Το ερωτικο δυναμικο της γυναικας μου

Με κέρδισε από τις πρώτες γραμμές του ο κ. D.Foenkinos. Η γραφή του είναι άψογη, χωρίς υπερβολές και περιττολογίες, διεισδυτικά και αναλυτικά παρουσιάζει τα συναισθήματα που κυριαρχούν στον πρωταγωνιστή δημιουργώντας σχεδόν μια θεατρική παράσταση ή ακόμη και κινηματογραφική φέρνοντας τον αναγνώστη σχεδόν σε απόσταση αναπνοής όχι μόνο από τα δρώμενα, αλλά τοποθετώντας τον μέσα στις σκέψεις, τις επιθυμίες και τους φόβους του συμπαθητικού ήρωα, Έκτωρ.
[Όλοι όσοι βιώνουν μια έντονη ευτυχία, νιώθουν το φόβο οτι δεν θα καταφερουν ποτέ να ξαναζήσουν μια τέτοια στιγμή. Το παράδοξο της εκλεκτής στιγμής τον τάραζε ακόμη περισσότερο. Αγαπούσες, ενίοτε, με εξωφρενικό τρόπο μέσα στην πουπουλένια απαλότητα της καθημερινότητας, ίσως να ήταν τόσο απλό. Δεν έπρεπε να επιδιώξεις να καταλάβει, πολύ συχνά χαλάς την ευτυχία, όταν την αναλύεις...........
....είχε συλλάβει την εξαϋλωση, είχε πιάσει τον αισθησιασμό, άρα μπορούσε να πεθάνει εκείνη την ημέρα, αφού ο Τόμας Μαν είχε γράψει: "Αυτός που ατένισε το Κάλλος είναι ήδη προορισμένος να πεθάνει." Η Μπριζίτ πλένοντας τα τζάμια, ήταν κάπως ο δικός του θάνατος στη Βενετία." Όμως, ο Έκτωρ δεν ήξερε ποιός ήταν ο Τόμας Μαν, άρα μπορούσε να επιβιώσει. Η μη καλλιέργεια σώζει πολλές ζωές...]
Συνεχίζει με ιδιαίτερα αισθητική & αισθαντική γραφή που κινείται με φοβερή ευλυγισία ανάμεσα στις ανθρώπινες συμπεριφορές και συναναστροφές, στον ρεαλισμό & καθωσπρεπισμό της καθημερινότητας, απομυθοποιώντας τα πάντα με υποδόριο χιούμορ, παρουσιάζοντας τα πράγματα με την αφοπλιστική ειλικρίνεια ενός ανθρώπου που δεν διακατέχεται από εγωισμό & δεν προσπαθεί να αποδείξει τίποτα.
[Ο Έκτωρ παρατηρώντας και μόνο την Μπριζίτ, ένιωθε ασφάλεια. Αισθανόταν ασφαλής σαν μια λιμουζίνα στην έξοδο αεροδρομίου. Η Μπριζίτ που ήταν συνήθως χωμένη στην επιφυλακτικότητά της, άφηνε τον εαυτό της ελεύθερο, δίχως να καλοξέρει ακόμα το ερωτικό δυναμικό που λαγοκοιμόταν ύπουλα μέσα της.......
......Ο Έκτωρ δεν είχε διαβάσει Αραγκόν και τελικά δεν χρειάζεται να έχεις διαβάσει Αραγκόν για να καταλάβεις ότι η αισθησιακή απόλαυση είναι μια δικτατορία...]
Η αφήγηση λοιπόν κυλάει τόσο όμορφα & ανεπαίσθητα σαν ένα κοκτέιλ
αισθησιακής διανοητικής διέγερσης & απόλαυσης.