Friday, June 04, 2010

apres midi

Ήταν ένα απομεσήμερο κάπως αργά, μετά τη δουλειά, καθισμένοι όλοι γύρω από ένα τραπέζι δίπλα στην ακτή. Οίνος ευφραίνει καρδιά ανθρώπου, μείναμε λίγοι κι εγώ ήδη ζαλισμένος ξεχάστηκα να κοιτάζω στα μαύρα γυαλιά σου & σκέφτομαι πως πίσω από τα μαύρα γυαλιά προσπαθείς να προστατεύσεις έναν κόσμο, τον δικό σου κόσμο. Σ' αυτόν που θέλω κι εγώ να γίνω ένα μικρό του μέρος. Μια μικρή αποικία, υποταγμένη σ' εσένα. Εσύ όμως δεν αφήνεις να περάσει κάτι άλλο σ' αυτό που ήδη έχεις. Δείχνεις να σου είναι αρκετό στη ζωή σου έτσι όπως την έχεις οργανώσει μέχρι σήμερα με τις  επαγγελματικές, οικογενειακές, κοινωνικές έγνοιες & ανειλημμένες υποχρεώσεις.
Πίσω από τα μαύρα γυαλιά σου κρύβεται ένας κόσμος που μόνο εσύ τον γνωρίζεις. Είναι ο δικός σου κόσμος που δεν μπορεί να τον δει, να τον ανακαλύψει κανείς άλλος. Είναι οι αληθινές σου σκέψεις και τα προβλήματα, οι φόβοι σου οι ελπίδες σου κι οι επιδιώξεις σου.
Ο ήλιος κουρασμένος γέρνει στη θάλασσα & χαμογελάει ευτυχισμένος μαζί με τα πρόσωπα απέναντί σου. Συμμετέχεις & γελάς, ακούς και βλέπεις. Ποιο να είναι το μυστικό σου, η ρωγμή σου, που δεν μπορώ να δω παρά μόνο μια αντανάκλασή μου πάνω στα γυαλιά σου που εκτρέπουν τα λόγια μου & το βλέμμα μου από το δρόμο της εξερεύνησης που οδηγεί στα βάθη της ψυχής σου.
"Όμως και πίσω απ' όλα αυτά χαμογελάς ανέγνια
και ξαναβρίσκεις την αθάνατη ώρα σου
Όπως στις αμμουδιές σε ξαναβρίσκει ο ήλιος..."

9 Comments:

At 6/6/10 01:19 , Blogger prasino liker said...

Mαυρα γυαλια λοιπον.Δεν μπορει να μην σφιγγεται η καρδια απο την αβεβαιοτητα των συναισθηματων.Τι κριμα;Xανονται στο σκοταδι.Δεν θα υπαρξει ποτε μια απαντηση.Ισως αυτο να σημαινει να εισαι ζωντανος.
//Να κυνηγας τις στιγμες που πεθαινουν.Να ψαχνεις το παντα μεσα στο ποτε....//
Απο το βιβλιο Η κομψοτητα του σκαντζοχοιρου.
Καληνυχτα!

 
At 6/6/10 09:10 , Blogger Caesar said...

Καλημέρα Likeraki,
Η μόνη βεβαιότητα είναι η ...αβεβαιότητα. Πόσο μάλλον όταν υπάρχει και το φιλτράτρισμα των ωραίων σκούρων γυαλιών έ; Ας είναι, όλα έχουν το δικό τους συντελεστή.

Στείλε μου περισσότερα για την "κομψότητα του σκαντζόχοιρου", καλό ακούγεται & ο καιρός προσφέρεται για διάβασμα!

 
At 6/6/10 15:50 , Blogger prasino liker said...

