Thursday, September 02, 2010

Paris Texas

Eνας άντρας (H. D. Stanton) περιπλανιέται μόνος στην έρημο της Αριζόνα. Ταλαιπωρημένος, βαδίζει συνεχώς χωρίς να δείχνει από ποιό μέρος έρχεται και ποιός είναι ο προορισμός του. Το νερό στο παγούρι του τελείωσε και όταν φθάνει σε κάποιο ήσυχο & απόμακρο μπαρ, καταρέει. Ειδοποιείται ο αδερφός του που έρχεται από τις ανατολικές πολιτείες και τον συναντάει, έπειτα από 4 χρόνια. Δείχνει να μη θυμάται πολλά και σιγά σιγά τον ακολουθεί στο σπίτι του, με το αυτοκίνητο επειδή δεν αντέχει το αεροπλάνο. Εκεί βρίσκεται ο οκτάχρονος γιος του που έχει να τον δει από τεσσάρων ετών. Τον φροντίζει ο αδερφός του με τη γυναίκα του και τους έχει σαν γονείς του. Επανασυνδέεται με το παιδί του και προσπαθεί μαζί του να ξαναβρεί την μητέρα του (Nastassja Kinski). Όταν την εντοπίζει, χωρίς η ίδια να το γνωρίζει ακόμη, ακολουθεί ένας καταπληκτικός μονόλογος, απολογισμός, εξομολόγηση, ομολογία, παραδοχή από τον ίδιο, για την ..καταστροφική δύναμη του έρωτα, που είναι ένα από τα καλύτερα σημεία της ιστορίας όπως και η μουσική του Ry Cooder. που συνοδεύει την ταινία και αξίζει να την έχει κανείς. Το 9ο κομμάτι από το soundtrack περιέχει κι αυτόν τον μονόλογο του πρωταγωνιστή με τίτλο I knew These People...

"...ήξερα αυτούς τους ανθρώπους... αυτούς τους δυο ανθρώπους. Ήταν πολύ ερωτευμένοι.. Η κοπέλα ήταν πολύ νέα, γύρω στα 17 με 18. Ο άντρας ήταν αρκετά μεγαλύτερός της. Ήταν τραχύς άνθρωπος και ασυμβίβαστος κι εκείνη ήταν πολύ όμορφη. Όταν ήταν μαζί, όλα γίνονταν μια περιπέτεια... Κι αυτό της άρεσε. Και τα ψώνια στον μπακάλη ήταν ένα περιπετειώδες ταξίδι. Γελούσαν συνέχεια... Του άρεσε να την κάνει να γελάει. Δεν τους ενδιέφερε τίποτα άλλο γιατί το μόνο που ήθελαν ήταν να είναι μαζί... Ήταν συνέχεια μαζί...
-Πρέπει να ήταν πολύ ευτυχισμένοι.
-Ναί, ήταν... Ήταν πραγματικά ευτυχισμένοι... Κι εκείνος την αγαπούσε πιο πολύ απ' ό,τι πίστευε ότι μπορούσε ν' αγαπήσει. Δεν άντεχε την απουσία της όταν πήγαινε στη δουλειά. Έτσι παράτησε τη δουλειά του για να μένει στο σπίτι μαζί της. Έβρισκε άλλη δουλειά όταν τους τελείωναν τα λεφτά... Και μετά την άφηνε... Σύντομα όμως εκείνη άρχισε ν' ανησυχεί.
-Γιατί?
-Μάλλον για τα λεφτά... Δεν ήξερε πότε θα έρθει ο επόμενος μισθός.
-Το έχω ζήσει αυτό!
-Εκείνος άρχισε να νιώθει ότι είχε κοπεί στα δυο... Έπρεπε να δουλέψει για να τη ζήσει αλλά δεν άντεχε να είναι μακρυά της.. Όσο ήταν μακρυά της τον έπιανε τρέλα.. Είχε αρχίσει να τρελαίνεται στ' αλήθεια.. Είχε αρχίσει να φαντάζεται ένα σωρό πράγματα... Είχε αρχίσει να πιστεύει ότι τον απατούσε.. Γύριζε από τη δουλειά και την κατηγορούσε της φώναζε κι έσπαγε ό,τι είχαν στο τροχόσπιτό τους..........................]

H σκηνοθεσία του W. Wenders είναι υποδειγματική με υπέροχα χρώματα, που θυμίζουν πίνακες του Χόπερ και η ταινία διατηρεί τη φρεσκάδα της παρ' όλα τα χρόνια.
Ένας αυθεντικός άνθρωπος, ένας αντιήρωας, ένας αντικομφορμιστής που υποδύεται θαυμάσια ο πρωταγωνιστής, Stanton, & που σίγουρα θα τον έχει συμπαθήσει ο καθένας μας!

Labels:

12 Comments:

At 2/9/10 21:14 , Blogger penny said...

Τρομερή ταινία ,και υπέροχη μουσική .Πως την θυμήθηκες τώρα? τί σε έκανε να συνδεθείς και τί ακριβώς θάθελες να πείς?

 
At 2/9/10 21:15 , Blogger penny said...

Τρομερή ταινία ,και υπέροχη μουσική .Πως την θυμήθηκες τώρα? τί σε έκανε να συνδεθείς και τί ακριβώς θάθελες να πείς?

