Χειμωνιάτικες ιστορίες

 "...το ρολόι της μητρόπολης χτυπούσε δύο ακριβώς. Ο καιρός στο δρόμο ήταν ελεεινός... Ο διάολος, ο ίδιος ο διάολος δεν θα ξεχώριζε αν ήταν χειμώνας ή φθινόπωρο. Ολόγυρα απλωνόταν σκοτάδι πίσσα. Να κοιτάς και να μη βλέπεις το παραμικρό, σαν να σε είχαν καθίσει μέσα σ΄έναν τενεκέ με μαύρη μπογιά. Η βροχή με μαστίγωνε. Παγερός και σφοδρός ο άνεμος έβγαζε φριχτές νότες. Ούρλιαζε, έκλαιγε, βογγούσε, τσίριζε, λες και την ορχήστρα της φύσης διηύθυνε αυτοπροσώπως μια στρίγγλα. Κάτω απ΄τα πόδια μου σιγόκλαιγε παραπονιάρικα η λασπουριά. Τα φανάρια φάνταζαν θαμπά, σαν κλαμένες χήρες... Η φουκαριάρα η φύση είχε πάθει ναυτία.."  

( Антон Чехов )