Sophia΄s day

Άλλη μια μέρα φθάνει προς το τέλος της κι ο καθένας παίρνει τον δικό του δρόμο.
Κι εγώ που θα θελα να μαι πάντα κοντά σου, δίπλα σου, σχεδόν αόρατος, το τιμόνι σου στο αυτοκίνητό σου, να περπατώ πλάι σου, να βρίσκομαι μέσα στο σπίτι σου, σκιά σου, μαξιλάρι σου, κάθισμα σου, η μπουκιά που φέρνεις με το πιρούνι σου στα χείλη σου, το ποτήρι που θα πιεις το ποτό σου, η οδοντόκρεμά σου που θα φιλήσει τα δόντια σου, να βρίσκομαι στα όνειρά σου, άυλος, σαν τον αέρα που αναπνέεις κι εκπνέεις, γιατί όχι ένας δεύτερος σύζυγός σου, δεν πα να είμαι απάτη εσύ θα με φωνάζεις αγάπη.
Θα είμαι το τζίνι σου που βγαίνει μέσα από το μικρό σου μπουκαλάκι, να πραγματοποιεί τις επιθυμίες σου, ή το ρίμελ σου στο περίγραμμα των όμορφων κι έξυπνων ματιών σου, το χρώμα των νυχιών σου, το χρώμα των ματιών σου, το χρώμα των μαλλιών σου, η σοκολάτα σου η σερενάτα σου, το χαρτομάντυλο σου, η χτένα σου που θα γλιστράει στα όμορφα μαλλιά σου, ο καθρέπτης σου που θα ραγίζω όταν σε βλέπω, η αφή της οθόνης του κινητού σου, τα πλήκτρα  του υπολογιστή σου, η ξύστρα του μολυβιού σου, η γομολάστιχα που θα λιώνει ανάμεσα στα δάκτυλά σου....

"- Πες μου μια ιστορία, Πιου.
- Ποια ιστορία, παιδί μου;
- Την ιστορία του μυστικού του Μπέιμπελ Νταρκ.
- Υπήρχε κάποια γυναίκα.
- Πάντα το ίδιο λες.
- Υπάρχει πάντα μια γυναίκα κάπου, παιδί μου· κάποια πριγκίπισσα, κάποια μάγισσα, κάποια μητριά, κάποια γοργόνα, κάποια καλή νεράιδα, ή κάποια που είναι ωραία αλλά κακιά, ή είναι ωραία και καλή.
- Είναι αυτή ολόκληρη η λίστα;
- Υπάρχει και η γυναίκα που αγαπάς.
- Ποια είναι αυτή;
- Αυτή είναι μια άλλη ιστορία."
[Πες μου μια ιστορία] Τζάνετ Γουίντερσον