μικρή νυχτερινή διαδρομή...
"Τα μυστικά της θάλασσας ξεχνιούνται στ' ακρογιάλια
η σκοτεινάγρα του βυθού ξεχνιέται στον αφρό...."
[Γ. Σ.]
Λίγα αθόρυβα βήματα με γυμνά πέλματα στην νυχτερινή αμμουδιά...
Ήχος ευχάριστος, ρυθμικά επαναλαμβανόμενος σαν να υπακούει σε κάποιον/α αόρατο/η μαέστρο.
Μερικές σκέψεις που έρχονται και φεύγουν όπως τα νυχτερινά κύματα της θάλασσας.
Είναι οι καλοκαιρινές νύχτες που υπόσχονται ό,τι δεν έφεραν τις άλλες εποχές;
Είναι η ρυθμική ανακύκλωση του χρόνου που χάνεται όπως τα κύματα μες στην άμμο;
Είναι οι επιθυμίες που δεν πραγματοποιήθηκαν;
Είναι η μικρή νυχτερινή μουσική;
Ό,τι κι αν είναι ξεχνιούνται στα νυχτερινά ακρογιάλια...
2 Comments:
Αγαπημένος Σεφέρης...
τα κύματα έρχονται και φεύγουν όπως και οι στιγμές της ζωής μας. Ωστόσο δε θα έλεγα πως οι προβληματισμοί μας χάνονται μαζί τους. Ούτε ξεχνιούνται στα νυχτερινά ακρογιάλια. Εμείς απομακρυνόμαστε από τη φύση και αφήνοντας άλλα πιο τρέχοντα ζητήματα να κυριαρχούν στη σκέψη μας (καμιά φορά και πιο επουσιώδη), τους ξεχνούμε προσωρινά.
Εκτός απύ τη μικρή νυχτερινή μουσική που επέλεξες νομίζω πως θα ταίριαζε κι αυτό
https://www.youtube.com/watch?v=5-MT5zeY6CU
Έτσι λοιπόν, όπως τα κύματα έρχονται και φεύγουν, σαν της ζωής μας τις στιγμές, είναι εκείνα που σβήνουν τα εφήμερα μυστικά που γράφτηκαν πάνω στην άμμο…
H αλήθεια είναι ότι αμφιταλατεύτηκα ανάμεσα στη Μικρή νυχτερινή μουσική (Mozart) και στο Moonlight Sonata (Beethoven) επιλέγοντας το πρώτο συνειρμικά με τον τίτλο.
Η δεύτερη επιλογή, μου θύμιζε κάπως τη σονάτα του σεληνόφωτος (Γ. Ρίτσος)
Εκλεκτικές συγγένειες αγαπητή melian μου:)
Post a Comment
Subscribe to Post Comments [Atom]
<< Home