Εχετε ακούσει όμως για τους νόμους του Μέρφυ! Κοιτώντας συνεχώς την ώρα για να σβήσω το πιο μεγάλο φως του σπιτιού, σχεδόν μετρώντας αντίστροφα το χρόνο και τα βήματα προς τον διακόπτη, αν θυμάστε το περιβόητο "ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο, ένα μεγάλο άλμα για την ανθρωπότητα" φωνάζω τρία, δυο, ένα και πατώ τον διακόπτη να συντονιστώ κι εγώ με την υπόλοιπη ανθρωπότητα, αλλά φευ ο διακόπτης δεν ανταποκρίνεται! Τον πατάω ξανά και ξανά και το φώς παραμένει ανοικτό και λαμπρό. Χάλασε ο διακόπτης. Το αντιλαμβάνεστε; Βρήκε την ώρα και τη στιγμή. Δεν είναι δυνατόν λέω. Διάφορες σκέψεις έρχονται στο μυαλό μου. Θυμάμαι τον Ι. Ασήμωφ και το έργο του "Εγώ το ρομπότ" Μήπως θέλει να μου στείλει κάποιο μήνυμα η τεχνολογία; Σπεύδω να κοιτάξω έξω άν έσβησαν τα φώτα από τους υπόλοιπους. Θεέ μου είναι όλα αναμένα. Kάτι δεν πάει καλά. Δεν μπορούμε πλέον να ελέγξουμε τίποτα. Είμαστε έρμαια άγνωστων δυνάμεων. Kάποια συνωμοσία εξυφαίνεται και περίμενε την κατάλληλη στιγμή να εκδηλωθεί;)