//To oνομα μου ειναι Ρενε.Ειμαι πενηντα τεσσαρων χρονων,χηρα,μικροσωμη ,στρουμπουλη και ασχημη.Τα τελευταια εικοσι εφτα χρονια ειμαι η θυρωρος του κτιριου στην οδο Γκρενελ 7,ενος ομορφου μεγαρου που χωριζεται σε οχτω μεγαλα υπερπολυτελη διαμερισματα.Δεν σπουδασα ,ημουν παντοτε φτωχη διακριτικη και ασημαντη.Ανταποκρινομαι ομως τελεια σε οτι η κοινωνια πιστευει ως υποδειγμα θυρωρου πολυκατοικιας κανεις δεν μπορει να αντιληφθει οτι γνωριζω πολυ περισσοτερα απο τους πλουσιους αλαζονες.
Το ονομα μου ειναι Παλομα.Ειμαι δωδεκα χρονων και μενω στη οδο Γκρενελ 7,σε ενα αρχοντικο διαμερισμα.Εντουτοις παρα την καλοτυχια και τα πλουτη,απο πολυ καιρο ξερω οτι ο τελικος προορισμος μου ειναι η γυαλα με τα ψαρια.Πως το γνωριζω;Tυχαινει να ειμαι εξυπνη.Εξαιρετικα εξυπνη μαλιστα.Γι αυτο εχω παρει την αποφαση μου στο τελος της σχολικης χρονιας ,την μερα των γενεθλιων μου στις 16 Ιουνιου θα αυτοκτονησω.........
Δυο ηρωιδες διαφορετικες μεταξυ τους ,με κρυμμενους εσωτερικους κοσμους και ανειπωτα μυστικα ,που θα αποκαλυφθουν με την αφιξη του κυριου Οζου,ενος καλλιεργημενου και πλουσιου Γιαπωνεζου.
Το μυθιστορημα αυτο της Μιριελ Μπαρμπερι κυκλοφορησε στην Γαλλια το 2006 .Κερδισε το Βραβειο Βιβλιοπωλων,το Βραβειο Πολιτισμου και βιβλιοθηκων κτλ κτλ .Συντομα θα μεταφερθει στον κινηματογραφο.
Εκδοσεις Συγχρονοι οριζοντες.

 
At 6/6/10 18:13 , Blogger Caesar said...

Πολύ κατατοπιστικό Likeraki, για τον καμβά της ιστορίας του. Το έψαξα κι εγώ λίγο κι εδω. εντόπισα μια αρκετά αναλυτική παρουσίαση.
Όποτε το τελειώσεις να μου γράψεις αν θες τις δικές σου εντυπώσεις...

 
At 8/6/10 23:57 , Blogger prasino liker said...

Eυχαριστω για την ενημερωση
Καλο σου βραδυ.

 
At 9/6/10 13:49 , Blogger fish eye said...

πισω απο τα μαυρα γυαλια ολων μας, κρυβεται ενας κοσμος που ουτε εμεις οι ιδιοι γνωριζουμε..
ειναι το αλλο μας εγω, εκεινο το απροβλεπτο ή το εγωιστικο, το κρυφο, το αμαρτωλο κλπ κλπ

καθε ανθρωπος, κρυβει μεσα του οχι εναν, μα πολλους αλλους..
ολοι θα κανουν την εμφανιση τους εστω κ μια μικρη στιγμουλα στην ζωη μας..


καλησπερα σου ειπα;
το ποσο σ αγαπαω;)

 
At 9/6/10 23:16 , Blogger Caesar said...

@ ❤
που συνήθως εξάπτει τη φαντασία μας και προσπαθούμε μάταια να τον ανακαλύψουμε ..

"Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
πως σου μοιάζει, πως σου μοιάζει
Αυτός ο κόσμος που αλλάζει
με τρομάζει, με τρομάζει..."


από τον Αλκίνοο!

 
At 22/6/10 02:57 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Σκέφτομαι ότι κάποτε που φορούσαν μαύρα γυαλιά μόνον ελάχιστοι,κι αυτό γιατί δεν ήταν τόσο μόδα ή δεν υπήρχαν τόσα χρήματα και ενημέρωση για σκελετούς γυαλιών ηλίου,ο κόσμος δεν κοιτούσε μέσα από φακούς τον άλλον.Ήταν όλα πιο άμεσα και πιο κοντινά,πιο ξεκάθαρα.Λογικά έτσι πρέπει να ήταν.Μου συμβαίνει συχνά να νιώθω πως με κοιτάζουν ερευνητικά,όσο παίρνει η γωνία του ματιού τους,οι άγνωστοι στο μετρό ή σε κάποια αίθουσα αναμονής.Λες και είμαστε όλοι μας παράξενα φρούτα ή προς διερεύνηση.Έχει συμβεί και σε μένα αλλά προτιμώ να κοιτάζω τον άλλον στα μάτια,αν αυτό είναι εφικτό και μου επιτρέπεται χωρίς παρεξήγηση.
Αυτό με το βιβλίο που είπε το prasino liker,μου ακούγεται πολύ ενδιαφέρον.Θα το αναζητήσω κι εγώ!

 
At 24/6/10 00:10 , Blogger Caesar said...

@ο/θ/π/κ,
Aλλάζουν οι εποχές, κι οι άνθρωποι...

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger