bal masqué
"Ζωή είναι να είσαι άλλος..."
Ποτέ δεν είδα ούτε & θα δω κάποτε το πρόσωπό σου. Ποτέ δεν θα μάθω αν υπήρξες αληθινά. Γνωρίζω μόνο τις σκέψεις σου, όπως τις αποτυπώνεις με τις λέξεις που επιλέγεις, πάντα με προσοχή, γιατι θέλεις να είσαι όσο πιο σαφής γίνεται.Το προφίλ σου διαμορφώνεται όπως μια φιγούρα στην ομίχλη ή όπως ένα πάζλ με κάθε σου λέξη, με κάθε σου σχόλιο, με κάθε κείμενο. Όμως ποτέ δεν θα συμπληρωθεί, δεν θα σχηματιστεί ολόκληρη η εικόνα σου. Κι έτσι συνεχίζουμε & διασχίζουμε τη ζωή μας ανάμεσα & ενδιάμεσα στο ρεύμα του πλήθους, πλησιάζοντας ή απομακρυνόμενοι κάθε φορά όπως σ'ενα χορό μεταμφιεσμένων, διαβάζοντας & παρακολουθώντας αυτά που μας ενώνουν παρά την απόσταση που χωρίζει πάντα τους ανθρώπους.
12 Comments:
Πολυ όμορφη αναρτηση Caesar!
Ταιριάζει τόσο στο πνευμα των ημερών όσο και σε μας τους διαδικτυανθρώπους (σωστα το ειπα; ;) )
Θα διαφωνησω με μια σου προταση μονο.
"Ποτε δε θα μαθω αν υπήρξες αληθινα"
Όταν με κάποιον τρόπο μπορεις να αφουγκραστείς κάποιον, εκείνος υπάρχει κι ας μην τον συναντησεις ποτε.Σου μιλησε, σου ψιθυρισε, σε άγγιξε.Υπάρχει.
Δε χρειάζεται πάντα να συνανταμε τις φωνες που αγγίζουν την ψυχή μας.
Καλό! σαν εξέλιξη του ανθρώπου του Νεάντερταλ ακούγεται, ο διαδικτυάνθρωπος:)
Ενδιαφέρουσα η άποψή σου, όπως πάντα αγαπητή μου Melian!
''το φως θα ναι μια νέα τυραννία'',υποψιάζεται και ψυχανεμίζεται ο Αλεξανδρινός ποιητής.Ίσως να ναι κι έτσι.
Καλημέρα!
@ ο.θ.π.κ.
Για όσους όμως μπορούν & προσαρμόζουν την πραγματικότητα στα δικά τους μέτρα ή την ωραιοποιούν, το φως θα είναι πάντα μια νεα ευτυχία.
Αλλά και όλα όσα μας άφησε ο Αλεξανδρινός, είναι & παραμένουν κορυφαία στην ανθρώπινη διανόηση & δημιουργία, ναι;)
Καλημέρα.
με μάσκα.
τουλάχιστον τέτοιες μέρες παραδεχόμαστε το φόρεμά της.
τις άλλες..απλά τη σηκώνουμε που και που να πάρουμε καμιά ανάσα...
καλημέρα Σεζάρ!
καλή Αποκριά
ναί Μόνα, τέτοιες μέρες έχουν την τιμητική τους, ενώ τις υπόλοιπες κατά περίπτωση ή περίσταση...
καλησπέρα πέρα ως πέρα:)
Αναθεματισμενες μασκες... κι εγω λεω οτι δε θελουμε να τις βγαλουμε απο τους αλλους, θες γιατι μετα υποχρεωνομαστε να βγαλουμε και τις δικες μας, θες γιατι μας βολευει να τις φοραμε... δεν ξερω Καισαρ... αυτη η περιβοητη* "γνησιοτητα" που στο καλο ειναι κρυμμενη?
*εχει καταντησει διαβοητη, στο λεω απο πρωτο χερι αυτο.
@ Nelly,
Αναθεματισμένες προσδοκίες ίσως;)) Δεν αμφιβάλλω, η γνησιότητα είναι για όλους μας είδος εν ανεπαρκεία και γιατί όχι, υπο εξαφάνιση.
Η γνησιότητα έγκειται στο να θέλεις να βγάλεις τη μάσκα και ν' αφήσεις τον άλλον να σε διαβάσει σαν βιβλίο...
Caesar, δεν νομίζω να διάβασε κανείς αυτό το ποστ και να μην του άρεσε...
@3pd,
Φοβάμαι πως δεν είναι καθόλου εύκολο.
Όλοι για μια παράσταση ζούμε, για ένα ρόλο.
Άλλωστε όποιος υποδύεται καλύτερα, πάει για όσκαρ!
pas mal ;)
Caesar κατι δικο μας υπαρχει που ξεχωριζει οσες μασκες και αν φορεσουμε.Αφηνουμε το αποτυπωμα μας ωστε και χωρις μασκα να μας αναγνωρισουν.Βεβαια εχει αρκετο ενδιαφερον, να κινεισαι,να γραφεις,η να παρουσιαζεσαι καπου χωρις να ξερουν οτι εισαι εσυ.Ενα παιχνιδι τοτε ξεκιναει.
Καλο σου βραδυ.Τις Αποκριες ποτε μα ποτε δεν τις χωνεψα.
Λοιπόν likeraki, αυτό που λες είναι μια μεγάλη αλήθεια. Υπάρχει κάτι αδιόρατο που μετατρέπεται με τον καιρό, και μάλιστα χωρίς να το επιδιώκουμε, σε αποτύπωμα χαρακτήρος. Μια κερκόπορτα που διαπερνά & διαλύει τις μάσκες όπως η βροχή το μακιγιάζ.
Όσο για τις απόκριες, ας τις δούμε ως αποχή από το κρέας;)
καλή & χιονισμένη νύχτα!
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home