Wednesday, April 08, 2009

ανιχνευσεις

Προσπαθώ να βγάλω την εβδομάδα ακολουθώντας το ρυθμό που επιβάλει η καθημερινότητα. Η αγία καθημερινότητα που σωριάστηκε σε ερείπια, πόνο & δυστυχία στην πόλη των αετών (aquila) μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα. Δεν ξέρω πόσοι άνθρωποι θα είχαν σωθεί αν οι κατασκευές των σπιτιών ήταν πιο ανθεκτικές αλλά η καταστροφή θα ήταν μικρότερη.
Το νοσοκομείο Σαν Σαλβατόρε, σε απόσταση περίπου 4 χιλιομέτρων από την πόλη, είχε εγκαινιαστεί πριν από μόλις 9 χρόνια και ήταν χτισμένο με οπλισμένο σκυρόδεμα (μπετόν αρμέ). Όμως κατέρρευσε μια ολόκληρη πτέρυγά του και μεγάλο μέρος του κτιρίου είναι πλέον άκρως επικίνδυνο. «Αν έχουν υποστεί υπερβολικά μεγάλες ζημιές ακόμη και κτίρια που έπρεπε να είχαν κατασκευαστεί με βάση αντισεισμικούς κανονισμούς», δήλωσε ο δήμαρχος της Λ΄ Άκουιλα Μάσιμο Τσαλέντε, «τότε υπάρχει πρόβλημα στον έλεγχο της ποιότητας των οικοδομών. Ιδιαίτερα για τα δημόσια και τα στρατηγικά κτίρια: νοσοκομεία, σχολεία, κυβερνητικές υπηρεσίες».

Διαβάζω λίγες γραμμές από τη συνέντευξη του Μεξικάνου συγγραφέα Χόρχε Βόλπι και λέει κάπου πως "οι ύαινες είναι οι σύγχρονοι πολιτικοί που το μόνο που θέλουν είναι να πλουτίσουν και να αποκτήσουν ακόμη μεγαλύτερη εξουσία, χωρίς να ενδιαφέρονται για το καλό των πολιτών..." Ευτυχώς, σκέφτομαι ότι οι δικοί μας πολιτικοί δεν είναι έτσι και πως αυτά που λέει αφορούν μόνο τη δική του χώρα και αισθάνομαι κάπως καλύτερα.

Μόνο που, κι αυτό λέει συμβαίνει εδώ στη δική μας χώρα, κάθε χρόνο χάνονται στα τροχαία ατυχήματα περισσότεροι από 1.700 άνθρωποι. από τους οποίους οι 470 είναι παιδιά και νέοι. Απίστευτο, θα εξαφανιστούμε από τον χάρτη αν συνεχιστεί αυτό.

Κι εσύ, που έχεις τόσο πολύ καιρό να μου δώσεις κάποιο στίγμα σου, ελπίζω να είσαι καλά!

Labels:

4 Comments:

At 9/4/09 11:56 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

σε συμπαθώ τόσο,αγαπητέ μου Καίσαρα,που,θέλοντας να σε βγάλω από την αγωνία ή τη νοσταλγία(που διατυπώνεται σε αυτήν την τελευταία φράση)που θα ήθελα πολύ να σου έδινα νέα μου και να ήμουν εγώ ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνεσαι.Όμως αυτό δε συμβαίνει,σε συμμερίζομαι δε φαντάζεσαι πόσο,και εύχομαι σύντομα ο άνθρωπος στον οποίο απευθύνεσαι να σου δώσει ένα στίγμα,ένα σήμα,ένα δείγμα.
Καλή σου μέρα,με ήλιο!

 
At 9/4/09 21:03 , Blogger Caesar said...

@ ο/θ/π/κ,
Αμοιβαία η συμπάθεια και τα συναισθήματα, έτσι όπως χρειάζεται να συμβαίνει ανάμεσα σε όλους μας, ή έστω στους περισσότερους!

 
At 9/4/09 23:31 , Blogger alef said...

Δεν είπαμε τα έχουμε όλα ή τίποτα? Και αν σκεφτείτε ότι εκεί τα έχασαν όλα (όσοι επέζησαν μάλλον θα τα ξαναβρούν όλα) (εκείνα τα "αυτονόητα" που επιδεικτικά αγνούμε όλοι μας σαν δεδομένα), τι όμορφος πανσές στο προηγούμενο ποστ, ανοιξιάτικος, πασχαλιάτικος, σαν χαρμολύπη με όλα τούτα!

 
At 10/4/09 15:57 , Blogger Caesar said...

Καλό μου alef, είναι γεγονός ότι έτσι μάθαμε, να τα θεωρούμε όλα δεδομένα. Με την πρώτη απώλεια όμως αρχίζει η συνειδητοποίηση της κατάστασης κι αλλάζουν οι προτεραιότητες της ζωής μας.

Ναί, η φύση εξακολουθεί ν' ανθίζει, ανεξάρτητα & πέρα απ΄όσα δεινά συμβαίνουν στον άνθρωπο!

"..όσο η σμέουρα / και τ'ασπροκάρφια / φυτρώνουν ακόμα / και οι αμαρυλλίδες πλημμυρίζουν / με κόκκινο τους μέσα κήπους..."
[Ελένη Γκίκα]

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger