«L’ elegance de herisson»

"Όλες οι ευτυχισμένες οικογένειες μοιάζουν μεταξύ τους.
Κάθε δυστυχισμένη οικογένεια, όμως, είναι δυστυχισμένη
με το δικό της τρόπο."
[Λέων Τολστόι - Aννα Καρένινα]

Κάπως έτσι υποδέχεται η θυρωρός τον νέο ένοικο της αριστοκρατικής πολυκατοικίας. Είναι όμως μια συνηθισμένη θυρωρός; κι ο καινούργιος ένοικος ένας συνηθισμένος άνθρωπος; Κι αν όντως συμβαίνει αυτό, είμαστε εμείς οι ίδιοι που θα διαφοροποιήσουμε τη ζωή μας; Κι αν ακόμη το καταφέρουμε θα μπορέσουμε να το αντέξουμε, να το διατηρήσουμε; ή θα είμαστε απλώς μια παραλλαγή στο τοπίο;
Τυπική στις υποχρεώσεις της δουλειά της και με τους ένοικους της πολυκατοικίας, η ηρωίδα της ιστορίας θεωρώντας πως κανείς δεν θέλει μια θυρωρό με αξιώσεις, προσπαθεί να προστατέψει τον προσωπικό της χώρο, τον προσωπικό της κόσμο, απολαμβάνοντάς τον μόνη της συντροφιά με τον υπέροχο γάτο της.
Στην ίδια πολυκατοικία, η μικρή και ιδιαίτερα ευφυής για την ηλικία της, κόρη μιας εύπορης μεγαλοαστικής οικογένειας, προδικάζοντας το μέλλον της ως ένα χρυσόψαρο στη γυάλα, σκέφτεται να αυτοκτονήσει στα γενέθλια των 12 χρόνων και καταγράφει με την κάμερα, ως ημερολόγιο τις μέρες της, μέχρι τότε.
Το τί θα συμβεί όμως στη συνέχεια στη ζωή και των δύο, φαίνεται να το επηρεάζει ο νέος ένοικος, ένας ραφηνάτος και γοητευτικός ιάπωνας χήρος, που θα διαφοροποιήσει τη μέχρι τώρα οπτική των πραγμάτων της νεαρής κόρης αλλά και της μοναχικής θυρωρού.

Είχα υπόψη το μυθιστόρημα της Μυριέλ Μπαρμπερί «L’ elegance de herisson» αλλά με πρόλαβε η Μονά Ασάς, που το μετέφερε στη μεγάλη οθόνη.
Ίσως κάποτε μπορέσω να απολαύσω και το "πρωτότυπο" από το ομώνυμο βιβλίο.