ατελειωτο...

Κάθε μέρα, κάθε βράδυ, άφηνε τους δρόμους να τον οδηγούν, όπως και την δική του καρδιά.
Δρόμοι ατελείωτοι μες στη νύχτα, όπως ατέλειωτος κι ο δικός του προορισμός στην δική της ύπαρξη. . .

"....καρδιά μου όπου και να πας / λάθος ανθρώπους αγαπάς / καρδιά μου λίγο στάσου ν’ακούσεις την καρδιά σου / κι εκεί που λες ποτέ ξανά / το ίδιο λάθος κάνεις / σ’ άλλον ποντάρεις στα χαρτιά / κι ανάβεις πάλι τη φωτιά / και πάντα ξαναχάνεις "
[Δ.Λεντζος]