Ψυχή τε και Σώμα

Μέσα σε ένα υπεραστικό λεωφορείο


ανάμεσα σε δύο ξένες μητροπόλεις


πεθαίνω από τον πόθο μου για σένα


σπάζοντας όλους τους κανόνες καθωσπρεπισμού


και χωρίς καμιά πιθανότητα να σταματήσω.
Προσπαθώ να σου γράψω ένα γράμμα, 

αλλά
 καταλήγω απλά σε ένα κλαψούρισμα


Ποια είμαι; 

Ανεμοσκορπισμένη
 χωρίς να μπορώ να μαζέψω τους κόκκους μου,


ψυχή και σώμα σε ένα αμμόλοφο,


σε ένα τάφο, σε ένα κρεβάτι.

 

Amanda Aizpuriete [Η σκούρα δάλια]
(Μετάφραση: Νίκη Μαραγκού)