waiting
[J.Vettriano]
Πόσοι χτύποι του ρολογιούπεριμένοντας την έλευσή του
Πόσοι χτύποι της καρδιάς
σ' ένα απόγευμα
που της είχε υποσχεθεί την παρουσία του
Πόσες σκέψεις παθιασμένες γύρω από τη μορφή του
Κι όσο είχε αποφασίσει ότι δεν θα τον ξαναδεί
Οι δρόμοι κυλούσαν πάλι προς το μέρος του
Σαν όχημα που δεν έπιασαν τα φρένα του
Σταμάτησε πάλι μπροστά του.
Labels: συνοπτικά
posted by Caesar @ 12/11/2011 11:11:00 AM
8 Comments
8 Comments:
Ποτέ μη λες ποτέ δηλαδή...Ή αν το πεις να το πράξεις κιόλας, διότι αλλιώς πάει χαμένη η σκέψη. Η επιθυμία τη νικάει πολλές φορές κατά κράτος...;)
@k/v,
Καθαρές λύσεις δλδ που προτείνουν οι ρεαλιστές, αλλά εμείς είμαστε με τους ποιητές:))
"Η επιθυμία έχει μια πολύ ψηλή κορμοστασιά και στις παλάμες της καίει η απουσία"
[Eλυτης]
Πολύ δυνατό...
...τεκίλα:)
Caesar
Δεν υπαρχουν ορια,αποφασεις,δεσμευσεις σε αυτο που νιωθει καποιος οταν εχει φτασει ο ερωτας στην ψυχη.Δεν χτυπαει μονο η καρδια .Ειναι αυτο το κατι που δεν μπορεις να εξηγησεις.Μυστηριο,αριστουργημα,ριγος και ισως λησμονημενες μνημες που ξυπνουν.Ερχονται τα πανω κατω.Θα ελεγα γιατι οχι.....
Τα είπες όλα likeraki, δεν έχω να προσθέσω τίποτα!
Ηic habitat felicitas (Εδώ κατοικεί η ευτυχία)
δεν ειναι ασχημα ολα αυτα τα συναισθηματα, το ζητουμενο ειναι να ειναι αμοιβαια νομιζω, απο την αλλη προβληματιζομαι εαν σε μια αμοιβαια σχεση, υπαρχουν τα συγκεκριμενα συναισθηματα
μας μπερδευει ο ερωτας caesar, μας κανει να βλεπουμε το ασπρο μαυρο και το αντιθετο..
απο τις πιο δυνατες κι ανεξελεγκτες καταστασεις
@ ❤
δεν προβληματίζομαι και τόσο για την αμοιβαιότητα όσο για το ανεξέλεγκτο της κατάστασης...
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home