καραβια αλητες

Όποτε βλέπω κάποιο καράβι η σκέψη μου είναι ήδη επάνω στο κατάστρωμα. Ενώ εγώ παραμένω στην παραλία πίνοντας τον φραπέ και φλυαρώντας, εκείνη έχει ήδη σαλπάρει με τον πρώτο συριγμό του πλοίου. Tι να την κάνω, διακοπές έχουμε ας κάνει ό,τι θέλει. Όπου και να πάει πάλι εδώ θα γυρίσει.

Καράβια αλήτες μας σφύριξαν κάτι.
Μας είπαν ελάτε, μας κλείσαν το μάτι.
Μπροστά μας περνάνε, μα δε σταματάνε.
Τα άσπρα πανιά τους δεν ήταν για μας.
Καράβια περάσαν, χαθήκαν στα βάθη.
Γιατί μας γελάσαν κανείς δε θα μάθει.
Ανάποδη μέρα, τα τράβηξε πέρα.
Σ' αυτό το λιμάνι δεν φεύγει κανείς.

Στο 'να μου χέρι το τσιγάρο
μοιάζει με χαμένο φάρο.
Κι άμα θα σβήσει, θα 'ρθει μπόρα.
Σχόλασε το γλέντι τώρα.

[Στίχοι: Φώντας Λάδης]