 
At 2/9/10 23:03 , Blogger fish eye said...

τελευταια την ειδα.. παρα πολυ ωραια ταινια (γιατι νομιζω πως την μουσικη της την ακουγα εδω στο μπλογκ σου;)

λοιπον δεν ξερω αν η αισθηση του χιουμορ, το γελιο, κανει τους ανθρωπους να περνανε καλα, ή οι ανθρωποι που ειναι ευτυχισμενοι τυχαινει να εχουν και χιουμορ..

η χαλαροτητα παντως σε καποια πραγματα βοηθαει. το στρες κι η ζηλεια διωχνουν τους αγαπημενους απο κοντα σου..

 
At 4/9/10 00:41 , Blogger 3 parties a day said...

Είναι μια από τις αγαπημένες μου ταινίες... Και κάτι παραπάνω από αυτό... Βρέθηκε μπροστά μου σαν σύμβολο κάποια μέρα... Και κατάλαβα τη σημασία του...

 
At 6/9/10 00:54 , Blogger prasino liker said...

Παρισι Τεξας, τεραστια η διαδρομη οπως τεραστια και η διαδρομη αναμεσα σε δυο ανθρωπους.Φτανεις κοντα αλλα κατι γινεται και πολλαπλασιαζονται τα χιλιομετρα.
Καληνυχτα.

 
At 6/9/10 11:05 , Blogger logia said...

καταπληκτική ταινία
φυσικά έχουμε λειώσει το δίσκο...

 
At 6/9/10 22:04 , Blogger Caesar said...

@ penny,
Tην ξαναείδα πρόσφατα και ως Road Movie ταινία με ενθουσίασε!

@ ❤
Πολύ ενδιαφέρον ερώτημα, για το χιούμορ-ευτυχία. Πραγματικά δεν ξέρω ποιό ισχύει. Κλείνω ελαφρά στο δεύτερο σκέλος.
Τις νότες του Ράϊ Κούντερ τις είχαμε ξαναμνημονεύσει εδώ, καλά θυμάσαι...


@ 3pd,
Πώς αλλιώς !

@ likeraki
Ίσως αυτό ακριβώς επιδιώκει να δείξει και ο σκηνοθέτης, κάνοντας αναφορά στα δύο διαφορετικά σύμβολα της Ευρώπης και Αμερικής σαν τίτλο, αν και στην ταινία διευκρινίζει & προσδιορίζει την τοπική περιοχή [Paris] που βρίσκεται το κτήμα που αγόρασε ο ήρωας της ιστορίας.

@ logia
φόρος τιμής στην Beat Generation !

..........
ps
"Υποθέτω πως είναι κάτι που υπάρχει στα γονίδιά μου, η δίψα για περιπλάνηση (wanderlust). Οι άνθρωποι είναι νομάδες. Σιγά σιγά έμαθαν τα εγκαθίστανται σε έναν τόπο. Την πρώτη φορά που ταξίδεψα μόνος, στα πέντε μου, ήμουν τόσο ενθουσιασμένος και γνώριζα από τότε, τουλάχιστον υποσυνείδητα, ότι αυτό θα ήταν η μοίρα μου: να γίνω ταξιδιώτης. Αυτό είναι το βασικό μου επάγγελμα. Σε παλαιότερες εποχές ίσως γινόμουν συγγραφέας ταξιδιωτικών βιβλίων. Ή ίσως ζωγράφος τοπίων. Νιώθω τυχερός που γεννήθηκα την εποχή του σινεμά. Μια ταινία είναι το ιδανικό μέσο για έναν ταξιδιώτη! Δεν θα άντεχα ποτέ να έβλεπα έναν τόπο στον χάρτη που να μην τον γνωρίζω..."
[Βιμ Βέντερς]

 
At 10/9/10 20:41 , Blogger kovo voltes... said...

Έχετε πρόσκληση αγαπητέ...Για κάντε μια βόλτα :)

 
At 12/9/10 17:17 , Blogger melian said...

Caesar, επειδή έχετε κι απο εμένα την ίδια πρόσκληση, νομίζω πως οφείλετε να ανταποκριθείτε

 
At 18/9/10 00:36 , Blogger Caesar said...

k/v & melian
Σας ευχαριστώ για την πρόσκληση :)
Εν συντομία: "Αγαπώ και την υποψία αγάπης" όπως είπε κάποιος...

 
At 21/9/10 13:36 , Blogger ολα θα πανε καλα... said...

Πολύ καλή ταινία,από τις αγαπημένες μου.Νομίζω πως ήμουν στην εφηβεία όταν την πρωτοείδα και ήδη υποψιαζόμουν πόσο σημαντική θα ήταν.

 
At 21/9/10 22:09 , Blogger Caesar said...

@ ο/θ/π/κ
Αν σου πω ότι δεν μου προξένησε ιδιαίτερο ενδιαφέρον όταν την πρωτοείδα, θα το πιστέψεις;
Αντιθέτως τώρα, κι έπειτα από τόσα χρόνια τη βρίσκω πανέμορφη, σε κάθε καρέ !

 

Post a Comment

Subscribe to Post Comments [Atom]

<< Home

Guests
counter on blogger