«SUNTAN»

Κι όμως ήταν πολύ καλή! Γράφω για το “Suntan” που πρόβαλε πρώτη τηλεοπτική μετάδοση η καλή μας ερτ,  το βράδυ λίγο πριν τα μεσάνυχτα της Κυριακής προς Δευτέρα μες στο καταχείμωνο, φέροντας τη θέρμη της ανέμελης νιότης σε μια coming-of-middle-age ταινία, που παίζει με το φως και το σκοτάδι της ανθρώπινης ύπαρξης. Όλα πρέπει να γίνονται στην ώρα τους “διδάσκει” η φύση, η φυσική τάξη των πραμάτων. Κι όταν η τάξη αυτή διασαλεύεται αρχίζουν τα δύσκολα. Αρχίζει η κάθοδος στα σκοτεινά βάθη της ψυχής. Ο Κωστής, πρωταγωνιστής της ιστορίας ένας γιατρός, γύρω στα 40,  έρχεται σ’ ένα νησί για να εργαστεί. (Μάκης Παπαδημητρίου) Η ησυχία του χειμώνα διαδέχεται/μετατρέπεται σε πανηγύρι από τους τουρίστες το καλοκαίρι και η ήρεμη κι αδιάφορη ζωή του, έπειτα από μια τυχαία γνωριμία/συνάντηση με την Άννα, (Ελένη Τρίγγου) αλλάζει κι αποκτά ενδιαφέρον έπειτα από την ερωτική έλξη που δημιουργείται. Η κατάσταση όμως αρχίζει κάπως να διολισθαίνει κι ένας διαφορετικός άνθρωπος που άγεται από το ερωτικό ένστικτο πλέον, προσπαθεί να διεκδικήσει/κερδίσει ότι στερήθηκε μέχρι τότε. Η ανέμελη κατάσταση αλλάζει δραματικά και τα πράγματα γίνονται δύσκολα ακολουθώντας μια ανεξέλεγκτη πορεία….